คนขี่หลังเสือ- ภูเขา-หมอบ-ทัวริ่ง-พูดคุยฯลฯ

[คมขวาน รักในหลวง]

-ไกล้เข้าไปอีกนิด  เจอ สี่แยกใหญ่เลี้ยวซ้ายไปโครงการชั่งหัวมันของพระเจ้าอยู่หัวและไปพะเนินทุ่ง 
เลี้ยวขวาไปอ.หนองหญ้าปล้อง  ตรงไปเข้า อ.แก่งกระจาน  ไอ้เสือฯตรงไป  มุ่งเข้าตัว อ.แก่งกระจาน

-เหนื่อยบวกหิว  ตัดสินใจแวะร้านข้างทางสั่ง”ข้าวสิ้นคิด”มาหนึ่งจาน
 แป๊บเดียวข้าวในจานก็ถูกเสกให้เข้าไปอยู่ในท้องในพริบตา 
หลังจากนั้นก็หาซื้อข้าวสารอาหารแห้งเพราะต่อไปนี้จะหุงหาอาหารกินเอง

-หลังจากปั่นไต่ความสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ทีละน้อย ก็ขึ้นมาถึงสันเขื่อนพร้อมกับอาการหอบ 
นึกได้  ก็เลยเล่นมุขเดิม  จอดถ่ายรูป....ฮา

-ปั่นไต่ทางเลียบสันเขาไปเรื่อย ๆ สลับกับทางราบ สักพักก็ถึงที่ทำการอุทยานฯ
จนท.ผู้หญิงบอกว่าไม่อนุญาตให้มอเตอร์ไซด์และจักรยานขึ้นไปเพราะมันอันตรายจากสัตว์ป่า 
ต้องเหมารถขึ้นไปถามราคาแล้วไอ้เสือฯถอดใจ  นี่เราพกความตั้งใจมาเต็มเปี่ยมจะไปนอนกลางป่ากลางดง
 จะต้องมานอนเอาบรรยากาศริมทะเลสาบหรือนี่จริง ๆ มันก็สวยแต่มันไม่ใช่หน่ะ  ออกมานั่งเซ็ง ๆ รอเผื่อฟลุ้คมีรถขึ้นจะได้โบก 
จนท.ผู้ชายมานั่งเล่นพูดคุยซักถามแกเลยแนะนำว่าพี่จักรยานสามารถปั่นขึ้นไปได้อีก ๒๐ กม.จะถึงปากทางเขาสามยอด
ไปรอตรงนั้นอาจจะมีรถที่ขึ้นมาจากอีกด้าน  เอาละซีไอ้เสือมีความหวังมากขึ้น  ตัดสินใจปั่นต่อทันที

[จอยฮันเตอร์]

ไม่เอารูปบังฟีนมาโชว์บ้าง

[คมขวาน รักในหลวง]

-เห็นป้ายบอกทางเริ่มมีความหวัง

-ถึงแล้ว  บอกเจ้าหน้าที่ยังไม่ทำบัตรเข้า  รอดูรถโบกก่อน 
ลุ้นแข่งกับเวลาที่อนุญาตให้รถขึ้นมันเหลือน้อยเต็มที 
ในที่สุดก็เจอเหยื่อเป็นรถฟอร์จูนเนอร์สีดำ  เอาว๊ะ ตีหน้าด้านเข้าไปขออาศัยทันที
เจ้าของรถก็ใจดี  ไอ้เสือรีบปลดสำพาระและเอาเจ้าภูเขาไฟทมิฬล๊อคกับต้นไม้ข้างที่ทำการเราต้องจากกันชั่วคราวนะไอ้เพื่อนยาก 
ขนของใส่รถมุ่งหน้าไปแคมป์บ้านกร่าง  ระหว่างทางเจอขี้เจ้าที่ตลอดทางพร้อมทั้งรอยกักกิ่งไม้ต้นไม้ 
แต่โชคดีไม่เจอตัวเพราะยังไม่ถึงเวลาของเขา  เจอนก-สัตว์เล็ก เยอะมาก  ถนนขรุขระ ลำบาก
สุดท้ายก็ได้มากางเต็นท์ผูกแปลนอนอ่านหนังสือที่แคมป์บ้านกร่างสมใจ  มีเต็นท์เพียง ๔ หลัง 
ไอ้เสือฯแยกออกมาห่างจากเพื่อนที่สุดติดขอบป่ามีเพียงลำธารเล็กกั้นถัดไปก็เป็นเขาอีกลูก  รกทึบมาก

-เดินสำรวจรอบ ๆ สุดท้ายก็เจอดี  มีการตัดไม้ข่มนาม  เสียงต้นไม้ขนาดใหญ่ล้มดังโครมอยู่บนเขาลูกถัดไป  คะเนระยะน่าจะประมาณแปดร้อยเมตร  มองเห็นปลายต้นไม้ล้ม  หึ หึ ผลงาน”เจ้าถิ่น”
ต้องรีบบอกเขาไปว่า”เรามาดี  มาพักผ่อนชื่นชมธรรมชาติ”

[คมขวาน รักในหลวง]

-กลับเต็นท์มาต้มน้ำชงกาแฟและเตรียมมื้อเย็น  เสบียงมีแค่นี้แหละ

-แป๊บเดียวก็ได้นั่งจิบกาแฟ  ที่คิดว่าอร่อยกว่า กาแฟสตาร์บัคอีก  และอ่านหนังสือเพลิน

-ข้าวปลาอาหารพร้อม-ตามสภาพ  ๑๙.๐๐ น.  ได้เวลาดี
เปิด ๐๓๗ ฉลองทริปแน่นอนว่ารดชาดลื่นคอเป็นที่สุดยิ่งกว่าแชมเปญยี่ห้อไหน ๆ

-อิ่มหนำสำราญ  เอนหลังดูดาว  ในคืนเดือนแรม ๓ ค่ำเดือน ๒ 
ฟังบทเพลง”ซิมโฟนี่”บทใหญ่  เป็นบทเพลงซิมโฟนี่ที่บรรเลงอย่างวิจิตรบรรจง 
โดยวงออร์เคสตร้าแห่งผืนป่าใหญ่ ที่มีความไพเราะจับใจ  บรรเลงขับกล่อมในนิทรา 
มีจิ้งรีด จักจั่น เรไรทำหน้าที่บรรเลงท่วงทำนอง ในแนวเสียงโซปราโนแทนไวโอลิน 
สลับกับสัตว์อื่น ๆ  ที่ทำหน้าที่ในแนวเสียง อัลโต้ แนวเทเนอร์  แนวบาริโทนและแนวเบสส์ 
ท่ามกลางเครื่องปรับอากาศขนาดมหึมา  สุดแสนจะสุขใจ 
ปกติอยู่บ้านถ้าเป็นเวลานี้ผมก็จะนอนฟังบทเพลงซิมโฟนี่ออร์เคสตร้า 
จากวงไทยแลนด์ฟิลฮาร์โมนิค  อร์เคสตร้า  แห่งวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล ทุกคืน
 แต่คืนนี้พิเศษกว่าคืนไหน ๆ ได้ฟังสด ๆ ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร

-เก็บข้าวเก็บของล้าง  อาบน้ำเข้าเต็นท์  ตบท้ายเพิ่มความร้อนให้ร่างกายด้วยน้ำขิง ๑ แก้ว
นอนกอดคันเบ็ดพร้อมขอเบ็ด ๑๖ ขอที่เป็นเพื่อนตายตลอดการเดินทาง  หลับสบาย ครับ

[คมขวาน รักในหลวง]

-ตื่นขึ้นมาแหงนมองฟ้า  เห็นพระจันทร์ในคืนเดือนแรม ๔ ค่ำ  แม้จะไม่เต็มดวง 
แต่ก็สว่างสดใส  บริสุทธิ์สวยงามกว่าที่ไหน ๆ สาดแสงทอดผ่านกิ่งไม้เกิดเงากระทบลงผืนหญ้าสวยงามจับใจ ครับ

-เช้าตรู่โบกรถขึ้นเขาต่อไปพะเนินทุ่ง  เราขึ้นเป็นคันแรกเจอรอยขี้เจ้าถิ่นเป็นระยะ ๆ
และเจอสัตว์สี่เท้าขนาดเล็กหลายชนิด  สุดท้ายเจอผลงานของเจ้าถิ่นตัวจริง 
ล้มไม้ขนาดโคนขาผมขวางทาง  ผมเป็นคนอาสาลงไปพร้อมคันเบ็ด 
มองซ้ายมองขวาสำรวจแล้วไม่มีอะไร  จึงเดินเข้าไปลากแต่ครั้งแรกลากไม่ไหว 
เลยเดินไปปลาย ๆ ต้นถึงลากได้พ้นทางรถ  พอถึงที่หมายก็เจอภาพทะเลหมอกอยู่เบื้องหน้า

-ขุนเขาสลับซับซ้อน สุดลูกตา

-แสงทองเริ่มสาดส่องฟ้า  ฝูงสัตว์นา ๆ ชนิดร้องกึกก้อง  นกเริ่งออกโบยบินเริ่มชีวิตเช้าวันใหม่

[คมขวาน รักในหลวง]

-มองลงไปข้างล่างเป็นป่าดงดิบไม้ไหญ่ขึ้นรกทึบ 
ถึงว่าถึงได้ตามกู้ ฮ.ทหารที่ตกอย่างยากลำบากนัก 
ผมเปิด จีพีเอส ดู ปรากฏว่า ชายแดนพม่าไกล้นิดเดียวเอง

-พี่สามีภรรยาที่ผมโบกรถขึ้นพะเนินทุ่ง(คนละคน คนละคัน กับที่โบกครั้งแรก)
แกบอกว่าโชคดีที่น้องมาด้วย ถ้าไม่มีน้องมาด้วย  พี่คงลงกลับตั้งแต่เจอไม้ล้มขวางทาง

-กาแฟที่อร่อยที่สุดอีกแก้ว

-สูดอากาศสดชื่น เต็มปอด

-มาไกลเหมือนกันนะเรา

[คมขวาน รักในหลวง]

-ขากลับลงมาถ่ายรูปบริเวณเขื่อน 
จุดแถวนี้ต้องตอนพระอาทิตย์ตกแสงจะสะท้อนผิวน้ำสวยงามมาก ครับ

-สะพานแขวน

-อำลาแก่งกระจานด้วยภาพนี้ ครับ

[ทิดเป้า]

 สุดยอดครับครู...น่าอิจฉา

[คมขวาน รักในหลวง]

-แบบลูกทุ่งแท้  ใต้ร่มมะม่วงป่าใหญ่ในท้องนาข้างถนน  
บ่ายโมงเศษฯแล้วยังไม่ได้กินข้าวมัวแต่แรดออกไปทาง อ.หนองหญ้าปล้องขี่เกียจกลับทางเดิม

-สวนสาธารณะข้างสถานีรถไฟจุดกำเนิดแห่งมิตรภาพแห่ง ๒ วัย โดยมี จักรยานเป็นตัวเชื่อม

-หุงข้าว  อ่านหนังสือไปพลาง ๆ

[คมขวาน รักในหลวง]

-เจ้าของเสียงใส ๆ ที่เรียกถามว่า”พี่ ๆ มาจากไหน  จะไปไหน”
 แหม  ไม่มีช่องว่างระหว่างวัยเลย นะเรา ตะ...รู (น่าจะ)แก่ กว่า พ่อ มะ...เริง อีก ไม่ดูหัว(ล้าน)กันมั่ง...ฮา
น้องอั๋น  เด็ก ขาดความอบอุ่น  ครอบครัวมีปัญหา เรียนป.๒ทุกเย็นจะมาปั่นจักรยานเล่นในสวนฯ
พ่อขายของเก่า ๆที่ใช้ได้บ้างไม่ได้บ้าง วางเรียงรายสารพัดชนิดอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น  แม่หนีไปสุโขทัย
ผมคุยกันไป  สอนเขาไป  เขาสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี  ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด  และจะตั้งใจเรียน

-คุยกันไปคุยกันมาก็ร่วมวงกินข้าวด้วยกัน  ไม่สนิทจริง ๆ น้องอั๋นไม่กินด้วยนะนี่

-ตบท้ายด้วยกาแฟ ๑ แก้วและกอดคอถ่ายรูป  ร่ำลากัน 
สักวันหนึ่งเราคงจะมีเหตุบังเอิญให้ได้เจอกันอีก(นึกในใจทำไมไม่มาเกิดเป็นลูกเราหว่า  ผมแต่งงาน ๑๘ ปี  ไม่มีลูกครับ)
        รอขึ้นรถไป  เป็นอันจบทริป ๒ วัน ๑ คืน(ที่ตัดขาดจากการสื่อสารกับโลกภายนอก)โดยสมบูรณ์ 
ทริปหน้าต่อ ๆ ไปมีอยู่ในหัวเพียงแค่รอวันเวลาที่เหมาะสม  ผมไม่ชอบขีดกรอบ  บังคับตัวเอง  ผมรักอิสระ 
แต่ก็ไม่ถึงกับเลื่อนลอย  ผมเคยถูกทวงงานจากหัวหน้าเมื่อใกล้ถึงวันส่ง  ผมตอบกลับไปว่า”ผมศิลปิน 
มีเส้นตาย  เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างงาน”หลังจากนั้นมีงานต่าง ๆ แกไม่เคยทวงผมอีกเลย
ขอบคุณทุกคนทางบ้านที่คอยห่วงใยผม
ขอบคุณทุกท่าน ที่ติดตามอ่าน ครับ

[คมขวาน รักในหลวง]

        ทริปหน้า
น่าจะเป็นน้ำตกลาดเตย ไปกางเต๊นท์นอน สักคืน
รอตะเกียงแก๊สที่สั่งก่อน เป็นที่ดินที่ผมเพิ่งซื้อเมื่อวันที่เดินทางไปแก่งกระจาน
จำนวน ๕ ไร่ อยู่ริมธารน้ำที่ไหลลงมาสู่น้ำตก  เลยตัวน้ำตกประมาณ ๑๒๐ เมตร
เป็นเนินเขา มีหลักฐาน ภทบ.๕ ฝั่งตรงข้ามลำธารจะเป็นเขตอนุรักษ์ฯ ครับ

[~ Sitthipong - รักในหลวง ~]

ใครถ่ายรูปให้ครูหมูครับ   

[คมขวาน รักในหลวง]

ใครถ่ายรูปให้ครูหมูครับ   

        ตามอ่านไม่ตลอด
ก็บอกแล้ว  ว่าปั่นไปจนถึงอ.บ้านลาด
พอจะถ่ายรูปมันลำบากมาก ก็เลยยอมปั่นกลับ
ไปที่เมืองเพชรอีกครั้ง ซื้อขาตั้งกล้องที่ บิ๊กซี

[จอยฮันเตอร์]

ใครถ่ายรูปให้ครูหมูครับ   

        ตามอ่านไม่ตลอด
ก็บอกแล้ว  ว่าปั่นไปจนถึงอ.บ้านลาด
พอจะถ่ายรูปมันลำบากมาก ก็เลยยอมปั่นกลับ
ไปที่เมืองเพชรอีกครั้ง ซื้อขาตั้งกล้องที่ บิ๊กซี

แทนที่จะโทรมาถามปั่นไปอีกครึ่งทาง แวะที่ท่ายางมีถมเถ
ว่าแต่ครูหมูเอาขาไปข้างเดียวหรือครับ

[คมขวาน รักในหลวง]

        จ๊ากกกกกก
มุขขาเดียวนี่ ถ้าอาวุโสไม่ถึงไม่เล่นมุขนี่นะนี่