ดีนะที่ผมรอดมาได้ เพื่อนไม่ตีตายซะก่อน
ประถม เต๊ะเด็กฝั่งคลองตรงข้ามหน้าบ้าน จุกหมอบคาตรีนคนแรก
มัธยม ไปเรียนหนังสือต่างอำเภอเจอเจ้าถิ่นมาลูบคม ผมเตะพุงกะทิ จุกหมอบคาตรีนคนที่สอง
เทคนิคปีหนึ่ง ต่อยกะเด็กกร่างในห้องปฏิบัติ ชั่วโมงวิชาเดินสายไฟฟ้าในอาคาร ผมถือฆ้อนตอกสายไฟอยู่ในมือ แต่ไม่กล้าตีหัวมัน กลัวมันเจ็บ
ผมเจอมันอีกทีตอนอยู่บอสัดนี้แล้วไปพรีเซ็นท์ระบบที่สระบุรี มันเข้ามาทักจนดีกันแล้ว
ไปอยู่เทคโนฯสี่ปี ผมหายซ่าไม่ตีกะใคร แผนกไหนเลยเพราะ....มีสิ่งน่าสนใจกว่า
สองปีแรกหนุกกะเพื่อนเที่ยวกินเหล้า หญิงที่เราจีบไม่ติด ที่มาติดเราไม่ได้จีบ สองปีหลัง กินเหล้าน้อย บ้าหญิงมาก
จบกะดีลุยแล้ว
ทำงานแล้ว มาต่างเมืองกินเหล้าน้อยมากเพราะขาเหล้าเก่าๆรู้ใจใกลกัน บวกกะมีครอบครัวต้องทำมาหากิน
