เจอคันนี้ แล้ว เขว พบกันโดยบังเอิญ..
เพื่อนเก่าผม สมัยวัยสะรุ่น ยุค 14 ตุลา16 - 6 ตุลา19 ทุกวันนี้ยังฟิต
ไอ้ มด Rainbow (ใน ThaiMBt.com)
ไปมาทั่วแดน คัน ล่าสุดใช้ Dahon P18
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=57&t=347851&start=210http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=57&t=347851จุดประสงค์หลัก คือ จย พับ ล้อ 20" สามารถใช้เป็น touring เฟรม โครโมลี่ บรรทุกหนักได้
เดินทางไกลมาก ๆ ในและนอกประเทศได้ พับขึ้นรถไฟ เรือเมล์ เรือบินได้ (รถไฟไม่เสียค่าระวาง)
ตอนแรกมอง Dahon Vector 27
ละก้อ เปลียนใจ หันมามอง Thorn Sherpa ... และแล้ว ก็มาปิ๊ง Dahon P18 อีก
http://www.aimbike.com/prd_view.php?id_prd=975คารมยังเหลือกิน อ้ายมด..
ชีวิตการขี่ปั่นไม่ต้องเตรียมอะไรมาก นอกจากสามัญสำนึก
โดย Rainbow
การขี่ปั่นจักรยานท่องไป.............ระยะทางจะมีความสัมพันธ์กับการเตรียมสภาพจิตใจ
ยิ่งไกลมากเท่าไร กระบวนการความคิดก็จะมีบทบาทมากเพียงนั้น
ในครั้งแรกๆ ของการเดินทาง ผู้เขียนก็ไปได้เพียงนิดเดียว จำได้ ขี่ตัวเปล่าๆจากหลักสี่ ไป ปากเกร็ด
เมื่อหลายสิบปีก่อน ที่มองไปที่ไหนก็มีแต่ทุ่งนา ถนนที่ปั่นไปก็เป็นยางมะตอยสองเลนแคบๆ
ไม่มีไหล่ทางด้วย โค้งเป็นหลังเต่า ไม่มีทุกอย่างเหมือนเดี่๋ยวนี้
แต่ระยะเพียงสั้นๆแค่นี้ กลับสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับผู้เขียนมากพอดู คือก็ขี่ออกไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายจำเพาะ
ยิ่งขี่ก็ยิ่งไกล ยิ่งไกลก็ยิ่งระทึก กล้าก็กล้า หวาดก็หวาด แต่อธิบายไม่ได้ว่าหวาดอะไร
ขนาดเชียงใหม่ก็เคยไปมาแล้ว ชั่วแต่ว่าไปด้วยรถยนต์
แต่การมาปากเกร็ดครั้งนี้ มันมาด้วยจักรยาน ขี่ด้วยขาของตนเอง กะว่าจะขี่วนอยู่แถวซอยเท่านั้น
แต่ดันไปเสียไกลเชียว
ย้อนมาดูตอนนี้ อะไรกัน สั้นนิดเดียว แต่ความรู้สึกตอนนั้น ตื่นเต้นอะไรหนาหนาก็ไม่รู้พ่อคุณ
