เอาละซี อุปสรรคข้างหน้ารออยู่อีกแล้ว
ฝนตั้งเค้ามือครึ้ม แล้วก็ตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา
ป้ายบอกขึ้นเขายาว ๓ กม.
เห็นแล้วเหนื่อย.....ครับ
ลักษณะเป็นช่องเขาแคบ ๆ
ขึ้นไประยะทาง ๓ กม.ตามที่ป้ายบอก
แต่ธรรมชาติไม่เคยโหดร้าย เมื่อขึ้นเขาสุดถึงยอด
ต่อไปก็ย่อมลงเขา ปล่อยไหลสบาย ๆ แต่เร็วมากไม่ได้รถหนัก ครับ
เหนื่อยก็พัก
เสือขาหักไปข้าง
ขาตั้งใช้การไม่ได้ก็เลยต้องพิง
และแล้วก็พ้นเขต
อ.ตาพระยา จ.สระแก้ว
เริ่มเข้าสู่ผืนดินอิสาน บ้านเฮา
แต่ก็ยังต้องงัด ขึ้น ๆ ลง ๆ ไปจนถึง"โนนดินแดง"
เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าดงใหญ่
จะติดต่อเชื่อมถึงเขาใหญ่ ยังมีสัตว์ป่าอยู่มาก
ที่สำคัญที่สุด บริเวณนี้ยังมีโขลงช้างป่าด้วย ครับ
อนุสาวรีย์เราสู้
สร้างขึ้นเพื่อรำลึกถึงพลเรือน ตำรวจ ทหาร
และพี่น้องประชาชน ที่พลีชีพเป็นจำนวนมาก จากการต่อสู้กับผู้ก่อการร้าย
โดยเฉพาะจากการสร้างถนน เส้นทางที่ผมปั่นมานั่นเอง ตาพระยา โนนดินแดง
ละหานทราย บ้านกรวด แม้แต่นางรองบ้านผม คือพื้นที่สีแดงในสมัยก่อน ตั้งแต่สงครามภายใน
กัมพูชา ผมเป็นเด็กนอนอยู่บ้าน ได้ยินเสียงปืนใหญ่ ทุกวัน เรียกว่าดินงี้สะเทือนเลย ครับ
วีรกรรมชาวบ้านโนนดินแดง
ที่ได้ร่วมพลีชีพต่อสู้กับกลุ่ม ผกค. ครับ
เขื่อนลำนางรอง
ตามพระราชดำริของพระเจ้าอยู่หัว
หลังจากเหตุการณ์สงบ พระองค์ท่าน
ทรงฟื้นฟูความเป็นอยู่และอาชีพให้กับราษฎรณ์
ตามแนวชายแดน เขื่อนนี้สวยงามครับ รวมทั้งมี
โรงงานแปรรูปอาหาร ที่เรียกว่าโครงการหลวง อยู่ที่นี่ด้วย ครับ
เติมพลังเฮือกสุดท้าย ที่ เซเว่นฯโนนดินแดง
เหลือระยะทางอีกประมาณ ๔๐ กว่ากม.ก็น่าจะจบทริป
ป้ายสัญญลักษณ์ปราสาทขอม
เข้าเขตเทศบาลเมืองนางรอง
และแล้วก็ฟันฝ่า
มาจนถึง"เรือนกฤษณา"
แม่ไม่ค่อยสบายนิดหน่อย
เลยไม่ได้ลงมารับ
เปิดแบล็คฯฉลองปิดทริป
จากความเหนื่อยล้าสะสมหลายวัน
แม่เคยบอกว่า อย่าดื่มเหล้าไม่ดี ว่างั้น
เลยต้องดื่มเหล้า ที่มันดี ๆ หน่อย ครับ
จบทริปโดยสมบูรณ์ ครับ
