เว้าฮอดเรื่องไล่ปอบเห็นแถวบ้านผมเด้อสมัยสี่สิบกั่วปีก่อน ว่าแต่ยามมื้อแลงมาคนข้างบ้านผมปอบเข้าดู๋ขนาด
สองสามมื้อเข้าเทื่อหนึ่ง นั่งตาเขียวน้ำลายยืด พ่อผมกลับจากโลงเลียนมาฮอดบ่ทันได่จอดรถดีส่ำไทบ้านแหล่นมาเอิ้นแล้ว
พ่อผมหย่างเล่งใส่เลยผ่านกอข่า ดึงใบยอดสุดของต้นข่าทกปั๊บขาดฮอดเหง่า ปลอกเปลือกออกตีคนที่ถืกปอบเข้าจนเงี่ยวแตก
งึดพอหัวสิแตก ลำข่าปลอกแล้วเหลือแต่แกนลำมันขาวๆแบบเฮามานึ่งกินนั่นแหม บ่ขาดบ่หักตีจนว่าหนังแตกกะบ่หัก
แต่บัดพอปอบออกแล้วลำข่ากะอ่อนแอ้แล้ปานหำเป็ด บาดแผลในโตคนที่ถืกปอบเข้ากะบ่มีฮอดฮอย เคยถามพ่ออยู่ว่าเป้นหย้อนหยัง
เลาบอกคำเดียวว่าไหย่เป็นบ่าวจั่งฮู้พ่อสิสอนให้ เอาไปเอามาเลาตายหนีป๋าก่อนเลยบ่ฮู้ซ้ำ......วัยรุ่นเซ็ง
