แหลงเรื่องไหร เราไม่โร้เรื่องกันนี่ เจ็บแบ็ตหัวดีแท้
ไซเติ้นไม่โทร.แหลงกันให้หมดเรื่องไปล่ะ
ว่าใครไม่รู้
แต่หากว่าตู จะโทรให้เปลืองทำไม ค่าเน็ตกะเสียทุกเดือน พิมพ์แหลงกันได้โร้เรื่องเหมือนกัน
ว่าเติ้นกะน้าหลวง....
จะไปไหนกัน ถ้าพลอยไปได้ กะอยากไปกัน
เมื่อวาน ตอนหัวค่ำ แม่ยายได้ออกจากโรงบาลแน่แล้ว
น้องเมีย กะแควนเขา ก็ออกเดินทาง ไปพิดโลก บ้านฝ่ายชาย โดยขับรถกันไปเอง กลับมาศุกร์หน้า(......)
ทำให้ผมคิดว่า น่าสนุกแฮะ แพ็กกระเป๋าเดินทาง ไปไหนไกล ๆ สามสี่ห้าวัน ไม่สนปลายทาง สนแต่ระหว่างทาง
โดยสัตย์จริง ผมไม่ทราบพื้นฐาน ความหลังหรืออื่นใดๆน้าหลวงทั้งสิ้น
แต่ยอมในเรื่องท่องเที่ยวของแก แกก็มีแนวคิดของแก
และแต่ละคนก็มีแนวคิดของแต่ละคนไปครับ จะให้ใครๆมาเหมือนใคร หรือเราๆ ไปเหมือนใคร ก็คงไม่ได้
หากแต่ไปเที่ยว ผมว่าใครๆก็คงไม่ปฏิเสฐ
แต่องค์ประกอบอื่นๆ มันก็บังคับอยู่หลายๆอย่าง
เข้าใจ หลายๆอย่างครับ
อย่างผมเอง บางทีก็โม้เกินจริง (อันนี้เพื่อนผมรู้ดี อิๆๆ) อยากไปมันทุกวัน แต่หลายอย่างที่บอก มันบังคับอยู่ ปีที่แล้ว ก็ให้แคร้วคราด ด้วยงานมันบังคับ แต่ผมก็เคยพูดว่า งานทำเท่าไหร่ ก็ไม่หมด แต่มันก็มาบังคับเราจนได้ จะทิ้งงานก็ไม่ได้
เลยหาจังหวะให้มันลงกับงาน วินๆสองอย่าง อิๆๆ
ตูเริ่มมั่วอีกแระ สงสัยเย็นนี้ ต้องจิบยาอีกแระ 55+
