ของผมเลี้ยงไว้ตัวเมียมีคนเอามาให้เป็นเพื่อนกับเจ้าโมจิ...ชื่อบุ้งกี๋ๆ...มันโดนรถปิคอัพข้างบ้านผมทับช่วงขาหลังครับ
ทีแรกผมกะจะตีให้มันตายเลยเพราะเห็นมันทรมานมากไม่น่ารอด...นอนหายใจรวยรินแล้ว...แต่คนที่ขับรถทับเขารีบอุ้มขึ้นรถ
ไปหาหมอผ่านไปสามวันกลับมาเขาก็เอาไปเลี้ยงไว้...เพราะผมบอกไม่อยากเลี้ยงหมาพิการ...แต่สุดท้ายมันพอเดินได้โดยขาหน้า
มันก็ใช้วิธีกระเถิบทีละนิดๆ...กลับมายังบ้านผม...ไอ้โมจิก็เห่าโวยวายใส่ทั้งวัน..คงเห็นว่ามันเปลี่ยนไปไม่สามารถเล่นกับมันได้อีก
มันเห็นผมก็กลัวจนตัวสั่นไม่เข้าใกล้ฉี่แตกราดเลย...คงเป็นเพราะผมจะฆ่ามันทิ้งนั่นแหละ ( ด้วยความหวังดีเกินไป ) แต่ตอนนี้มัน
วิ่งได้แล้วแต่แค่ระยะทางสั้นๆ...แล้วต้องหยุดพัก...ผมก็รักมันอาบน้ำให้คอยลูบหัวหยอกล้อกับมันตามปกติ...เห็นมันวิ่งลากขาหลัง
แล้วสงสารครับ...ต้องอาบน้ำให้มันบ่อยๆ..เพราะจุดอับนอนทับพื้นมันมาก...เดี๋ยวนี้สะอาดหอมแชมพูตลอดเป็นแฟนไอ้โมจิครับ....
นี่แหละครับรูปคู่รักหวานแหวว...โมจิกับเจ้าสาวพิการของมัน...
