งานน้าจงน่าทำมาก....แต่ว่าไม่มีประสบการณ์บนแท่นเจาะ มีแต่ประสบการณ์บนแท่นกลึง...
ถ้าทุกหน่วยงาน รับแต่คนมีประสบการณ์เข้าทำงาน
จะไม่มีคนมีคุณสมบัติที่ว่าเข้าทำงานเลย เพราะทุกคนเริ่มจากไม่มีประสบการณ์กันมาก่อนทั้งนั้น
อย่าว่างั้นว่างี๊เลยนะน้า ไปที่ไหน พอจะจบสัมภาษณ์บอกคุณประสบการณ์ไม่ตรงกับที่เราต้องการทั้งนั้น....
แล้วเรียกฉันมาทำไมนิ...อ่านในเรซูเม่ก็น่าจะรู้แล้ว
มันต้องดันทุรังกว่านัั้นอีก
ครูแมว ผ.บ.ของผม ไม่ชอบงานสายครู ผมเองเป็นคนบังคับให้เขาไปเรียนวิชาชีพครูเมื่อปี ๒๕๔๔
ผมพิจารณาแล้ว อุปนิสัยของเขาทำการค้าไม่ได้....คนที่ทำการค้าได้ดี ต้องได้อุปนิสัยอย่างน้องนุ้ยมาสักครึ่ง
เมื่อทำการค้าไม่ได้ ช่องทางทำมาหากินก็ลดลงไปกว่าครึ่ง
ไหนจะไม่มีฝีมือเชิงศิลป์ในสาขาอาชีพอื่น ๆ อีก ช่องทางก็ลดลงอีก....
อย่างหนึ่งที่โดดเด่นของเขา คือความมานะพยายาม ทำจนเสร็จไม่ว่าเรื่องอะไร ไม่มีผลัดวันประกันพรุ่ง ซึ่งต่างกับผมลิบ ๆ
ยังงี้จะมีอะไรเหมาะสมกับเขาเท่างานราชการ และงานราชการที่ตอบได้ทุกอย่าง คือ ครู
เรียนจนจบปี ๒๕๔๕ แล้วไม่กล้าไปสอบ เพราะเขารับน้อยแต่คนสมัครสอบมหาศาล
พอเข็นให้ไปสอบครั้งแรกได้ ผลออกมาไม่ติดฝุ่นก็ท้อ.... ผมก็ทั้งปลอบทั้งขู่อีก
ไปสอบทั้งสิ้น ห้าครั้ง ห้าสนาม ทั้ง อปท. ทั้ง สพฐ. อ้อ มี กพ. ครั้งหนึ่งด้วย
จนท้อถึงขีดสุด ต้องอ้อนวอนและรับปากรับคำกันหลายเรื่อง กว่าจะยอมไปสอบสนามหลังสุด ซึ่งเขาขอเป็นสนามสุดท้าย
ผมก็จัดเต็ม...ทั้งติวทั้งสอน ตอนสมัครก็หาสนามที่มีลุ้นมากที่สุด วิเคราะห์มันทุกอย่าง....
แล้วก็สอบได้ ในลำดับที่...เหลือเชื่อมาก ๆ ว่าคนที่ท้อแท้จะทำได้ขนาดนั้น
เพราะอะไร เพราะประสบการณ์การสอบห้าสนามที่ผ่านมา ทำให้เริ่มชิน เริ่มรู้ทาง จนสำเร็จในที่สุด
