ให้ตำรวจขับรถให้ ทุกอย่างก็หมดปัณหา
ขออภัยที่ต้องอ้างถึง
เรื่องมันมีอยู่ว่า...คืนหนึ่งประมาณ 22.00 น ผมได้กลับจากบ้านของพ่อต่างจังหวัดเพื่อจะกับมาทำงานในวันรุ่งขึ้น...
แต่รถเจ้ากรรดันยางแตกโทรหาเพื่อนก็กับบ้านกันหมดจะเดินไปก็ไกล(จากตรงนั้นไปที่พักผมประมาณ5กิโลและเป็นช่วงเทศกาลด้วย)
แต่ผมก็คิดว่าผมโชคดีที่ดันมายางแตกใกล้ๆกับป้อมตำรวจ....
ผมก็เลยจอดรถไว้เพื่อจะไปขอความช่วยเหลือจากคุณตำรวจที่อยู่ในป้อม
เมื่อไปถึงผมก็ยกมือไหว้แล้วบอกว่า
ผม....."ขอโทดครับ..พอดีรถผมยางแตกอยู่ตรงโน้นนะครับ...ผมว่าจะขอฝากรถไว้ที่ป้อมนี่ได้ไหมครับ.."
ตำรวจ..."ไหน...อยู่ตรงไหน..."
แล้วคุณตำรวจก็มองไปที่รถผมซึ่งยางหน้ากำลังแบนแต๊ดแต๋อยู่ แล้วบอกกับผมอย่างเครียดๆประมาณว่าผมมารบกวนเวลานอนของเขา
ตำรวจ...."เออๆๆๆๆ..เอาเข้ามาจอดไว้ตรงข้างๆนี่ละกัน.."
ผมก็เลยบอกว่า"ขอบคุณครับ..."แล้วก็เดินไปย้ายรถมาจอดข้างๆป้อม...ซึ้งตอนนั้นก็เวลา 10.45แล้ว
ผมคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าผมจะทำอย่างไรดีเพื่อจะได้กลับที่พัก...ก็เลยนึกขึ้นได้ว่าขอให้ตำรวจไปส่งดีกว่า
ก็เลยเข้าไปที่ป้อมนั้นอีกที...ตอนนี้เปิดเอร์เย็นช่ำเลยครับ...นอนดูทีวีด้วย...(โ...ค....สบายคิดในใจ)
ผม..."เออคุณตำรวจครับ...ขอรบกวนอีกนิดนะครับ...คือผมโทรหาเพื่อนไม่ได้เลยครับ..วินมอไซก็ไม่มีแล้วผม...ผม.." ผมอ้ำๆอึ้งๆอยู่พักใหญ่..
ผม.."ผมว่าจะขอคุณตำรวจไปส่งที่พักหน่อยได้ไหมครับ...คือที่พักผมก็อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ประมาณ4-5โลเท่านั้นเองครับ..."
ตำรวจทั้งหมดก็คิดอยู่ตั้งนานแล้วเดินไปเดินมาในห้องเอร์..ซักพัก..แล้วเดินมาบอกผมว่า"รถไม่มีน้ำมันน้อง..."
ผมก็หันไปมองรถ มอไซ3 คัน รถยนต์อีก1 คัน..ผมก็เลยถามว่า
ผม...."ไม่มีน้ำมันซักคันเลยเหรอครับ......เออ..แล้วผมจะกลับยังไงเนียะ"
ตำรวจ...."ไม่รู้ดิ...สงสัยคงต้องเดินไปเองไม่งั้นก็หาทางไปเองละกัน......"
ผมทำหน้าเอ๋อแล้วเดินออกมาจากป้อม..เดินมาได้พักนึง..เจอรถสายตรวจเป็นรถกระบะ...ผมจึงโบกแล้วขอความช่วยเหลือเช่นเดิม....แต่คำตอบที่ผมได้นั้นคือ..."รถไม่มีน้ำมันน้อง......"
ผมก็ยกมือไหว้แล้วเดินจากมา....
เชื่อไหมครับ...ผมเดินจากที่นั่นมาประมาณ 2 กิโลเสื้อนี้เหงื่อท่วมไปหมด...บังเอินมากครับ...แม่ค้าขายปลาหมึกผ่านมาพอดี...ผมรวบรวมความกล้าโบกให้แม่ค้าจอด..
แม่ค้าก็จอดแล้วผมก็ยกมือไหว้...
ผม..."ขอโทดครับ....พอดีรถผมยางแตก..อยู่ที่ป้อมตำรวจตรงโน้น...ผมขอตำรวจมาส่งเขาก็ไม่มา...ผมว่าจะรบกวนขอป้าไปส่งผมที่พักหน่อยได้ไหมครับ...อีกไม่ไกลแล้ว..."
แม่ค้า...."อืม...........
?เออ...
ไกลไหม"
ผม...."ไม่ไกลคับ.....ประมาณ2-3โลเองครับ.."
แม่ค้า..."เอาไปก็ไป....เห็นว่าเดือดร้อนนะนี่..."
ผม...."ขอบคุณครับ..."
เมื่อมาถึงปากซอยที่พักผมก็บอกให้แม่ค้าจอดแค่หน้าปากซอยเพราะผมไม่อยากให้แม่ค้าเขากลัวแล้วยกมือไหว้ขอบคุณพร้อมเงินค่าน้ำใจอีก 50 บาท
.....ที่ผมพูดมาทั้งหมดนี้ไม่ได้หมายความว่าผมจะใส่ร้ายตำรวจนะครับ...เพียงแต่ว่าอยากเอาประสบการณ์ที่เกิดกับตัวเองมาบอกเล่าให้ทุกคนรู้...ว่าอันที่จริงแล้วตำรวจไม่ได้เป็นมิตรกับเราหรอกครับ.....ขนาดขอไปส่งยังไม่ได้แล้วจะไปหวังพึ่งอะไรกับตำรวจครับ...ตอนนี้ความคิดผมกับตำรวจนั้นมีแต่ด้านลบเท่านั้นละครับ...เพราะผมเจอแต่ตำรวจประเภทนี้...
แต่สำหรับท่านตำรวจที่ทำดีมาตลอดกระผมเองต้องขอโทดไว้ณที่นี้ด้วยและขอให้ท่านคงความดีของท่านเพื่อประชาชนต่อไป...
ขอคุณครับ
