ปาฏิหารย์ไม่มีจริงในคืนฟ้าหม่นบันทึก....
140757-00.15
จากนี้ไป...ไม่มีเจ้าคอยส่งเสียงปลุกทุก ๆ เช้า
จากนี้ไป...ไม่มีเจ้ามาคอยส่งตอนออกจากบ้าน
จากนี้ไป...ไม่มีเจ้าวิ่งมารับตอนกลับบ้าน... ค่ำมืดดึกดื่นเพียงใด เจ้ายังชะเง้อคอคอยอยู่ตลอดเวลา
จากนี้ไป...ไม่มีเจ้าคอยชวนเล่นวิ่งคาบลูกบอลทุก ๆ วัน
จากนี้ไป...ไม่มีเจ้าคอยเล่นแตะมือเพื่อขอขนม
จากนี้ไป...ไม่มีเจ้าคอยออดอ้อนให้อุ้มเวลาฝนตก เพราะเจ้ายำเกรงในเสียงแห่งฟ้า
จากนี้ไป...ไม่มีเจ้าคอยรับฟัง เพื่อที่ฉันแบ่งปันความสุข ความทุกข์ และความเศร้าที่ฉันพบเจอมา
จากนี้ไป...ฉันจะเก็บไว้ซึ่งความทรงจำ ความจงรัก ความซื่อสัตย์ของเจ้าไว้ตลอดกาล....
...ขอให้เจ้าได้วิ่งเล่นบนสวรงสวรรค์อย่างร่าเริง สดใส สุขกาย สุขใจ
ลาก่อน .....หมาน้อย "โบกี้"