สติมาปัญญาเกิดครับ งานนี้มีสติดีทั้งลูกทั้งพ่อครับ
และก็มีเรื่องมาเล่าให้ฟังอีกแล้วครับ ไม่เกี่ยวกับเรื่องขโมยขโจร แต่แบบว่าเจอนักเลงเข้านะครับ (ทำอาชีพนี้ก็เจอบ่อยแบบนี้แหละครับ) คือเมื่อประมาณหนึ่งเดือนที่แล้ว วันนั้นเพิ่งไปถึงที่ร้าน ก็ยืนดูสถานการณ์หน้าร้านอยู่ (ยอมรับว่าตอนนั้นพกปืนอยู่ด้วยครับ) ด้วยเห็นว่ามีเด็กวัยรุ่นกลุ่มใหญ่จอดรถอยู่ที่หน้าร้านเพื่อจะเข้าไปในร้าน และเจตนายืนรอเพื่อตรวจบัตรประชาชนด้วย เพราะจากที่เห็นมีเด็กที่น่าจะอายุไม่ถึง 20 ปีอยู่ในกลุ่มหลายคน ครู่เดียว มีชาย 2 คน ท่าทางเมาสุราขี่รถผ่านมาและมาจอดที่กลุ่มเด็กวัยรุ่นดังกล่าว ลงจากรถได้ก็เห็นว่าเข้าไปคุยกับเด็กวัยรุ่น ดูก็รู้ว่าเข้าไปหาเรื่อง แต่ก็ปล่อยครับ เพราะคิดว่าจะปล่อยให้โดน แบบว่าเมาแล้วดันทะลึ่งไปหาเรื่องกับเด็กวัยรุ่น แต่ครู่เดียวเด็ก 1 ในกลุ่มนั้นวิ่งมาหาผมและบอกว่า "พี่ใหม่ ๆ มันมีปืน มันเอาออกมาขู่ผมเมื่อกี๊" ตอนนั้นผมมองอยู่แต่ไม่เห็นปืนครับ เพราะหลายคนยืนบัง ก็เลยดูอีกแป๊บนึง และเห็นว่าเจ้าคนเมามีปืนจริงเหน็บอยู่ที่เอว และได้ตัดสินใจจะเข้าไประงับเหตุเพราะดูแล้วหากปล่อยไว้อาจมีเหตุยิงกันขึ้น จึงบอกให้ลูกน้องคนนึงโทรแจ้งเจ้าหน้าที่ และบอกลูกน้องชายอีกคนนึงให้ไปกับผม เพื่อจะได้มีผู้ช่วย ผมก็เดินเข้าไป แต่ขณะที่เดินเข้าไปก็พยายามมองที่คนที่มีปืนตลอดเวลา เพื่อดูอาการของเขาและเป็นการระวังตัวด้วย และพอเข้าไปถึงระยะที่ผมสามารถเข้าไปประชิดตัวได้ก็ยืนรอจังหวะครู่หนึ่ง พอเจ้าคนที่มีปืนเผลอ ก็ได้อาศัยวิชาที่แอบจำมาตอนมีทติ้งหลาย ๆ ครั้งจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ หลายคนที่สาธิตให้ดูมาประยุกต์ใช้ โดยเข้าไปจับล๊อคแขนข้างที่คาดว่าคนคนนั้นถนัดแล้วบิดมาด้านหลัง เมื่อบิดแล้วใช้มือข้างหนึ่งล๊อคแขนข้างนั้นไว้แล้วใช้มืออีกข้างจับปืนที่เอวของเขาพร้อมกดให้แน่นกับท้องของเขาเพื่อป้องกันกรณีที่เขาจะใช้มืออีกข้างชักปืนออกมา จะได้ไม่สามารถชักปืนออกมาได้สะดวกหรือไม่ได้เลย พร้อมกับขัดขาและกดตัวเขาให้นั่งลง และพร้อม ๆ กันนั้นผมบอกไปด้วยว่า "นี่ตำรวจ อย่าขัดขืน
" ได้ผลครับ เค้าไม่สามารถชักปืนออกได้ และหลังจากบอกไปว่า (ขี้จุ๊
) เป็นตำรวจ เขาก็ไม่มีอาการขัดขืนเลย และผมสามารถนำปืนแยกออกมาได้โดยปลอดภัย เมื่อนำปืนออกมาแล้วก็ให้ลูกน้องที่บอกให้ตามมา (ให้ตายสิ เราก็เข้าใจว่ามันตามมา แต่มันไม่ได้ตามมาหรอก มันยืนดูอยู่ห่าง ๆ โน่น
นี่ถ้ามันสู้ขึ้นมาตูไม่แย่รึ) ช่วยล๊อคตัวไว้แทน ผมจึงนำปืนกระบอกนั้นซึ่งเป็นปืนลูกซองสั้นมาเปิดเคลียรังเพลิง ปรากฏว่าไม่มีกระสุนบรรจุอยู่ จึงคุมตัวไว้รอเจ้าหน้าที่ พอเจ้าหน้าที่มาก็ควบคุมตัวไปโรงพักดำเนินคดีต่อไป
จบครับ
ข้อสังเกตุ (แก้ตัว
) ครับ
1. ทำไมผมจึงตัดสินใจเข้าไปก่อน โดยไม่รอเจ้าหน้าที่
ก็เพราะว่า สถานการณ์ค่อนข้างตึง อีกฝ่ายก็เมา อีกฝ่ายก็วัยรุ่นใจร้อน หากปล่อยไว้อาจเกิดเหตุรุนแรงขึ้นได้ ซึ่งหากเกิดเหตุรุนแรงขึ้น ถึงแม้ไม่ใช่ในร้าน แต่ก็เป็นบริเวณหน้าร้าน ซึ่งย่อมมีผลกระทบต่อกิจการของร้านแน่นอน
2. แล้วไม่คิดหรือว่าขณะเข้าไปจะเกิดเหตุรุนแรงขึ้น
คิดครับ แต่ก็คิดว่า หากเราเข้าไปยังสามารถใช้อ้างได้ว่าเราพยายามระงับเหตุซึ่งเป็นเหตุซึ่งหน้า และกระทำไปพร้อมกับการแจ้งเจ้าหน้าที่แล้ว เป็นการแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า ซึ่งน่าจะดีกว่าปล่อยให้เกิดเหตุขึ้นโดยเราไม่ได้ทำอะไรเลย และขณะนั้นได้สังเกตเห็นแล้วว่าปืนของเขาไม่ได้ง้างนกไว้ จึงคิดว่าหากเราเข้าได้ไวและสามารถล๊อคเขาได้จะไม่เกิดปืนลั่นแน่นอน
3. ขณะนั้นพกปืนอยู่ ได้พยายามนำปืนที่พกอยู่ออกมาใช้ระงับเหตุหรือไม่
คิดและเตรียมพร้อมจะนำออกมาเมื่ออีกฝ่ายจะชักปืนออกมาก่อนเท่านั้น และโชคดีที่สามารถล๊อคและควบคุมตัวได้ก่อนที่อีกฝ่ายจะชักปืนออกมา เจ้าซุปไก่ของผมเลยอดโชว์ตัวครับ
4. ทราบได้อย่างไรว่าอีกฝ่ายถนัดซ้ายหรือขวา
สังเกตจากด้ามปืนครับ ว่าด้ามปืนหันไปทางด้านไหน โดยหากด้ามปืนหันไปด้านไหนแสดงว่าถนัดข้างนั้นครับ ซึ่งในเหตุการณ์นี้ด้ามปืนหันไปทางด้านขวาของผู้พก ก็แสดงว่าเขาถนัดขวาครับ จึงจับแขนขวาของเขาบิดและล๊อคไว้ และเนื่องด้วยด้ามปืนอยู่ด้านขวา หากเขาใช้มือซ้ายชักปืน เขาจะไม่สามารถทำได้ถนัดหรือหากชักออกมาได้ก็จะช้ามากหรือไม่สามารถยิงได้ถนัด
5. มั่นใจได้อย่างไรว่าเขาไม่สามารถชักปืนออกมายิงหรือต่อสู้ได้
ขณะที่เข้าไปล๊อคผมคิดป้องกันไว้อีกขึ้นหนึ่งแล้วโดยการใช้มือข้างขวาล๊อคแขนขวาเขาไว้ และใช้มือซ้ายของผมจับปืนของเขาพร้อมกดไปที่หน้าท้องเขาให้แน่นที่สุด พร้อมกับขัดขาและกดตัวเขาให้นั่งก้มหน้าลง เป็นการใช้ตัวของเขาเองกดปืนไว้กับหน้าท้องของเขา ซึ่งทำให้เขานำปืนออกมาได้ยากขึ้นไปอีก ซึ่งเป็นจริงครับ เพราะตอนที่ผมจะนำปืนของเขาออกมายังต้องให้เขายืดตัวก่อนจึงสามารถนำปืนออกมาจากเอวเขาได้
6. ทำไมต้องขี้จุ๊ว่าเป็นตำรวจ ไม่กลัวว่าเขาตกใจแล้วชักปืนสู้หรือ
ระแวงอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าไม่บอกว่าเป็นตำรวจแล้วเขาจะยอมผมหรือ ผมจึงตัดสินใจบอกว่าเป็นตำรวจไม่ได้เจตนาเพื่อให้เขาไม่ต่อสู้ แต่เพื่อเจตนาให้เขาชะงักชั่วครู่ขณะนั้นมากกว่า ซึ่งขณะนั้นเขาไม่ได้ระวังตัว ซึ่งหากเป็นคนทั่ว ๆ ไปเมื่อไม่ได้ระวังตัวและมีคนเข้าประชิดและบอกว่าเป็นตำรวจก็มักจะชะงักไปชั่วครู่หรือชั่วเสี่ยวนาทีเป็นส่วนใหญ่ และก็โชคดีอีกครั้งที่เมื่อเขาได้ยินว่าเป็นตำรวจแล้วเขาหยุดการขัดขืนทันที อาจเนื่องจากว่าเขาคงรู้ตัวดีอยู่ว่าปืนตัวเองไม่มีกระสุน จึงไม่สู้ให้ลำบากเปล่าก็เป็นได้
หมดแล้วครับ ทั้งเรื่องราวและข้อแก้ตัว หากใครมีข้อแนะนำอื่น ๆ แนะนำได้นะครับ จะได้นำไปใช้ในกรณีอื่น ๆ หรืออาจมีวิธีที่แตกต่างออกไปช่วยแนะนำก็ดีครับ ถือเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์และความคิดเห้นกันครับ
