ตอนเกิดสึนามิปี47 ที่ตะกั่วป่า ก็ได้เพื่อนสมาชิกไปช่วยตั้ง "ศูนย์เขาหลัก" เป็นแม่ข่ายสำหรับภาคประชาชนที่เข้าไปช่วยเหลือ สถานีชั่วคราวอยู่บนเขาทวนสัญญานที่เขาหลัก
ไม่ได้ถามชื่อถามแซ่กันเลย พวกท่านอาสาไปกันโดยงบตัวเอง กินอยู่กันง่ายๆ ยังจำพวกท่านที่มาช่วยบ้านผมได้ไม่ลืม คอยชี้เป้า ประสานงาน รับส่งข้อมูลซึ่งโทรศัพย์ไร้สารช่องสัญญานเต็มโดยตลอด ขอบคุณครับ
HS0 QWH
น้าบ๊อบบี้สบายดีนะครับ มีข่าวดีหรือยังเอ่ย
วิทยุสมัครเล่นมักกลายเป็นพระเอกในยามคับขันประจำ ทั้งๆที่ข่ายราชการอีกอุปกรณ์สื่อสารทันสมัย
และครบครันมากกว่า เข้าใจว่าเป็นเพราะบุคคลากรขาดคุณภาพ หรือ ไม่ได้รับคำสั่งให้ปฎิบัติ
แต่เวลาปกติมักกลายเป็นผู้ร้ายในสายตาของผู้อื่น เสร็จงานทั้งกล่องและซองไม่เคยได้รับ ใครเอาไปแทนนะ
ไม่ทราบข่าวคราวเลยครับพี่ปู ช่วงที่เปิดอบรมที่ชุมพร ผมเคยไปกราบพบท่าน ตอนนั้นที่วัดของท่านกำลังตั้งเสาสูงอยู่ครับ
ตัวผมเองออกจากวงการวิทยุสมัครเล่นสิบกว่าปีแล้วครับพี่ ผมอยู่ช่วยคุณภักดี (เฮียฮั้ว) จนจัดตั้งสถานีควบคุมข่าย HS 8AS และจัดอบรมเพื่อสอบ(ครั้งแรกของสุราษฎร์ฯ)เสร็จสิ้น ผมก็ขึ้นไปผ่าตัดฝีคัณฑสูต ที่โรงพยาบาลพร้อมมิตร (กรุงเทพฯ ) หลังจากกลับมาจากกรุงเทพฯ ผมก็ไม่ได้ขึ้นความถี่อีกเลยครับพี่
(ผมทำให้เฮียแกจนสำเร็จได้ตามสัจจะที่ให้กันไว้แก่กันครับ ตอนนี้ HS 8 RJ ก็ไปสู่สุขคติภพแล้ว เหลือแต่ผม HS 8 JR ที่ไปขอล็อค call sign พร้อมๆกัน 55555
)
นักวิทยุสมัครเล่นที่เล่นวิทยุฯห้วงประมาณปี 2532 ถึง 2535 แถบภาคใต้ตอนบน น่าจะยังจำ"สุราษฎร์ฯ 316 " กันได้บ้างครับ
ขอบคุณครับพี่บุญสวัสดิ์ .... เพิ่งทราบเดี๋ยวนี้เองว่าท่านภักดีสิ้นแล้ว ขอแสดงความอาลัยด้วยครับ
ผมเคยคุยหยอกล้อกับท่านหลายครั้ง มักเรียกท่านว่า " อาเจ้ " ที่เอามาจากนามเรียกขาน RJ เคยไปเยี่ยมท่าน
ที่สถานีชั่วคราวสมัยก่อตั้งแรกๆ ท่านเป็นคนที่ทุ่มเทให้วงการนี้อย่างสุดกำลัง น่ายกย่องมากครับ
