บอกตรงๆ ในงานแบบนี้ หาคนฉี่เป็นที่เป็นทางยาก หากห้องน้ำไม่พอ
ผมเองเคยนึกขุ่นเคืองงานบ้านตัวเอง แต่คนมาเที่ยวฉี่ไม่เป็นที่
จนกระทั่งไปงานบ้านคนอื่นบ้าง เราปวดฉี่่ื
แล้วที่ฉี่มันอยู่ไหนหว่า? ไม่ใช่งานในถิ่นตัวเอง ไม่รู้จริงๆ
หันซ้ายหันขวา เห็นด้านซ้ายมีอาคารเก่าๆอยู่หลัง กะว่าไปหลังอาคารฉี่ก็ได้ ทนปวดหันซ้ายดุ่มๆไป
พอเลี้ยวหลังอาคาร อ้าว..เวร..ตรงนี้เขาตั้งครัว คนครัว นั่งพัก นอนพักเยอะแยะไปหมด
กัดฟันหันหลังกลับเดินไปขวา เห็นหมดทางเดินที่มีงาน หลังต้นไม้น่าจะได้
เดินไปถึง ที่ไหนได้ หลังต้นไม้ มี อปพร.กลุ่มหนึ่งพักอยู่
สุดท้ายก็ต้องเดินไปทางลานจอดรถ เลาะด้านข้างไป เจอคนเฝ้ารถตระเวณอยู่ด้านข้าง
เขาอ้าปากเหมือนจะถาม ผมชิงถามก่อนว่า ด้านหลังฉี่ได้ไหม?
เขายิ้ม ตอบว่า ตรงนี้ก็ได้พี่ ไม่มีใครเห็นหรอก เดี๋ยวผมบังให้
ผมเลยขอบคุณแล้วก็ทำธุระ พอกระเพาะปัสสาวะเริ่มเบา คลายตัวขึ้น
เพิ่งนึกออกว่า คนเฝ้ารถนี่ มันเ็ป็นงานจริงๆ ให้เราฉี่ตรงนี้ จะได้อยู่ในสายตาเขา
ดีกว่าไล่เราไปด้านหลังซึ่งลับตาเขา หากเราไปด้านหลัง เขาตามไปก็น่าเกลียด
ดีไม่ไดีสุ่มเสี่ยงกับการที่อาจมีใครสักคนซุ่มโป่งอยู่ระหว่างทาง กลายเป็น2ต่อ1
คงไม่คุ้ม
ผมฉี่เสร็จก็หันมาพยักหน้าขอบคุณอีกที เขาพยักหน้าหน้ารับยิ้มๆดูว่าเราจะทำอะไรต่อไหม?
ผมก็กลับมาสิครับ ผมจะหาเรื่องอยู่ทำไม ไม่ใช่โจรลักรถนี่
