บทเรียนจาก Rhodesia

[anan02]

บทเรียนจาก Rhodesia

+๑  ครับ  

สิทธิ์และเสียง จากคนที่ไม่มีคุณภาพย่อมก่อให้เกิดปัญหาครับ  

แล้วถ้าคนไม่มีคุณภาพที่ว่า ไม่มีสิทธิ์และเสียงมันจะไม่ให้เกิดปัญหามากกว่านี้หรือครับ 

[SillyOldMan]

5555

บอกแบบเริ่มจะชอบยายนิดๆแล้วนะเออ เสียดายหน่ะไม่อยากให้เสียของ 

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

บทเรียนจาก Rhodesia

+๑  ครับ   

สิทธิ์และเสียง จากคนที่ไม่มีคุณภาพย่อมก่อให้เกิดปัญหาครับ   

555555   เช้านี้  ยาย  " จั่ว  "  สวิงกิ้ง แมน  ก่อนดีกว่า อ่ะ  ฮา 55555   

อะไรน๊าาาา  เหมือน  ทฤษฎี   " ปอ เปียง   ปอเปียง  "  มั้ย  อ่ะ ฮา   

"  สิทธิ์และเสียง  จากคน   ที่ไม่มีคุณภาพ   ย่อมก่อให้เกิดปัญหา   ก๊าบ  "

ยายอ่านแล้ว  ฟังแล้ว  เหมือน  " ไฮ โซ้  ไฮ โซ "  คนกรุงเตบ เลย อ่ะ  ฮา   

มันยังแว่ว  อยู่ในรูหู  น๊าาา   เอ้ .... ครั้งสุดท้าย  ได้ฟังแถว  " ราษฎร ประสงค์ " ใช่ป่าว  อ่ะ ฮา   

ถ้าไม่ใช่   ราษฎร ประสงค์    ก็น่าจะแถว   " โรงพยาบาล ศรีธัญญา  "   อ่ะ ฮา   

แม้  มันพูดเหมือนกันเล้ย  " คนจน คนไม่มีการศึกษา  คนด้อยโอกาส  เป็นคน ไม่มีคุณภาพ  "  อ่ะ ฮา   

ไอ้เผือกนี่  ตอนเด็ก  คงตกวิชา  " ประชาธิปไตย "  อ่ะ ฮา 

วิชา   ประชาธิปไตย  เนี่ยะ  ถ้า  มีสมมติฐาน " เข้าใจผิด "  ตั้งแต่ต้น ฮา   
มันก็เหมือน กับการ  " กลัด กระดุม  ผิดเม็ด " อ่ะ ฮา   

คือเข้าใจว่า   " เผด็จการ  คือ ความเสมอภาค  เท่าเทียม  ยุติธรรม " อ่ะ ฮา   

ถ้าคิดแบบที่ยายเขียน   เข้าใจแบบที่ยายบอก  อ่ะ ฮา   

โน่น  ไปปลูกปาลม์    " 2 โล  5 บาท "  อ่ะ ฮา
โน่น      ไปปลูกยาง  " 3 โล 100  "  อ่ะ ฮา

แหะๆ ยายจะแนะนำว่า  ถ้า  " ถนัด  ตัดแปะ "  ก็ทำไปเถิ๊ด  อ่ะ ฮา

อย่ามาเขียน  อย่ามาแสดง  " ความเห็น เฉิ่ม ๆ "  ให้ยายฮา เล้ย อ่ะ ฮา
( ไอ้เรื่องที่ต้องใช้  " สมอง "  เอ็ง ทำไม่ได้ร๊อกส์  ความสามารถ ไม่ถึง อ่ะ ฮา )

5555 ยายนึก แล้ว  " คนมี คุณภาพ "  ใช้กาวเปลือง อ่ะ ฮา 5555555   

[แปจีหล่อ]

 คุณภาพด้านไหนครับ แบบไหนครับ ฐานะ การศึกษา หน้าที่การงานหรือว่าสีเสื้อ กับความคิดเห็นทางการเมืองครับ ระบุให้ชัดไปเลยว่าอันไหนคือคุณภาพ

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

คุณengagemenโพสท์ไว้ในเฟสบุคครับต้นทางมาจากเพจของTakern อยากจะเข้าใจว่าผู้แปลคือ"ตาเกิ้น"แห่งarcherythai

อ่านแล้วเห็นว่าเป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจมาก.....และมันกำลังเกิดขึ้นกับประเทศไทยที่รักยิ่งของเรา




บทเรียนจาก Rhodesia

ใครเคยได้ยินชื่อประเทศโรดีเซียบ้างครับ 99% ของผู้คนยุคนี้คงไม่เคยรู้จัก
เพราะประเทศนี้มีอายุสั้นเพียง10 กว่าปี จากรุ่งเรืองสุดขีดจนล่มสลาย

เรื่องราวของประเทศนี้เป็นบทเรียนที่น่าสนใจไม่น้อยเลยของเราครับ
เอ้า เร่เข้ามา ผมจะเล่าให้ฟังคร้บ

โรดีเซียเป็นประเทศในด้านใต้ของทวีปแอฟริกาซึ่งเดิมอยู่ในพื้นที่ปกครองของอังกฤษ
ไม่มีพื้นที่ติดทะเล แต่เดิมเป็นพื้นที่ป่ารกร้างซึ่งมีชนเผ่า Mashona และ Matabele

ที่อยู่กันอย่างไม้เบื่อไม้เมาพยายามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์กันอยู่ตลอดเวลา
ไม่ได้มีบ้านเมืองอะไรจนกระทั่งเร่ิมมีชาวผิวขาวเข้ามาตั้งรกราก
และเร่ิมเป็นชุมชนในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สอง พร้อมๆกับประเทศสิงค์โปร์

ความนี่สนใจในเรื่องของโรดีเซียเริ่มขึ้นตรงนี้ ด้วยเสรีภาพและโอกาสของประเทศใหม่แห่งนี้
เป็นสิ่งที่ดึงดูดผู้คนที่มีความสามารถจากทั่วโลกไม่ว่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์, วิศวกร, ทหาร เก่งๆ

เข้าไปเป็นประชากรจนได้ประชากรที่มีคุณภาพดีมากๆ

(เมื่อวัดแล้ว IQ ของเด็ก Rhodesia สูงกว่าค่าเฉลี่ยของเด็กยุโรปประมาณ 10%)

และก็ทำให้ประเทศพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว สร้างความมั่งคั่งแซงหน้าหลายประเทศอย่างรวดเร็ว
ด้วยทรัพยากรธรรมชาติเช่นแร่ Chromium และแร่ธาติอื่นๆที่มีอยู่มากมาย

และที่สำคัญที่สุด คุณภาพของทรัพยากรมนุษย์บวกกับผู้นำที่เข้มแข็ง

ต่างกับประเทศอื่นในแอฟริกา โรดีเซียไม่ได้มีการเหยียดผิว ไม่มีการจำกัดโอกาส
รัฐบาลพยายามสนับสนุนการศึกษาให้กับคนผิวดำ (เรียนฟรีหมด)

และพยายามให้คนเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศ
แต่ก็ได้รับการต่อต้านและยุแหย่จากประเทศเพื่อนบ้าน
อย่างเช่น โมซัมบิค และ แซมเบีย ตลอดเวลา

ปัญหาเกิดขึ้นที่ส่วนผสมของประชากร

ในตอนนั้นมีชนพื้นเมืองอยู่ประมาณ 5 ล้านคน
มีคนใหม่ที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่ประมาณ 3 แสนคน

แต่คนสามแสนนี้เป็นคนที่สร้างให้เกิดประเทศขึ้นมา,
จ่าย 97.5% ของภาษี และเป็นเจ้าของที่ 50%ของประเทศ

รัฐบาลโรดีเซียในตอนนั้นกำหนดวิธีลงคะแนนเสียงเลือกตั้งที่แตกต่าง
เพื่อรักษาทิศทางของประเทศไว้ให้ได้

โดยการกำหนดว่าคนที่มีสิทธิในการลงคะแนน  
จะต้องจบการศึกษาระดับมัฐยม, เป็นเจ้าของที่ขนาดเล็กๆ , มีรายได้และเสียภาษี

ทั้งหมดนี้อาจจะฟังดูเหมือนความอยุติธรรมในสายตาของเรา  
ผู้ที่ถูกปลูกฝังมาตลอดว่าประชาธิปไตยต้องมาจากสิทธิที่เท่าเทียมเท่านั้น

แต่หากในสถานการณ์ของโรดีเซีย นี่เป็นทางเดียวที่ประเทศจะอยู่รอดได้
และถ้าจะเปลี่ยนก็จะต้องค่อยเป็นค่อยไป ไม่เชื่อลองอ่านต่อให้จบนะครับ

โรดีเซียพยายามจะประกาศตัวเป็นประเทศอิสระในปี 1965 แต่อังกฤษไม่ยอม

ด้วยเงื่อนไขที่ว่า   จะต้องเลือกตั้งด้วยสิทธิเท่าเทียมก่อนเท่านั้น  
อังกฤษถึงจะยอมให้อิสรภาพ
แต่รัฐบาลโรดีเซียบอกว่าทำไม่ได้จริงๆ

และในที่สุดก็ประกาศอิสรภาพจากอังกฤษข้างเดียว (ก็แบบที่อเมริกาทำนั่นแหละครับ)

เพราะวิธีเลือกตั้งที่แตกต่าง ทำให้โรดีเซียถูกต่อต้านและบอยคอตจากอังกฤษและอเมริกา
ผู้ที่ต้องการให้ทุกคนใส่เสื้อไซส์เดียวกัน   แต่โรดีเซียก็ยังต่อสู้ต่ออย่างเข้มแข็ง
การค้ายังคงดำเนินไปกับประเทศอื่นๆ ด้วยการส่งสินค้าผ่านประเทศแอฟริกาใต้
การพัฒนาประเทศเดินหน้าต่อ เศรษฐกิจร่ำรวยมั่งคั่ง

กองโจรจากโมซัมบิค และ แซมเบียใช้ชื่อว่ากองกำลังเพื่ออิสระภาพที่อยู่ทางเหนือ
พยายามเข้าแทรกแซงและบุกเข้ามาปล้นฆ่าผู้คนในโรดีเซียอยู่อย่างสม่ำเสมอ

แต่โรดีเซียก็มีกองทัพที่เข้มแข็ง   ซึ่งมีทั้งคนผิวขาวผิวดำร่วมกันรบปกป้องประเทศของพวกเขา

ซึ่งก็สามารถต่อต้านภัยรุกรานจากกองโจรเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องพึ่งต่างชาติ

(กองทัพโรดีเซียเป็นกองทัพที่แข็งแกร่งมาก  เพราะผู้คนที่อพยพเข้ามาส่วนมากเป็นทหารผ่านศึก
ที่ช่ำชองสงครามมาก่อนจากทั่วโลก รวมทั้งนายกรัฐมนตรีที่เป็นอดีตนักบินขับไล่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2)

จุดผกผันของโรดีเซียอยู่ที่ อเมริกาและอังกฤษไม่ยอมปล่อยให้ประเทศนี้เดินหน้าต่อไป
(ทั้งที่ประเทศอื่นๆในแอฟริกามีปัญหามากกว่านี้อีกมาก)

กระทรวงต่างประเทศอเมริกาหักหลังโดยการบีบบังคับให้แอฟริกาใต้
ที่เป็นทางออกทะเลทางเดียวเลิกค้าขายกับโรดีเซีย

ซึ่งนั้นก็ทำให้เศรฐกิจของโรดีเซียมีปัญหาในแทบจะทันที
เมื่อไม่มีเงิน อาวุธร่อยหรอโรดีเซียก็เริ่มต้านทานการรุกรานจากเพื่อนบ้านเกเรไม่ไหว
ปัญหาความมั่นคงเร่ิมรุนแรงขึ้นด้วยการก่อการร้ายจนหลายคนต้องเร่ิมอพยพหนี
อเมริกาเดินเกมส์ต่อด้วยการบีบบังคับให้โรดีเซียมีการเลือกตั้ง “ปรกติ”ให้เร็วที่สุด

สถานการณ์เลวร้ายลงจนกระทั่งในปี 1979
รัฐบาลของโรดีเซียต้องยอมให้มีการเลือกตั้งแบบ”ปรกติ”
ซึ่งทำให้หัวหน้าเผ่าผิวดำเสียงข้างมากได้เป็นรัฐบาล

จากนั้นสงครามกลางเมืองล้างเผ่าพันธุ์และการปล้นฆ่าก็เกิดขึ้นไปทั่ว
ประชาชนที่มีคุณภาพต้องอพยพย้ายหนีตายออกจากประเทศ
เศรฐกิจดิ่งลงเหวจากประเทศแนวหน้าเป็นประเทศยากจนในเวลารวดเร็วเหลือเชื่อ

โรดีเซียเปลี่ยนชื่อเป็นซิมบับเว่ ประเทศที่เรารู้จักกันว่ายากจน
และเต็มไปด้วยการรบฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มาตลอดกว่า 35 ปี

จนถึงวันนี้ ประเทศซิมบับเว่ก็ยังไม่เคยมีการเลือกตั้งอย่างยุติธรรม
เพราะทุกครั้งรัฐบาลที่กุมอำนาจก็จะใช้ทั้งเงินและอำนาจข่มขู่ให้ได้เสียงข้างมากมาตลอด

หมายเหตุ: ผมมิได้เห็นด้วยกับวิธีการต่างของโรดีเซีย
แต่หากเพียงต้องการนำเรื่องที่น่าสนใจ มาให้คิดกันว่า
สถานการณ์ที่แตกต่าง ย่อมต้องการวิธีที่แตกต่างเพื่อผลที่ดีและความอยู่รอด

แรงบันดาลใจจากบทความเรื่อง Rhodesian Elegy ในหนังสือ Fireworks ของ Jeff Cooper

55555   ยายขึ้นต้นด้วย  "  The Last Emperor  with Pu Yi  "  แข่ง อ่ะ ฮา  55555  

เอาใกล้ๆ  แถวเอเชีย  นี่แหละ  รื้อ  " ปวศ "  ง่ายดี อ่ะ ฮา  

โถ้  ไปอ้าง  ประเทศใน อาฟริกา  มาเป็น  " บทเรียน " อ่ะ ฮา  

555555   รอนิ๊ดนุงส์  รักนะ  จุ๊บ จุ๊บ  อ่ะ ฮา 555555

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

คุณengagemenโพสท์ไว้ในเฟสบุคครับต้นทางมาจากเพจของTakern อยากจะเข้าใจว่าผู้แปลคือ"ตาเกิ้น"แห่งarcherythai

อ่านแล้วเห็นว่าเป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจมาก.....และมันกำลังเกิดขึ้นกับประเทศไทยที่รักยิ่งของเรา




บทเรียนจาก Rhodesia

ใครเคยได้ยินชื่อประเทศโรดีเซียบ้างครับ 99% ของผู้คนยุคนี้คงไม่เคยรู้จัก
เพราะประเทศนี้มีอายุสั้นเพียง10 กว่าปี จากรุ่งเรืองสุดขีดจนล่มสลาย

เรื่องราวของประเทศนี้เป็นบทเรียนที่น่าสนใจไม่น้อยเลยของเราครับ
เอ้า เร่เข้ามา ผมจะเล่าให้ฟังคร้บ

โรดีเซียเป็นประเทศในด้านใต้ของทวีปแอฟริกาซึ่งเดิมอยู่ในพื้นที่ปกครองของอังกฤษ
ไม่มีพื้นที่ติดทะเล แต่เดิมเป็นพื้นที่ป่ารกร้างซึ่งมีชนเผ่า Mashona และ Matabele

ที่อยู่กันอย่างไม้เบื่อไม้เมาพยายามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์กันอยู่ตลอดเวลา
ไม่ได้มีบ้านเมืองอะไรจนกระทั่งเร่ิมมีชาวผิวขาวเข้ามาตั้งรกราก
และเร่ิมเป็นชุมชนในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สอง พร้อมๆกับประเทศสิงค์โปร์

ความนี่สนใจในเรื่องของโรดีเซียเริ่มขึ้นตรงนี้ ด้วยเสรีภาพและโอกาสของประเทศใหม่แห่งนี้
เป็นสิ่งที่ดึงดูดผู้คนที่มีความสามารถจากทั่วโลกไม่ว่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์, วิศวกร, ทหาร เก่งๆ

เข้าไปเป็นประชากรจนได้ประชากรที่มีคุณภาพดีมากๆ

(เมื่อวัดแล้ว IQ ของเด็ก Rhodesia สูงกว่าค่าเฉลี่ยของเด็กยุโรปประมาณ 10%)

และก็ทำให้ประเทศพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว สร้างความมั่งคั่งแซงหน้าหลายประเทศอย่างรวดเร็ว
ด้วยทรัพยากรธรรมชาติเช่นแร่ Chromium และแร่ธาติอื่นๆที่มีอยู่มากมาย

และที่สำคัญที่สุด คุณภาพของทรัพยากรมนุษย์บวกกับผู้นำที่เข้มแข็ง

ต่างกับประเทศอื่นในแอฟริกา โรดีเซียไม่ได้มีการเหยียดผิว ไม่มีการจำกัดโอกาส
รัฐบาลพยายามสนับสนุนการศึกษาให้กับคนผิวดำ (เรียนฟรีหมด)

และพยายามให้คนเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศ
แต่ก็ได้รับการต่อต้านและยุแหย่จากประเทศเพื่อนบ้าน
อย่างเช่น โมซัมบิค และ แซมเบีย ตลอดเวลา

ปัญหาเกิดขึ้นที่ส่วนผสมของประชากร

ในตอนนั้นมีชนพื้นเมืองอยู่ประมาณ 5 ล้านคน
มีคนใหม่ที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่ประมาณ 3 แสนคน

แต่คนสามแสนนี้เป็นคนที่สร้างให้เกิดประเทศขึ้นมา,
จ่าย 97.5% ของภาษี และเป็นเจ้าของที่ 50%ของประเทศ

รัฐบาลโรดีเซียในตอนนั้นกำหนดวิธีลงคะแนนเสียงเลือกตั้งที่แตกต่าง
เพื่อรักษาทิศทางของประเทศไว้ให้ได้

โดยการกำหนดว่าคนที่มีสิทธิในการลงคะแนน   
จะต้องจบการศึกษาระดับมัฐยม, เป็นเจ้าของที่ขนาดเล็กๆ , มีรายได้และเสียภาษี

ทั้งหมดนี้อาจจะฟังดูเหมือนความอยุติธรรมในสายตาของเรา 
ผู้ที่ถูกปลูกฝังมาตลอดว่าประชาธิปไตยต้องมาจากสิทธิที่เท่าเทียมเท่านั้น

แต่หากในสถานการณ์ของโรดีเซีย นี่เป็นทางเดียวที่ประเทศจะอยู่รอดได้
และถ้าจะเปลี่ยนก็จะต้องค่อยเป็นค่อยไป ไม่เชื่อลองอ่านต่อให้จบนะครับ

โรดีเซียพยายามจะประกาศตัวเป็นประเทศอิสระในปี 1965 แต่อังกฤษไม่ยอม

ด้วยเงื่อนไขที่ว่า   จะต้องเลือกตั้งด้วยสิทธิเท่าเทียมก่อนเท่านั้น 
อังกฤษถึงจะยอมให้อิสรภาพ
แต่รัฐบาลโรดีเซียบอกว่าทำไม่ได้จริงๆ

และในที่สุดก็ประกาศอิสรภาพจากอังกฤษข้างเดียว (ก็แบบที่อเมริกาทำนั่นแหละครับ)

เพราะวิธีเลือกตั้งที่แตกต่าง ทำให้โรดีเซียถูกต่อต้านและบอยคอตจากอังกฤษและอเมริกา
ผู้ที่ต้องการให้ทุกคนใส่เสื้อไซส์เดียวกัน   แต่โรดีเซียก็ยังต่อสู้ต่ออย่างเข้มแข็ง
การค้ายังคงดำเนินไปกับประเทศอื่นๆ ด้วยการส่งสินค้าผ่านประเทศแอฟริกาใต้
การพัฒนาประเทศเดินหน้าต่อ เศรษฐกิจร่ำรวยมั่งคั่ง

กองโจรจากโมซัมบิค และ แซมเบียใช้ชื่อว่ากองกำลังเพื่ออิสระภาพที่อยู่ทางเหนือ
พยายามเข้าแทรกแซงและบุกเข้ามาปล้นฆ่าผู้คนในโรดีเซียอยู่อย่างสม่ำเสมอ

แต่โรดีเซียก็มีกองทัพที่เข้มแข็ง   ซึ่งมีทั้งคนผิวขาวผิวดำร่วมกันรบปกป้องประเทศของพวกเขา

ซึ่งก็สามารถต่อต้านภัยรุกรานจากกองโจรเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องพึ่งต่างชาติ

(กองทัพโรดีเซียเป็นกองทัพที่แข็งแกร่งมาก  เพราะผู้คนที่อพยพเข้ามาส่วนมากเป็นทหารผ่านศึก
ที่ช่ำชองสงครามมาก่อนจากทั่วโลก รวมทั้งนายกรัฐมนตรีที่เป็นอดีตนักบินขับไล่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2)

จุดผกผันของโรดีเซียอยู่ที่ อเมริกาและอังกฤษไม่ยอมปล่อยให้ประเทศนี้เดินหน้าต่อไป
(ทั้งที่ประเทศอื่นๆในแอฟริกามีปัญหามากกว่านี้อีกมาก)

กระทรวงต่างประเทศอเมริกาหักหลังโดยการบีบบังคับให้แอฟริกาใต้
ที่เป็นทางออกทะเลทางเดียวเลิกค้าขายกับโรดีเซีย

ซึ่งนั้นก็ทำให้เศรฐกิจของโรดีเซียมีปัญหาในแทบจะทันที
เมื่อไม่มีเงิน อาวุธร่อยหรอโรดีเซียก็เริ่มต้านทานการรุกรานจากเพื่อนบ้านเกเรไม่ไหว
ปัญหาความมั่นคงเร่ิมรุนแรงขึ้นด้วยการก่อการร้ายจนหลายคนต้องเร่ิมอพยพหนี
อเมริกาเดินเกมส์ต่อด้วยการบีบบังคับให้โรดีเซียมีการเลือกตั้ง “ปรกติ”ให้เร็วที่สุด

สถานการณ์เลวร้ายลงจนกระทั่งในปี 1979
รัฐบาลของโรดีเซียต้องยอมให้มีการเลือกตั้งแบบ”ปรกติ”
ซึ่งทำให้หัวหน้าเผ่าผิวดำเสียงข้างมากได้เป็นรัฐบาล

จากนั้นสงครามกลางเมืองล้างเผ่าพันธุ์และการปล้นฆ่าก็เกิดขึ้นไปทั่ว
ประชาชนที่มีคุณภาพต้องอพยพย้ายหนีตายออกจากประเทศ
เศรฐกิจดิ่งลงเหวจากประเทศแนวหน้าเป็นประเทศยากจนในเวลารวดเร็วเหลือเชื่อ

โรดีเซียเปลี่ยนชื่อเป็นซิมบับเว่ ประเทศที่เรารู้จักกันว่ายากจน
และเต็มไปด้วยการรบฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มาตลอดกว่า 35 ปี

จนถึงวันนี้ ประเทศซิมบับเว่ก็ยังไม่เคยมีการเลือกตั้งอย่างยุติธรรม
เพราะทุกครั้งรัฐบาลที่กุมอำนาจก็จะใช้ทั้งเงินและอำนาจข่มขู่ให้ได้เสียงข้างมากมาตลอด

หมายเหตุ: ผมมิได้เห็นด้วยกับวิธีการต่างของโรดีเซีย
แต่หากเพียงต้องการนำเรื่องที่น่าสนใจ มาให้คิดกันว่า
สถานการณ์ที่แตกต่าง ย่อมต้องการวิธีที่แตกต่างเพื่อผลที่ดีและความอยู่รอด

แรงบันดาลใจจากบทความเรื่อง Rhodesian Elegy ในหนังสือ Fireworks ของ Jeff Cooper

555555  พีเบเกอร์รี่แมน  มา  " ขมิบปุ่ม  ชูประเด็น  " หน่อยอ่ะ ฮา 555555   

ยายอ่านแล้ว  มัน  " ขัดแย้ง " ในแต่ละ  พารากร๊าฟ  อ่ะ ฮา 

555555 เอาสั้นๆ  เกิน  " สาม บรรทัด "  ยายไม่อ่าน อ่ะ ฮา   

[~ Sitthipong - รักในหลวง ~]

ท่าน ๆ ทั้งหลายก็รู้  ปัญหาของประเทศเกิดจากอะไร ? หรือแกล้งไม่รู้ ?   

คุณภาพของคนไม่ใช่อยู่ที่ รวย - จน  หรือ การศึกษาสูง - ต่ำ แต่มันอยู่ที่ ความรับผิดชอบ และจิตสำนึก ครับ 


เราสมมุติให้ทุกคนมีสิทธิ์มีเสียงเท่าเทียมกันในการเลือกตั้ง แต่สิทธิ์และเสียงที่แต่ละคนมีนั้นสมควรเท่าเทียมกันจริงเหรอ ?

บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ มีเงินมาซื้อเสียง - ขายเสียง
บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ ชอบในตัวคนที่เลือก
บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ ไตร่กรองจากนโยบายที่หาเสียง
ฯลฯ

เดี๋ยวนี้ใครไม่เคยได้ยินบ้างว่า......เข้าไปแล้วโกงก็ไม่เป็นไร  ขอให้มีเงินมาแจก/มีของมาให้ก็พอ  แบบนี้หรือที่ทุกคนต้องการ

แบบนี้หรือที่สมควรกำหนดให้มีสิทธิ์มีเสียงเท่าเทียมกัน  หรือใครไม่เคยได้ยิน ?


กฎเกณฑ์บางประเภทอาจใช้กับสังคมหนึ่ง ๆ ได้ แต่กับอีกสังคมอาจจะใช้ไม่ได้  ต้องเลือกให้เหมาะสมกับคนในสังคมครับ   

ปัญหาอาจจะเริ่มเกิดมาตอนที่คณะราษฎรยัดเยียดความเป็นประชาธิปไตยให้ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครรู้จักก็ได้ครับ 

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

ท่าน ๆ ทั้งหลายก็รู้  ปัญหาของประเทศเกิดจากอะไร ? หรือแกล้งไม่รู้ ?   

คุณภาพของคนไม่ใช่อยู่ที่ รวย - จน  หรือ การศึกษาสูง - ต่ำ
แต่มันอยู่ที่ ความรับผิดชอบ และจิตสำนึก ครับ 


เราสมมุติให้ทุกคนมีสิทธิ์มีเสียงเท่าเทียมกันในการเลือกตั้ง
แต่สิทธิ์และเสียงที่แต่ละคนมีนั้นสมควรเท่าเทียมกันจริงเหรอ ?

บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ มีเงินมาซื้อเสียง - ขายเสียง

บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ ชอบในตัวคนที่เลือก

บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ ไตร่กรองจากนโยบายที่หาเสียง

ฯลฯ

เดี๋ยวนี้ใครไม่เคยได้ยินบ้างว่า......เข้าไปแล้วโกงก็ไม่เป็นไร 
ขอให้มีเงินมาแจก/มีของมาให้ก็พอ  แบบนี้หรือที่ทุกคนต้องการ

แบบนี้หรือ   ที่สมควรกำหนดให้มีสิทธิ์มีเสียงเท่าเทียมกัน 
หรือใครไม่เคยได้ยิน ?


กฎเกณฑ์บางประเภทอาจใช้กับสังคมหนึ่ง ๆ ได้
แต่กับอีกสังคมอาจจะใช้ไม่ได้  ต้องเลือกให้เหมาะสมกับคนในสังคมครับ   

ปัญหาอาจจะเริ่มเกิดมาตอนที่คณะราษฎร
ยัดเยียดความเป็นประชาธิปไตยให้ทั้ง ๆ

ที่ไม่มีใครรู้จักก็ได้ครับ 

[แปจีหล่อ]

แล้วจะจัดการอย่างไรให้ได้เฉพาะคนที่มีคุณภาพมาลงคะแนนครับ

[Ro@d - รักในหลวง]

+ ๒ แต้ม ให้แล้ว จ้าว
ไทย เรามีสิ่งที่ดีเยอะโคตร  บ้านเมืองอื่นเขาก็มีดีเหมือนกัน

แต่เขาขาดเพียง นักการเมือง ที่ไม่ดีเหมือนบ้านเรา เท่านั้นเอง 

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

ท่าน ๆ ทั้งหลายก็รู้  ปัญหาของประเทศเกิดจากอะไร ? หรือแกล้งไม่รู้ ?  

คุณภาพของคนไม่ใช่อยู่ที่ รวย - จน  หรือ การศึกษาสูง - ต่ำ
แต่มันอยู่ที่ ความรับผิดชอบ และจิตสำนึก ครับ  


เราสมมุติให้ทุกคนมีสิทธิ์มีเสียงเท่าเทียมกันในการเลือกตั้ง
แต่สิทธิ์และเสียงที่แต่ละคนมีนั้นสมควรเท่าเทียมกันจริงเหรอ ?

บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ มีเงินมาซื้อเสียง - ขายเสียง

บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ ชอบในตัวคนที่เลือก

บางคน  ใช้สิทธิ์เลือกเพราะ ไตร่กรองจากนโยบายที่หาเสียง

ฯลฯ

เดี๋ยวนี้ใครไม่เคยได้ยินบ้างว่า......เข้าไปแล้วโกงก็ไม่เป็นไร  
ขอให้มีเงินมาแจก/มีของมาให้ก็พอ  แบบนี้หรือที่ทุกคนต้องการ

แบบนี้หรือ   ที่สมควรกำหนดให้มีสิทธิ์มีเสียงเท่าเทียมกัน  
หรือใครไม่เคยได้ยิน ?


กฎเกณฑ์บางประเภทอาจใช้กับสังคมหนึ่ง ๆ ได้
แต่กับอีกสังคมอาจจะใช้ไม่ได้  ต้องเลือกให้เหมาะสมกับคนในสังคมครับ  

ปัญหาอาจจะเริ่มเกิดมาตอนที่คณะราษฎร
ยัดเยียดความเป็นประชาธิปไตยให้ทั้ง ๆ

ที่ไม่มีใครรู้จักก็ได้ครับ  

 555555  โอ้ยยย  ตายๆๆๆๆ  สวิงกิ้งแมน  จะพูดเรื่อง  " ประชาธิปไตย " อ่ะ ฮา 555555

ต้อง โน่น  อ้างอิง ไปถึง  " คณะราษฎร์  2475 "   ยาย  ปวด ตับ  อ่ะ ฮา 55555

พูดแบบ  " ไม่รู้ ไห   รู้หีบ  " อะไร เล้ย  อ่ะ ฮา

มันรู้เรื่องหรือเปล่า  " รัฐธรรมนูญไทย "  มีกี่ฉบับ  อ่ะ  ฮา

ท่านใด   " ลงพระนาม "  ให้ประกาศใช้ อ่ะ ฮา  

รัฐธรรมนูญ  ทุกฉบับบอกว่า  " ประชาชน  มีสิทธิ์ เสรีภาพ เท่ากัน " อ่ะ ฮา

เอ๊ะ  สงสัย ไม่ได้อ่าน  " รัฐธรรมนูญ " อ่ะ ฮา

เรื่องต่อมา   พูดเหมือน  " พี่  ควายตู้  จรัสพงษ์ " ของยายเล้ย อ่ะ ฮา
เขาแยกแยะ  " ชนชั้น  กลุ่ม   สถานะทางสังคม "  เหมือน สวิงกิ้งแมน เล้ย อ่ะ ฮา

ยายได้ตั๋วฟรี  เอ้ เรียกว่าฟรี  หรือ  " special guest "  ดีอ่ะ ฮา
ไปนั่ง  แถวหน้า  " ริงไซค์ "  ฟังพี่ควายตู้  แก  ทอร์คโชว์ อ่ะ ฮา
ที่หอประชุม  เก่า  " ม.เกษตร "  อ่ะ ฮา

พี่ควายตู้  เขาลำดับ  โน่น  คนเรียน ดร. ควรจะมีสิทธิ์ลงคะแนน ได้  3 ป้อย อ่ะ ฮา
โท  กับ ตรี  ได้   " สอง และ หนึ่ง " ตามลำดับ  อ่ะ ฮา

คนเสียภาษี เยอะๆ  ควรจะได้รับ  " สิทธิพิเศษ "  มากกว่า  ตาสี ยายสา อ่ะ ฮา

แกเปรียบเทียบว่า  เสียเวลาเรียนตั้งนาน  เลือกตั้งลงคะแนน ได้เสียงเดียว
ไอ้เผือก  อีแดง  ลุงแกร่ง  ป้ากล้า  ทำนา เลี้ยงควาย กลางทุ่ง  ก็ลงได้  " เสียงเดียว " เหมือนกัน อ่ะ ฮา

ถ้าอย่างนั้นจะเรียนไปทำรัย  " ลงคะแนน ได้เสียงเดียว เหมือน ซิมแปนซี " อ่ะ ฮา

ยายว่า  สวิงกิ้งแมน  " ลอกเลียน  " ควายตู้ มากกว่า อ่ะ ฮา  

แหมมมม   อ้างโน่น  เรื่อง  " ซื้อสิทธิ์  ขายเสียง  "  ฮา
ไอ้ที่จับได้โครมๆ  เป็นพวก  " ไดโนเสาร์ " ท๊างส์นั้น อ่ะ ฮา

เขาทำวิจัย และมีผลสรุปออกมาว่า  ไดโนเสาร์  " ใช้เงินมาก  " ที่สุด  ในกลุ่ม อ่ะ ฮา

ส่วนเรื่อง  นโยบาย  " เลือกคนที่รัก  เลือกพรรคที่ชอบ " เนี่ยะ อ่ะ ฮา

โอบาม่า  ปูติน  เหวยเซี๊ยะกัง  ไอ้มาร์ค  อีปู  ไอ้แม้ว  ฮา

เขา   " ยอมรับ  "  กันโม๊ด  ว่าเป็นทฤษฎี  สากล ของการเลือกตั้ง อ่ะ ฮา
ถ้ามีความเห็น แตกต่าง  กว่านี้  อ่ะ  ฮา

ยายว่า  เป็น  " ลูกทาส " ที่ไม่ยอม ปลดปล่อย อ่ะ ฮา  55555


โถ  พ่อทูนหัว   " ซอกไข่ " ของยาย ฮา

ไอ้เรื่อง  มั่วซั่ว  วุ่นวาย  " หลงจ้ง เก๋าเจ้ง " เนี่ยะ  ฮา
มันเกิดตอนไหน  ปีอะไร  ทำมัยมี  " เสื้อแดง   เสื้อเหลือง " อ่ะ ฮา

ลืมแล้วเหรอ  " ไอ้พวก หน้าด้าน ขี้แพ้ ชวนตี "  งัย อยู่เบื้องหลัง อ่ะ ฮา

ไอ้เสื้อเหลือง    เสื้อแดง  ยายลำดับดูแล้ว  อ่ะ ฮา
มีวิวัฒนาการ  เกิดขึ้นเมื่อ  "สิบปี " ย้อนหลังแค่นั้น อ่ะ ฮา

ถนอม ประภาส  ธานินทร์  เสนีย์  คึกฤทธิ์  
เปรม  น้าชาติ  หลงจู้ สุจินดา ชวน   อ่ะ ฮา

ยังไม่เคยมีเล้ย   " พ่อแม่พี่น้อง  สู้ไม่สู้  เต็มออก เต็มออก " อ่ะ ฮา

มันเกิด  สมัย  " ทุนหัว แม้ว "  ชนะเลือกตั้ง ดินถล่ม ฟ้าทลาย  สองสมัย อ่ะ ฮา

เสื้อเหลือง  เสื้อแดง  มันมีตอน 2548 -2549  อ่ะ ฮา

ไอ้พวก  หน้าด้าน  ทนไม่ไหว  " แพ้ ดักดาน " อ่ะ ฮา 55555

ตาสว่าง  นึกออกยัง  อ่ะ ฮา 5555555

555555  เหมาะสม  ด้วยประการทั้งปวง  " ฉิบ หาย " กันถ้วนหน้า อ่ะ ฮา 555555

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

55555  อ้าว  พี่ เบเกอร์รี่แมน  มาหรือยัง  อ่ะ ฮา 5555555   

มาช้า  มาสาย  ยาย  " เมา " ก่อนนะโว้ย  อ่ะ ฮา   

5555  ยาย อยากฟังเรื่อง  " ซิมบับเว่  "  อ่ะ ฮา 5555555 

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

555555  ในระหว่างที่รอ  พี่  เบเกอร์รี่แมน  ยาย " เลคชั่ว " ให้ฟัง ก่อนอ่ะ ฮา 55555


การเมืองสมัย  2510  -  2520  เนี่ยะ อ่ะ ฮา
มันก็  เนือยๆ  เพราะถูก  " ปกครอง ในระบอบ  ท๊อปบู๊ท " อ่ะ ฮา

เป็นรัฐบาลยุค   " พ่อตัว  พ่อตา  ลูกเขย " อ่ะ ฮา
ถนอม  ประภาส  ณรงค์  งัย อ่ะ ฮา
อ้าว  เด็กเกิดใหม่  ม่ะรู้เรื่อง อ่ะ ฮา

พอ  " สามทรราช " โดนโค่น  เราก็ได้  ใคร อาจารย์สัญญา อ่ะ ฮา
อาจารย์สัญญา  มาเป็น  " นายก ขัดตาทัพ " ชั่วคราว อ่ะ ฮา

หลังจากนั้น  เราก็ได้  " ฤษี เลี้ยงลิง  "  จานเสนีย์  พี่ คึกฤิทธ์ อ่ะ ฮา

จานเสนีย์ อยู่ได้แป๊ปเดียว  " กุม "  ม่ะไหว อ่ะ ฮา

โดน  " จอว์ส สงัด  " งัดตกเก้าอี้  อ่ะ ฮา

55555  พี่เบเกอรรี่แมน  มายัง อ่ะ ฮา 

[SillyOldMan]

ขออภัย กำลังสบายใจ ไม่อยู่ในอารมณ์จะเถียงกับใคร

และรู้ว่าพิมพ์ไปยายก็อ่านลวกๆ เสียสมอง , เมื่อยมือเปล่าๆ 

[montri รักในหลวง]

เพิ่งรู้ว่าซิมบับเว คือโรดีเซีย มันนานมากจนจำไม่ได้