ผลจากการผ่าพิสูจน์พบว่าเนื้อปลาทอดนั้นนุ่มและเหนียวน้อยกว่าเนื้อเยื่อจริงๆแต่จากความหนา2.5+พลาสติก(เหนียวกว่าหนังจริงเล็กน้อย)น่าจะพออนุโลมให้พอๆกับงูขนาดลำตัว2ซม.ได้ การกระจายตัวของเม็ดตะกั่วใช้สูตรของปาสคาลร่วม,ปาสเตอร์และปาสโตแซงในการคำนวน(ลองสุ่มมั่วๆ 5จุดแล้วเอามาเฉลี่ย
)พบว่าการกระจายตัวของ.22อยู่ที่3-4เม็ด/ตารางนิ้ว ส่วน.45อยู่ที่6-7เม็อ/ตารางนิ้ว ผมลองวาดรูปงูขนาดลำตัว2ซม.บนเป้าพบว่าโดยเฉลี่ยแล้วถ้าเป็นขนาด .22 งู1ตัวจะบริโภคตะกั่วเข้าไป10เม็ด ส่วน.45จะโดนถึง14เม็ด
สรุปง่ายๆตามความเห็นผมระยะ3หลานี่ลูกปราย.22ใช้ยิงงูขนาด2ซม.ได้แต่อาจไม่ตายทันทีต้องซ้ำซึ่งถ้าใช้ออโต้ต้องระวังเพราะกระสุนแรงต่ำมากไม่ค่อยคัดปลอก
ข้อดีคือเสียงเบา ส่วน.45นี่งูขนาด2ซม.สบายมาก พยานบางท่านบอกว่างูเห่าที่ไม่ใช่ไซส์จัมโบ้ก็พอไหว ข้อเสียคือเสียงดังถ้ายิงในเมืองเพื่อนบ้านอาจโทรแจ้งตำรวจว่าท่านฆาตกรรมภรรยาแล้วพาลเสียเวลาต้องชี้แจงได้
ต้องขอขอบพระคุณท่านพี่คนคุมสนามยิงปืนที่รักของผมที่ท่านอนุญาตให้ทำเรื่องไร้สาระนี้ในสนามรวมทั้งไว้อาลัยแด่ปูอัดและปลาทอดทั้งสามชิ้น
