ผมอยากทราบว่าพระแบบนี้มีประโยชน์ต่อประเทศชาติตรงไหนบ้างครับ
ตอนแรก ผมอ่านผ่านๆไป
อ่านอีกที เป็นคำถามที่น่าคิดครับ
การที่พระสงฆ์ออกธุดงค์ เพื่อกำจัดกิเลสนั้น
เหมือนฤษี เหมือนนักบวชในลัทธิศาสนาต่างๆของอินเดียและของโลก
มองมุมหนึ่ง คล้ายกับเห็นแก่ตัว หาทางหลีกลี้หนีโลก
โดยทิ้งภาระให้คนข้างหลังดูแล หนีเอาตัวรอดคนเดียว
มองอีกมุมหนึ่ง เป็นผู้อาจหาญ ที่ละทิ้งกิเลสตัณหา
ไปเสาะแสวงหาความจริงของชีวิต
ตามลายแทงทางศาสนา ที่ศาสดาต่างๆตรัสไว้
เป็นการนับหนึ่ง ของการช่วยเหลือคนและโลก
คนที่มองเห็น พบเห็น ก็อาจจะสะท้อนคิดบ้างว่า
ที่ตนเองไขว่คว้าแสวงหา มาตลอดชีวิตนั้น เพื่ออะไร
แล้วทำไมนักบวชเหล่านี้ ถึงได้เดินสวนทางกับตน
ตนไขว่หา เขาหลีกหนี
เราหาอะไร เขาหนีอะไร
แล้วสุดท้าย ใครได้ ใครเสีย ใครพบ ใครสูญเปล่า
เวลาผมเห็นพระธุดงค์ ผมจะสะท้อนใจคิดเสมอว่า
ช่างเป็นชีวิตที่อิสระ ค้นหาแต่สิ่งที่มีสาระ
อยากทำบ้าง แต่ตัดไม่ขาด หนีไม่ได้
ผมยังเวียนว่ายอยู่ในกิเลส ตัณหา คงจนกว่าจะตาย
ตายแล้วเกิดอีกสักกี่ชาติหนอ ถึงจะได้มีโอกาส ตัดกิเลส ออกเดินธุดงค์บ้าง
เอาแค่ได้เดิน เพื่อค้นหาสาระชีวิต สักชาติหนึ่ง ก็ยังดี
ไม่คิดฝันถึงหรอก ระดับอรหันต์
นั่นไม่รู้จะ ตาย-เกิด สักกี่ชาติภพ ถึงจะได้เอื้อมแตะสักชายขอบ อรหันตผล
