ขอร่วมแจมกระทู้ ด้วยคน ครับ
อดีตเวลาเดินป่า ผมจะมี Colt .๓๘ super เสียบ.. มือถือ ลูกซอง กึ่งออโต Mossberg M๙๒๐๐ ลำกล้อง ๑๔.๕ นิ้ว
ใส่ลูก SG และสำรอง ลูกเบอร์ ลูกโดด เผื่อไว้ ๒ - ๓ นัด สำหรับ
จงอาง และหมี.. ที่ อ. ทองผาภูมิ หมีเคยตบกระเหรี่ยงหาของป่า บางป่ายังพอมีรอยตีนให้เห็น และ ที่ ตะแง่คี อุ้มผาง เปรอะไปหมด
หมี สนใจแต่จะหากินและตาไม่ค่อยดี แต่เมื่อมันใส่ท่านแล้ว มันจะปุเลง สี่ตีนวิ่งใส่ จุดที่จะเลือกยิงได้ คือแนวเดียวกับลำกล้อง
คือหัว เพื่อหวังให้ กระสุนเข้าไปทำลายสมอง .. จุดอื่น เช่นแผงหน้าอก ยิงไม่่ได้ครับ เพราะหัว-ขา-ไหล่ มาบังไว้
หมีเป็นสัตว์ หนังหนา แต่หนังสัตว์และชั้นไขมันสัตว์ ทนการทะลุทะลวง ของหัวกระสุนปืนที่มีความเร็วสูงไม่ได้ เพียงแต่ อาจหยุดมันไม่อยู่ คาที่ เท่านั้น
การยิงสัตว์ ดุ-ร้าย อย่าใช้หัวรู เพราะหัวรู เปลือกจะฉีกและเข้าไม่ลึึก แต่จงเลือกใช้หัวตัน fmj
ที่ต้องอาศัยการคงรูปของหัวกระสุนเพื่อให้ทะลวงลึก เข้าไปทำลายอวัยวะสำคัญ ที่อยู่ลึกในร่างกายสัตว์
เข้าป่า ลูกซองนี้ละครับ แม้แต่เดี่ยวลูกซอง ก็พึงพาได้ แน่นอนที่สุด ..
เมื่อปี ๒๕๓๐ +/- มีผู้ใหญ่บ้าน ที่กิ่่งอำเภอเขาค้อ(ณ.ตอนนั้นยังไม่เป็นอำเภอ) จ. เพชรบูรณ์
ใช้อีเดี่ยว ยิงหมีควาย ที่ปะหน้ากันกระทันหัน ระัหว่างที่มันพุ่งใส่ .. ยิงเข้าที่หัว เพียงนัดเดียว ..
หลังจากนั้น ๗ วัน ผมยังไปเห็นหนัง ที่แห้งแล้ว ตอกตะปูแขวนไว้ข้างฝา บอกมีคนมาขอซื้อจะเอาไปฝากผู้ใหญ่ที่อำเภอ.. ตัดหน้าผม ไม่กี่ ช.ม.
ปืนยาวคานเหวี่ยง .๓๕๗ หรือปืนสั้น .๓๕๗ ก็สามารถใช้ได้ แต่ต้องอยู่ในที่ปลอดภัย แอบยิงอย่างประณีต เล็งให้ถูกสมอง หรือ ก้านคอ.ได้ หลายนัด
หรือ ในแนวระนาบ หวังให้ หัวกระสุนเข้าไปทำลายสมอง แต่คงทำได้ ๑ นัด เท่านั้น
แต่ถ้าเป็น Rifle ชนวนกลาง ล่อกลางอก ตรง ๆ ได้เลยครับ กระสุนปืนเดิมถูกออกแบบให้ใช้ยิงสัตว์ดุุร้าย อยู่แล้ว
หมู่ป่า ควรต้องแยก ประเภท เป็นหมูฝูง พวกนี้ไม่มีอันตรายนัก.. เพียงแต่ อย่าไปขวางทาง ขณะมันพุ่งหนี
ที่น่ากลัวคือ หมูโทน หากินเดียว และไม่กลัวคน.. ความไวของหมูโทน กับคนถือลูกซอง คือการวัดดวง ที่ไม่เอาเปรียบกัน ครับ.
