เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[นายกระจง]

ไหนๆ ตอนต่อไปของน้าจงกับน้าถ่อง ว่าพรือ
ฮาย ชาด เรื่องเพื่อนรู้ไม่หลอดแล้วเจ็บแบตหัวนิ

ก็ งานนี้ ผู้ร้ายชนะ

น้าถ่องได้ที่แปลงปัญหานั้นไปทั้งแปลง ถูกปานขี้ เพราะพี่เบียบแกขายร้อน

ถ้าห้าแสน ผมก็กล้าสู้ แต่ของผมต้องเอาที่ไปเข้าธนาคารก่อน สิบกว่าวันโน่นแหละ

คนที่ถือเงินสด และต้องการที่แปลงนั้น ในตอนนั้น ต้องยอมรับว่า มีแกคนเดียว

คนอื่นอาจจะมีเหมือนกัน แต่เขาคงถือมนุษยธรรม ไม่ทำร้ายพี่จงแน่ ๆ

ส่วนน้าถ่อง   หายห่วง  เรื่องแร้วปี๊บนั่น ทำน้าถ่องเดินขัดอยู่จนทุกวันนี้

ความแค้นที่มีต่อพี่จง ก็นับว่าล้นคออยู่ เรื่องมนุษยธรรมไม่ต้องพูดถึง เดิมทีแกก็ไม่มีอยู่แล้ว

ธุรกิจจะมาคิดถึงเรื่องอารมณ์คงไม่ได้ เหมือนพี่ผมคนหนึ่งกล่าวไว้ว่ามันเป็นคำพูดของนักธุรกิจสิงกะโปกครับ

[นายกระจง]

ดูแชมเปญ เอ็ก ช่อง5 ออกไปทำไร่เลย

มรกต ก็ไปทำสวนยางครับ 

[นายกระจง]

ลูกแกเป็นทนายนะ น้าถ่องเนี่ย  ว่าความติดคุกมาหลายรายแล้ว (ลูกความเองนะ ที่ติดน่ะ)

ทำเรื่องฟ้องน้าจง ว่า วางกับดักทำให้พ่อเขาบาดเจ็บสาหัส....

พอแจ้งความ เรื่องก็ยิ่งดังเข้าไปใหญ่  แล ๆ แล้ว ไม่มีใครเข้าข้างคนเจ็บสักคน 

จนทนายต้องถอนฟ้อง....เพราะยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บยิ่งอายเหมือนตอนขาติดปี๊บ

..............

ดูว่าน่าจะจบแล้วใช่ไหม.... ยังหรอก

ทะนายดีเด่น ถ้าลูกความแพ้ติดคุกต้องจ่ายค่าจ้างทะนายไหมครับ

[นายกระจง]

ชักเริ่มมันแระ

ไอเดียดักแร้วด้วยปี๊บนี่เริ่ดจริงๆเพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ

เวอร์ชั่นเต็ม ทุบเบื้องขวดใส่ก้นหลุมด้วย  ตกผลุุบลงไป ฝ่าตีนเจอเบื้องขวด หน้าแข้งกับลูกน่องเจอฝาปี๊บบาด

ครั้นจะดึงให้พ้นเบื้องขวด ฝาปี๊บก็แทงรั้งไว้ จะปลดฝาปี๊บ ต้องส่งตีนลงล่าง เจอเบื้องขวดอีก

อุปกรณ์ป้องกันภัยส่วนบุคคลได้ถูกละเลยไม่ได้สวมใส่ให้ถูกต้อง เช่น รองเท้าบู๊ตยาว กางเกงขายาวเนื้อผ้าหนาๆ เสื้อแขนยาวหนาๆ ถุงมือ เป็นต้นครับ

ผมเองก็มีเรื่องแดนของสวนยางเหมือนกัน ทีแรกเขาจะรบกับผม สืบไปสืบมา คนที่ผมมีเรื่องด้วยเป็นน้าของเพื่อนผมเอง ผมเลยบอกเพื่อนว่าไปเคลียร์ให้ด้วย มีไหรให้เพื่อนผมนั่นแหละเป็นตัวประกัน จนบัดนี้ก็ไม่ได้เข้าไปติดต่อไหรอีกเลย เพื่อนผมยังเอ่ยปากชวนทุกครั้งที่ไปพักว่าน้าเขาชวนไปนั่งคุยกันบ้าง ผมบอกว่าให้เพื่อนผมนั้นแหละไปคุย ผมขี้คร้าน แกเพิ่งเสียลูกชายคนขยัน ดีไปเพราะอุบัติเหตุรถเครื่อง เหลือแค่ลูกชายคนสุดยอดที่โถกคดีแทงคนตายตอนไปเรียนที่ราม ผมเลยว่าให้เขาทำใจได้สักพัก ว่าอี้ไปคุยกันให้รู้เรื่อง ว่าเติ้นอี้ซื้อหม้าย ผมอี้ขายแล้วนิสวนยางแปลงนั้น

สมัยสิบปีที่แล้วยางกรีดได้แล้ว สิบไร่ราคาสองแสน กรีดจนขายน้ำยางหลุดราคาที่ซื้อมาแล้วครับ

[นายกระจง]

ที่แปลงนั้นของพี่จง อยู่ติด ๆ กับป่าจำปาของผม ผมเองก็อยากได้ที่เขา แต่ดู ๆ แล้ว เขาไม่น่าขายหรอก

ถ้าขาย คงจะหลักครึ่งล้าน ถึงตอนนั้นค่อยคิด ว่าจะเอาดีมั๊ย

............... เมียพี่จงแกชื่อ พี่เบียบ เป็นเจ้าของที่แปลงนั้นตัวจริง

พี่จงกับพี่เบียบ ระหองระแหงกันมาพักหนึ่งแล้ว เรื่องลูกชายถูกคดีฆ่าคนตายโดยใช้อาวุธปืน (ค่อยเล่าคราวหลัง)

วันหนึ่ง พี่เบียบหายไปพร้อมของส่วนตัว เอกสารที่ดินแปลงนั้นก็ด้วย




..................วันต่อมา........

น้าถ่องประกาศความเป็นเจ้าของที่ดินแปลงนั้น พร้อมเอกสารสิทธิ์ในมือ เพิ่งโอนมาหมาด ๆ ด้วยวงเงิน "แสนห้าหมื่น"

พี่จงวิ่งขึ้นที่ดินอำเภอ ร้องค้านการซื้อขายในฐานะคู่สมรส

ที่ดินปฏิเสธคำร้อง ....น้าจงจดทะเบียนสมรสกับนางเบียบปี 2530

ที่ดินนั้น นางเบียบถือครองปี 2528 ได้มาโดยสเน่หาจากนางจิตผู้เป็นแม่

.............

คราวนี้ ผมก็มีที่ดินติดกับน้าถ่องเพิ่มอีกแปลงแล้ว....เย้...!!

เคยได้ยินแต่  เมื่อผู้ซื้อร้อนรนอยากได้ ราคาขายก็ต้องสูงเป็นธรรมดา  แต่นี่ก้เป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่ต้องนำมาจดจำไว้ครับ



แล้วถึงพรือต่อ พอน้าฉ๊องมีที่ดินติดเพิ่มมาอีกแปลงกับน้าถ้องแล้ว

[นายกระจง]

สวัสดีครับ...ถึงไทยโดยสวัสดิภาพครับ...

การบินไทย...อาหารไม่ได้เรื่องทั้งไปและกลับ...แอร์ก็ขี้เหร่ แถมแก่ๆทั้งลำ

แม้เครื่องเราจะเก่า แอร์เราจะแก่ แต่นักบินเราใหม่ซิงๆครับ

[Southlander]

เคยได้ยินแต่  เมื่อผู้ซื้อร้อนรนอยากได้ ราคาขายก็ต้องสูงเป็นธรรมดา  แต่นี่ก้เป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่ต้องนำมาจดจำไว้ครับ
แล้วถึงพรือต่อ พอน้าฉ๊องมีที่ดินติดเพิ่มมาอีกแปลงกับน้าถ้องแล้ว

เอ๊าะ เรื่องเพื่อนชอบกันนะ

[Southlander]

ไหนๆ ตอนต่อไปของน้าจงกับน้าถ่อง ว่าพรือ
ฮาย ชาด เรื่องเพื่อนรู้ไม่หลอดแล้วเจ็บแบตหัวนิ

ก็ งานนี้ ผู้ร้ายชนะ

น้าถ่องได้ที่แปลงปัญหานั้นไปทั้งแปลง ถูกปานขี้ เพราะพี่เบียบแกขายร้อน

ถ้าห้าแสน ผมก็กล้าสู้ แต่ของผมต้องเอาที่ไปเข้าธนาคารก่อน สิบกว่าวันโน่นแหละ

คนที่ถือเงินสด และต้องการที่แปลงนั้น ในตอนนั้น ต้องยอมรับว่า มีแกคนเดียว

คนอื่นอาจจะมีเหมือนกัน แต่เขาคงถือมนุษยธรรม ไม่ทำร้ายพี่จงแน่ ๆ

ส่วนน้าถ่อง   หายห่วง  เรื่องแร้วปี๊บนั่น ทำน้าถ่องเดินขัดอยู่จนทุกวันนี้

ความแค้นที่มีต่อพี่จง ก็นับว่าล้นคออยู่ เรื่องมนุษยธรรมไม่ต้องพูดถึง เดิมทีแกก็ไม่มีอยู่แล้ว

ธุรกิจจะมาคิดถึงเรื่องอารมณ์คงไม่ได้ เหมือนพี่ผมคนหนึ่งกล่าวไว้ว่ามันเป็นคำพูดของนักธุรกิจสิงกะโปกครับ

นั่นเอาไว้ใช้กรณีเราทำธุระกิจและคนที่เป็น ลูกค้า จริงๆครับ
แต่กับเพื่อนฝูงเราจะใช้ มิตรภาพ เอื้อเฟื้อเกื้อหนุนกันครับ

มีเยอะครับที่แยกไม่ออก จนต้องเสียเพื่อนไป เพราะลืมไปคิดแต่หา กำไร อย่างเดียว
เพราะ ลูกค้าหาง่าย มิตรหายาก

[นายกระจง]

นายกระจง, Pandanus, paluay และ 9 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้



สวัสดีตอนเช้าครับน้าฉ๊อง   แล้วอีกคนใครละนุ  มาๆๆๆ มานั่งคุยกัน  งานการอย่าไปทำมันนิ

[Southlander]

Southlander, นายกระจง, Pandanus, paluay และ 9 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

สงสัยงานซ่อมเครื่องซาๆ ลงแระ มีเวลาถ๊กคอมาที่นี่มากขึ้น

[Southlander]

นายกระจง, Pandanus, paluay และ 9 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้



สวัสดีตอนเช้าครับน้าฉ๊อง   แล้วอีกคนใครละนุ  มาๆๆๆ มานั่งคุยกัน  งานการอย่าไปทำมันนิ

อาหารเช้าที่แคนทีนหรอยม้าย

[นายกระจง]

เคยได้ยินแต่  เมื่อผู้ซื้อร้อนรนอยากได้ ราคาขายก็ต้องสูงเป็นธรรมดา  แต่นี่ก้เป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่ต้องนำมาจดจำไว้ครับ
แล้วถึงพรือต่อ พอน้าฉ๊องมีที่ดินติดเพิ่มมาอีกแปลงกับน้าถ้องแล้ว

เอ๊าะ เรื่องเพื่อนชอบกันนะ

มันเป็นยาเสพติดทางวิญญาณนะครับ กับคำว่าเรื่องเพื่อน  ไม่รู้ไม่เป้นไร แต่ถ้ารู้แล้วรู้ไม่หลอดนี่แจ๊บหัวครับ ทำพรือก็ไม่หาย ให้ได้ฟังแม้ว่าหกก็ไม่พรือครับ ไม่งั้นแจ๊บหัวไม่หายนิ

[Southlander]

เคยได้ยินแต่  เมื่อผู้ซื้อร้อนรนอยากได้ ราคาขายก็ต้องสูงเป็นธรรมดา  แต่นี่ก้เป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่ต้องนำมาจดจำไว้ครับ
แล้วถึงพรือต่อ พอน้าฉ๊องมีที่ดินติดเพิ่มมาอีกแปลงกับน้าถ้องแล้ว

เอ๊าะ เรื่องเพื่อนชอบกันนะ

มันเป็นยาเสพติดทางวิญญาณนะครับ กับคำว่าเรื่องเพื่อน  ไม่รู้ไม่เป้นไร แต่ถ้ารู้แล้วรู้ไม่หลอดนี่แจ๊บหัวครับ ทำพรือก็ไม่หาย ให้ได้ฟังแม้ว่าหกก็ไม่พรือครับ ไม่งั้นแจ๊บหัวไม่หายนิ

รู้เรื่องลูกสาวใครแถวๆบ้านตามผัวมั่งไหนเล่ามาแลมั่งถิ

[นายกระจง]

นายกระจง, Pandanus, paluay และ 9 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้



สวัสดีตอนเช้าครับน้าฉ๊อง   แล้วอีกคนใครละนุ  มาๆๆๆ มานั่งคุยกัน  งานการอย่าไปทำมันนิ

อาหารเช้าที่แคนทีนหรอยม้าย

อย่าให้แหลงเลยครับพี่   กินๆไปให้พออยู่ได้นิครับ  รสชาดก็เขาพยายามทำในแบบที่เขาคิดว่าจะถูกปากกับคนร้อยกว่าคนแล้วละครับ  กินไหรไม่ได้ก็ขนมปังทาแยมซดน้ำผลไม้ตามครับ

[Pandanus]

แล้วถึงพรือต่อ พอน้าฉ๊องมีที่ดินติดเพิ่มมาอีกแปลงกับน้าถ้องแล้ว

หลังบ้านแม่ติดกับของแกมาแปลงนึงแล้ว รบรอบทิศเหมือนกัน

ตะวันตกรบยายหีดเรื่องทางเข้า ยายหีดให้พลอยทาง แกเลยปิดทางซะหวางไป

ตะวันออกรบน้ากูล แล้วน้ากูลนั่นก็ลูกยายหีด ก็ออกทางตะวันออกไม่ได้ไปอีกทาง

ด้านหน้าทางออกถนน ติดกับแม่ผม แกไม่หาญรบ เพราะแกรู้ฤทธิ์แม่ผมดี

แม่จะแบ่งที่ดินแปลงนั้นออกเป็นสองส่วน ให้พี่สาวผมสองคน 

พอแกรู้ข่าวแกมาทันที อ้างกฏหมาย อ้างมารยาทเรื่องแดนพันนั้นพันนี้ ว่า ระหว่างแดนต้องเว้นข้างละ 1 เมตร บลา ๆ ๆ

ใช่สิ.... เพราะถ้าเว้น 1 เมตรอย่างแกว่าจริง ๆ แกก็กะจะเข้าออกทางเว้นนั้นแหละ

แม่แกไม่แหลงไหร....

แต่แกให้รถขุด มาขุดสระขนาดครึ่งไร่ตรงระหว่างแดน ลึกท่วมหัวยื่นมือ...