ผมขออนุญาตขุดกระทู้นี้ขึ้นมา เพื่อส่งเสริม และสนับสนุนให้คนไทย ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องครับ
บรรพบุรุษของเรา ต้องใช้ความพยายามคิดประดิษฐ์ขึ้นมาใช้ ปรับปรุงให้ทันสมัย มีความสละสลวย เพื่อเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย
สมควรอย่างยิ่งที่พวกเราต้องอนุรักษ์ไว้ และใช้อย่างถูกต้อง ขอขอบพระคุณท่านเจ้าของกระทู้ที่เห็นความสำคัญครับ
พอดีไปเห็นข้อความนี้ปิดไว้ในห้องนอนของลูกสาว(เรียนอยู่ ม.ปลาย) เลยเอามาแบ่งกันดูครับ
บัน - บรร
บันดาล ลงบันได บันทึกให้ดูจงดี
รื่นเริงบันเทิงมี เสียงบันลือสนั่นดัง
บันโดย บันโหยให้ บันเหินไปจากรวงรัง
บันทึงถึงความหลัง บันเดินนั่ง นอนบันดล
บันกวดเอาลวดรัด บันจวบจัดตกแต่งตน
คำ "บัน" นั้นฉงน ระวังปนกับ "ร หัน"
คำในภาษาไทยที่สะกดด้วย "บัน" มีเพียงเท่านี้
ทร - ซ
ทรวดทรง ทราบ ทราม ทราย ทรุดโทรมหมาย นกอินทรี
มัทรี อินทรีย์มี เทริด นนทรี พุทรา เพรา
ทรวง ไทร ทรัพย์ แทรก วัด โทรมนัสย์ ฉะเชิงเทรา
ตัว "ทร" เหล่านี้เรา ออกสำเนียงเป็นเสียง "ซ"
