แดดร้อนจัดมาก
สักพักก็ฝนตกหนักอีกเช่นเคย
ก็ต้องปั่นกันฝ่าสายฝนอีกแล้ว
แล้วก็แดดร้อนอีกครั้งจนผ้าแห้ง
ปั่นเพลิน ๆ ไม่นาน ก็เข้าเขตจันทบุรี
ยางรั่วอีกครั้ง
ต้องเสียเวลาหยุดปะยางข้างทาง
คิดในใจว่าไม่เป็นไร สิ่งศักดิ์สิทธิ์
คงเห็นว่าเราปั่นเหนื่อยลุยทั้งแดดทั้งฝน
เลยต้องทำให้เราต้องหยุดพักเหนื่อยไปในตัว
ปั่นไปสักพักก็ถึงหน้าวิทยาลัยครู(ผมเป็นคนรุ่น "วิทยาลัยครู"ครับ)สถาบัน(ทุกที่)ที่ลืม"รากเหง้า"ตนเอง
เติมพลังกันหน่อย
อาหารเที่ยงซัดเข้าไป บ่ายโมงเศษฯ
แล้วก็ถึงศาลสมเด็จพระเจ้าตากสิน
ที่ใครบางคนพยายามเขียนชื่อตัวเองเป็นภาษาอังกฤษ
แล้วอ่านออกเสียงให้คล้ายกับชื่อพระองค์ท่าน
ทั้ง ๆ ที่ชื่อจริงอยู่ภาคใต้แต่ชื่อเล่นอยู่บนดอย...ฮา(ไม่ออก)
อิ่มแล้ว แต่เห็นป้าย
ก็อยากลองกินว่ารดชาดมันจะเป็นยังไง
ก็อร่อยดี ก๋วยเตียวเลียง น้ำดำ ๆ หอมเครื่องสมุนไพร
หนทางข้างหน้าคงต้องเหนื่อยกันอีก
หนึ่งในผลไม้ขึ้นชื่อ
ทุเรียนต้นนี้ดกจังครับ
