วัฒน์
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 4114
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 17223
เนรเทศยกโคตรดีกว่านิรโทษยกเข่ง
เว็บไซต์
|
|
« ตอบ #30 เมื่อ: ตุลาคม 16, 2006, 10:08:23 PM » |
|
ขอบคุณครับ ได้ความรู้อีกเยอะเลย - คุณ.51 นี่รู้จริงเริ่องนางพยาบาลเลยเนอะ...ไม่ใช่เรื่องปฐมพยายบาล
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ฟ้าและดินไม่เห็นไม่เป็นไร ไม่ได้หวังให้ใครจดจำ แม้ยากเย็นแค่ไหน ไม่เคยบ่นสักคำ ไม่มีใครจดจำ แต่เราก็ยังภูมิใจ
จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา จะยอมรับโชคชะตาไม่ว่าดีร้าย ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ถึงเวลาก็ต้องไป เหลือไว้แต่คุณงามความดี
|
|
|
boon
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #31 เมื่อ: ตุลาคม 16, 2006, 10:12:09 PM » |
|
น้องตู่ เมืองพล เคยโดนกระสุนรักยิงเข้าหัวใจ2ครั้ง ทุกครั้งบาดเจ็บสาหัสมาก อยากทราบวิธีการรักษาพยาบาลที่ถูกต้องท่านผู้รู้ช่วยอธิบายด้วยครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
51
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #32 เมื่อ: ตุลาคม 16, 2006, 10:13:40 PM » |
|
ถ้าหากว่า...บาดแผลนั้น มีสภาพฉกรรจ์เกินกว่าที่จะทำการปฐมพยาบาล โดยปราศจากเครื่องมือทางการแพทย์และอุปกรณ์ช่วยชีวิตแล้ว ต่อให้ มีนายแพทย์ที่เชี่ยวชาญขนาดไหน...อยู่ในที่เกิดเหตุ ก็ต้อง...นำส่ง รพ. โดยเร็วที่สุด... นั้นหมายถึงว่า...ท่าน (ผู้ช่วยเหลือ) ต้องนำความชำนาญทางการขับขี่รถยนต์มาใช้
ที่นี้เรามาว่า...ถึงการช่วยเหลือ (หากต้องกระทำ) อันดับแรก...เครื่องมือแพทย์และอุปกรณ์ช่วยชีวิต...ตัดออกไปได้เลย ครับ เพราะ...แทบจะไม่มีใครติดรถส่วนตัวไว้เลย...รวมถึงผมด้วย
อันดับต่อมา... เครื่องมือหรืออุปกรณ์ปฐมพยาบาลแบบแสวงเครื่อง... อาทิ ผ้า เชือก ปากกา...โทรศัพท์ วิทยุสื่อสาร และอื่น ๆ
อันดับต่อไป...ผู้ช่วยเหลือสนับสนุนในการปฐมพยาบาลและการเคลื่อนย้าย นำส่ง
มามองกันที่การเข้าถึงที่เกิดเหตุก่อนครับ... สิ่งที่ท่านต้องทำ...พร้อม ๆ กับการปฐมพยาบาล ก็คือ... การรักษาสถานที่เกิดเหตุให้คงสภาพเดิมมากที่สุด การประเมินผู้บาดเจ็บ และเคลื่อนย้ายผู้บาดเจ็บเพื่อออกจากที่เกิดเหตุเพื่อดำเนินการอื่นใดต่อไป การติดต่อขอความช่วยเหลือจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง...อาทิ สถานีตำรวจ หรือโรงพยาบาล หรือหน่วยกู้ภัยที่ใกล้เคียง
สามสิ่งนี้ครับ ท่านต้องทำพร้อมกัน คิดพร้อมกัน... ละเลยอย่างใด อย่างหนึ่งมิได้...
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
51
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #33 เมื่อ: ตุลาคม 16, 2006, 10:22:31 PM » |
|
ที่นี้ มาว่ากันที่ บาดแผล ครับ
บาดแผลที่เกิดจากกระสุนปืน นั้น โดยมาก...ปากแผลจะมีขนาดเล็ก...แต่ถ้าทะลุ...ปากแผลของรูกระสุนออก...จะมีขนาดใหญ่กว่า ครับ ในกรณีกระสุนปืนทะลุเป้าหมาย... อันดับแรก...ท่านต้องสำรวจก่อนว่า...ผู้บาดเจ็บมีกระดูกส่วนใด แตกหัก ร้าว หรือไม่ เพราะ...ส่งผลต้องการเคลื่อนย้ายและนำส่ง ต่อมาดูว่า...ผู้บาดเจ็บเสียเลือดมากหรือไม่ ระยะเวลาที่บาดเจ็บเกิดขึ้นนานหรือไม่ ถ้าเสียเลือดมาก...ก็ใช้ผ้าหรือสำลีอุดไว้ ก็ได้ครับ แต่กรุณาอย่าเช็ดหรือล้างปากแผลเป็นอันขาด...เพราะจะทำให้เลือดไม่เกิดอาการแข็งตัวแข็งตัว
การห้ามเลือดนอกจากการอุดปากแผลแล้ว ก็ยังมีการขันชะเนาะ การกดเส้นเลือดใหญ่ที่จะนำพาเลือดไปสู่ร่างกายส่วนบริเวณที่เกิดบาดแผล
แต่ทั้งนี้...ขึ้นอยู่กับบริเวณที่เกิดบาดแผลเป็นสำคัญ ครับ
ผมถึง post เสมอ ๆ ว่า...ตำบลกระสุนตกบนเป้าหมาย มีความสำคัญยิ่ง ทั้งการช่วยเหลือและการทำให้เกิดขึ้น
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
51
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #34 เมื่อ: ตุลาคม 16, 2006, 10:24:04 PM » |
|
เรื่องนางพยาบาล...ผมอาจทราบครับ...คริ คริ แต่ถ้าเรื่อง "นางสาวพยาบาล" ล่ะก็
ต้องนัง turus คร้าบบบบ...คริ คริ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
51
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #35 เมื่อ: ตุลาคม 16, 2006, 10:34:17 PM » |
|
ที่นี้ มามองกันที่ ว่า...หากกระสุนฝังในร่างกายของผู้บาดเจ็บ... จะทำอย่างไร....
ในกรณีนี้...ไม่ต้องกังวลเรื่องการเสียเลือดจากปากแผล..เลยครับ เพราะ...เลือดแทบไม่ออกเลย... โดยเฉพาะ...คนอ้วน ๆ เพราะ...ชั้นไขมันจะลงมาปิดปากแผล...ไว้แทบสนิทครับ
แต่นั่นหมายถึงอาการของเลือดตกใน...INTERNAL BLEEDING ครับ ในกรณีนี้ ผู้ช่วยเหลือจะไม่สามารถสังเกตเห็นได้จากภายนอกครับ... แต่จะสังเกตเห็นได้จาก...อาการของผู้บาดเจ็บ... โดยภาวะเลือดตกในจะแสดงออกถึงอาการบวมตึง ขยาย โตขึ้น ของอวัยวะที่ได้รับบาดเจ็บ บางครั้งพบสีดำช้ำเขียวให้เห็น ผู้บาดเจ็บจะรู้สึกอึดอัดแน่นในส่วนที่เลือดตกอยู่ภายในช่องท้อง ช่องอก ปอด หรือแม้แต่สมอง การตรวจสังเกตจะทำให้พบภาวะเลือดตกในตั้งแต่แรกเมื่อเกิดอุบัติเหตุ โดยสามารถตรวจสอบผู้บาดเจ็บมีภาวะช็อค ชีพจรเร็ว หายใจเร็ว เหงื่อออก หน้าซีดเผือด ผู้บาดเจ็บมีอาการกระสับกระส่าย ควรรีบหาตำแหน่งเลือดออกมาก ๆ ก่อนอื่นครับ
ถ้าเป็นในหนัง..ก็อาจมีการเปิดปากแผลและดูดเลือดออกด้วยปาก กดให้เลือดพุ่งออกมา เทือก ๆ นั้น แต่ถ้าเป็นของจริง ๆ ในเมือง...ไม่ต้องทำอะไรเลยครับ นำส่งแพทย์โดยเร็วครับ เพราะ...ภาวะเลือดตกใน นั้น ไม่สามารถทำการปฐมพยาบาลอย่างถูกวิธีได้ โดยปราศจากเครื่องแพทย์และอุปกรณ์ช่วยชีวิตครับ
ผมเองก็ทราบเพียงเท่านี้ ครับ... สำหรับการปฐมพยาบาล...บาดแผลและผู้บาดเจ็บ...ในกรณีที่ถูกกระสุนปืน ครับ
จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น...
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ozero++รักในหลวงมากค่ะ++
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 1287
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 25366
มารยาท...มีให้รักษา
|
|
« ตอบ #36 เมื่อ: ตุลาคม 16, 2006, 11:27:42 PM » |
|
แหม...ถูกใจเจ๊จริงจริ๊ง
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
PU45™
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 3692
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 62457
|
|
« ตอบ #37 เมื่อ: ตุลาคม 16, 2006, 11:35:13 PM » |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
jamin
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 9
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1356
|
|
« ตอบ #38 เมื่อ: ตุลาคม 17, 2006, 02:12:11 AM » |
|
คุณหมอในหน้านี้ น่ากลัวจังครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
BADBOY
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #39 เมื่อ: ตุลาคม 17, 2006, 08:37:51 AM » |
|
ขอบคุณมากครับความรู้...เพิ่มเติม......สำหรับผม...
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
RUGER
ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี ตรองดูซีทุกคนก็มีหัวใจ
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 1262
ออฟไลน์
กระทู้: 23344
ฟ้าลิขิตชีวิตข้า ให้ค้าขาย
|
|
« ตอบ #40 เมื่อ: ตุลาคม 17, 2006, 09:21:03 AM » |
|
ในรถ พี่ 51 ไม่มีเครื่องมือปฐมพยาบาลมีแต่ผ้าดิบ ...... อิอิอิอิ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
โมโม่153
Hero Member
คะแนน 2013
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 17779
|
|
« ตอบ #41 เมื่อ: ตุลาคม 17, 2006, 09:23:03 AM » |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
วรกฤษ
ความฝันทำให้มนุษย์พัฒนาไปข้างหน้าเพื่อสร้างฝันให้เป็นจริง
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 45
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 6503
สูงสุดคืนสู่สามัญ
|
|
« ตอบ #42 เมื่อ: ตุลาคม 17, 2006, 09:30:57 AM » |
|
โดนยิงใส้ใหล...เพิ่งเห็นกะตา ปฐมพยาบาลยังไงรู้มั๊ยครับเพื่อนมันหิ้วขาลากขึ้นมอไซด์....เวรกำ... บอกให้วางคนเจ็บลงรอเจ้าหน้าที่พยาบาล...มันก็ไม่วางผมว่าตายเพราะเพื่อนมันรักมากไป
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
เร็วเท่าที่เห็น แม่นเท่าที่จำเป็น เคลื่อนไหวเร็วปานสายฟ้า หยุดให้นิ่มนวลดังแพรไหม ใจต้องนิ่งดังขุนเขา ทำทุกอย่างดั่งสายน้ำไหล
|
|
|
51
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #43 เมื่อ: ตุลาคม 17, 2006, 09:55:17 AM » |
|
กรณี ลำไส้ โผล่ออกมายิ้มด้านนอกพุง... ไม่ยากครับ...และไม่เสียชีวิตด้วยครับ.....
จากเหตุการณ์จริง จากคุณพ่อผม...เอง ปัจจุบันท่านยังมีชีวิตอยู่ครับ....อายุ 73 ปี
ท่านโดนกระสุนปืนลูกซองสั้นไทยประดิษฐ์....12 เกจ ครับ เข้าเต็ม ๆ เลยครับ ที่หน้าท้อง...ในขณะนั้นท่านใช้ Police Positive .38 Spl ครับ... เหตุเกิดที่ เขาเต่า อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ เมื่อประมาณ 31 ปีเศษ ครับ ตอนนี้ท่านยังมี...ลูกปราย...ของกระสุนลูกซองอยู่ในท้องเลยครับ... (เวลาเดินผ่านเครื่องตรวจอาวุธ ด้วยมือ มักจะส่งเสียงเตือนจนต้องอธิบายกันประจำ)
ปากแผลขณะนั้น...ลำไส้โผล่ออกมายิ้ม...แย้ม ทักทายผม พี่สาวและคุณแม่ด้วย... ท่านบอกให้นำน้ำสะอาดมาราดลงบนลำไส้ครับ.... อย่าให้ลำไส้แห้ง...ถ้าได้ผ้าสะอาดคลุมปากแผลไว้ก็ใช้ได้ครับ
คุณแม่...วิ่งไปขอความช่วยเหลือชาวบ้านให้นำส่ง สถานีกาชาดที่ 10 หัวหิน (ของสภากาชาดไทย) บังเอิญด้วยพระมหากรุณาธิคุณของในหลวง ขณะนั้น ท่านทรงแปรพระราชฐานประทับที่ พระตำหนักไกลกังวล ครับ ทำให้ต้องมีศัลยแพทย์ระดับอาจารย์ประจำพร้อมอุปกรณ์ช่วยชีวิต ตามระเบียบถวายความปลอดภัยฯ
ปรากฎว่า คุณพ่อท่านรอดชีวิต ครับ... เพราะได้รับการผ่าตัด...หลังจากเกิดเหตุประมาณ 2 ชม. ท่านได้รับเลือดจาก ตร.พลร่มค่ายนเรศวร ส่งผลให้เมื่อหายดีแล้ว ต้องมารักษามาเลเรียต่ออีก คริ คริ
เหตุการณ็นั้น เราสูญเสียรถยนต์และทรัพย์สินบางส่วน แต่ผมและพี่สาว คุณแม่ คุณพ่อรอดชีวิต...จากการทำหน้าที่ หัวหน้าครอบครัวของคุณพ่อ
เหตุการณ์เรื่องนี้..เคยถ่ายทำและออกอากาศเป็นละครเชิงสารคดีเฉลิมพระเกียรติ เมื่อสองสามปีที่ผ่านมา
และสมเด็จพระเทพฯ ท่านทรงเมตตาต่อครอบครัวผมมาก... โปรดเกล้าฯ ให้เข้าเฝ้าเพื่อทรงสอบถามความเป็นไป...ในครอบครัว... (ท่านทรงทำการบ้านมาเป็นอย่างดีครับ แม้เหตุการณ์จะผ่านมาหลายสิบปีแล้วก็ตาม)
จากพระมหากรุณาธิคุณในครั้งนั้น ทำให้คุณพ่อ คุณแม่ผม ตั้งใจไว้เลยว่า... หากท่านทำได้ บุตรของท่านทั้งสอง ต้องประกอบอาชีพรับราชการเท่านั้น เพื่อเป็นการสนองพระมหากรุณาธิคุณแด่พระองค์ท่าน
หลังจากนั้น จนท. ผู้เกี่ยวข้องตามรถยนต์คืนมาได้... และติดตามจนพบผู้ก่อเหตุ 2 ใน 3 คน ส่วนหนึ่งคนที่เหลือ...เคยตามหาอยู่...จนถึงระยอง แต่ไม่พบตัว ครับ
ผมเองฝังใจมาตั้งแต่เด็ก ๆ เมื่อให้คุณพ่อถืออาวุธปืนติดตัวขึ้นไปบนรถ เวลาเราไปเที่ยวกัน เคยขอถือกลับไปเก็บบ้างบางครั้ง...
จากนิ้ว...ที่จิ้มแป้น...
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ตุลาคม 17, 2006, 01:46:32 PM โดย 51 »
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
จอยฮันเตอร์
พระรามเก้า 15-28 E23 LLL
ชาว อวป.
Hero Member
คะแนน 10195
ออฟไลน์
กระทู้: 47057
M85.ss
|
|
« ตอบ #44 เมื่อ: ตุลาคม 17, 2006, 09:58:59 AM » |
|
เวลาว่างเว้นจากการงาน ผมมักจะขับรถตระเวณ ช่วยเหลือผู้ประสพอุบัติเหตุ มีบางครั้งที่เจออุบัติเหตุแบบร้ายแรง คือผู้บาดเจ็บมีบาดแผลสาหัส และถูกกระแทกอย่างรุนแรง และสลบ ตรงจุดนี้เราจะไม่พยายามเคลื่อนย้ายผู้ป่วย เนื่องจากไม่ทราบว่ามีกระดูกส่วนใหนเคลื่อนหรือหัก ตรงจุดนี้เป็นอันตรายมาก ผมจึงว.ผ่านศุนย์วิทยุพระรามเก้า ประสานศูนย์นเรนทร ขอรถพยาบาลที่มีอุปกรณ์เคลื่อนย้าย ตรงจุดนี้มักจะปะทะคารม กับญาติผู้บาดเจ็บบ่อยๆ เนื่องจากเขาจะเคลื่อนย้ายเอง เราต้องอธิบายเหตุผลต่างๆนานา ว่าขนาดรถที่เขามีสํญญาณ ว.9 (ไซเรน)อีกทั้งประสาน บ.ก.จราจร รถเขายังติด นับอะไรกับรถคุณ จะไปได้ถึงใหน แต่ส่วนมากอธิบายแล้วเขาก็เชื่อครับ จึงแนะนำเพื่อนๆว่าหากเจออุบัติเหตุ พยายามอย่าเคลื่อนย้ายผู้บาดเจ็บ โดยที่ตัวท่านไม่มีความรู้ บางครั้งตัวท่านเองนั้นแหละครับที่ทำให้ผู้บาดเจ็บเสียชีวิตหรือพิการไปตลอดชีวิตได้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่หน่วยกู้ภัยและกู้ชีพดีกว่าครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|