55555 ยายอยากให้ " พี่ตี๋ แม่สาย " ช่วยเขียน บ้างอ่ะ ฮา 555
เวลาผ่านไปนานๆ ยายก็ เลือน เหมือนกัน อ่ะ ฮา
55555 ช่วยหน่อย ช่วยหน่อย อ่ะ ฮา 555
ช่วงนั้นผมเป็นเด็กใหม่พึ่งเข้าไปอยู่ในพื้นที่ประมาณ ต.ค. 43 (ย้ายกลับเชียงใหม่ปี 48) กำนันแดงฝากหลานชายมาทำงานด้วยเลยได้รู้จักท่านโดยบังเอิญทั่วไปใจสปอร์ต คุยเสียงดัง พูดตรง ๆ นักเลงดีครับ เลยได้มีโอกาสไปร้องคาราโอเกะห้องใต้ดินหลายครั้ง ได้ดื่มของแปลก ๆ ก็ที่บ้านนี้แหละครับ ได้กินบลู เรมี่ ปกติผมดื่มหรู่สุด ๆ ก็แค่โกลว์ ตอนนั้นนายอำเภอธานินท์ สุภาแสนย้ายไป อ.เชียงแสน นายอำเภอเดชา สัตถาพล มาอยู่ที่แม่สาย พร้อม ๆ กับผมย้ายไปอยู่พอดี (มาวนเจอท่านอีกครั้งที่ อ.แม่สะเรียง ก.ค.53 ท่านเกษียณอายุที่แม่สะเรียงปี 53 )
เริ่มเรื่องคือต้องเล่าก่อนว่าพม่าเหมือนกับไทยอย่างหนึ่งคือ รอบ ๆ ชายแดนตัวเอง ไม่อยากไปรบเอง เลยให้ ว้าแดง เป็นกันชน เหมือนกับไทย ให้ไทยใหญ่เป็นกันชน ด้านบน ให้ว้า ไล่ลงมาเป็นกะเหรียง ตาก และ มอญ กาญจนบุรี กลุ่มคนที่เป็นกันชนนี้ รัฐบาลไม่ได้สนับสนุนค่าใช้จ่ายในการดำรงชีพมากนักเหมือนรัฐบาลไทย ต้องเสาะแสวงหาดิ้นรนเอง ดังนั้น พวกเขาจึงต้องค้าขาย สิ่งที่ขายแล้วได้กำไรมากที่สุดก็ไม่พ้นพวกของเถือน คงไม่ใช่กระเป๋าหลุยปลอม เหล้าปลอม แผ่นซีดีเถือน มันมีกลุ่มหลายกลุ่มมากในเมืองแม่สายนี้ ทั้งจีนฮ้อคณะชาติ (กองพล 93) ของนายพลเหวิน เคยเข้าไปหมู่บ้านเขา ทั้งเมืองเหมือนเมืองจีน สมัยก่อนนั้น สารวัตร ประชา พูนวิวัฒน์ ก็เคยลี้ภัยไปอยู่กับกองพล93 ไป ๆ มา ๆ ที่ฝาง กับดอยตุง แม่สาย
ช่วงหลัง ๆ เมืองยอน ถือได้ว่าเป็นเมืองหลวงของ ว้าแดง เริ่มสร้างเมือง สร้างระบบสาธารณูปโภคใหม่ เริ่มต้องการใช้เงินมาก ๆ ๆ ขึ้น เลยต้องเริ่มหาทางทำธุรกิจ มีการเปิดสนามกอล์ฟใหม่ บ่อนคาซิโน และที่ขาดไม่ได้คือยาเสพติดเพราะหารายได้เยอะที่สุด
ช่วงนั้นคงเหมือนในหนังนิยาย ถ้าใครเคยจำได้ มีกองกำลังไม่ทราบฝ่ายเข้าไปโจมตีโรงงานผลิตยาเสพติดในพื้นที่ว้าแดง เข้าโจมตีฐานที่มั่นของว้าแดง มีการรบย่อย ๆ ในพื้นที่ตะเข็บชายแดน จนมีกระสุนปืนค. ตกเข้ามาในพื้นที่ พระตำหนักดอยตุง
ไทยทำหนังสือประท้วงไปที่พม่า พม่าตอบกลับว่าไม่ใช่ทหารพม่า เป็นกองกำลังของว้า พอมีหนังสือตอบกลับมาแบบนี้ ฐานที่ตั้งที่เป็นกองกำลังของว้าดังกล่าวก็ถูกกองกำลังของไทยใหญ่บุกตีฐานแตก คนตายเป็นจำนวนมาก ยิงกันไปยิงกันมา ช่วงนั้นผมได้รับคำสั่งให้ออกห่างจากพื้นที่ 60 กม. เลยได้มาอยู่ที่เชียงราย เดียวไปค้น ๆ ดูรูปถ่ายเก่า ๆ ก่อนครับ
จำได้ว่างานนั้นพม่าตายอยู่บนเนินเยอะมากเพราะไทยระดมปืนใหญ่ยิงจากรถถังขึ้นไปเหมือนซ้อมรบ
