เมื่อขึ้นไปอยู่บนเขา ไม่รู้ว่าอนาคตการต่อสู้จะจบลงอย่างไร ก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ไปแบบนั้น
มันมีกลุ่มนักศึกษาที่หนีขึ้นเขาช่วงก่อนหน้าด้วย ที่พอจะมีชื่อเสียงอยู่บ้าง ก็มี อ.อารมย์ มีชัย (ลง ส.ว. เมื่อปี ๔๓)
กลุ่มนักศึกษา คือผู้ดัดแปลงวิทยาการตามความรู้ที่ร่ำเรียนมา ประยุกต์กับการดำรงชีพแบบชาวบ้านป่า...
มีการทำผ้าพลาสติกกันแดดกันฝน มีการทำอุปกรณ์เครื่องมือเครื่องใช้ขึ้นมาใช้ในระดับที่สูงกว่า "ตามมีตามเกิด"
เรื่องเครื่องมือเครื่องใช้นั่นไม่หนักหนา ที่ลำบากคือเรื่อง อาหารการกิน....
มีเพลงที่พ่อชอบร้อง มีท่อนหนึ่งว่า"...กินข้าวกับดีปลีมันกะเสดสา แต่ทหารไทยประชาก็ไม่เคยหวั่น...."
กินเข้าไปยังไง ข้าวกับดีปลี ??
