สู้..ครับ
น้าฉ๊อง..ลุงดุลย์
คนลำบากกว่าเติ้นกะครัน
ผมกะยังต้องปล้ำตัวเหมือนกันกับการเลี้ยงคนทั้งบ้าน...พอๆกับน้าเบิ้มนั้นเเหละ
เจ็บไข้กะต้องทำ...ให้คนข้างหลังบาย
สู้สู้ครับ
ผมเลี้ยงมาตั้งแต่เกณท์ทหารเสร็จครับ น้าk@mon เลี้ยงทุกคนมาเกือบ20ปี (ชิหายละ แก่เข้าเพอ
) จริงๆก็ทำมาตั้งแต่เรียนประถมล่ะครับ ช่วยแม่ทำงาน ตื่นตี4ไปตลาด สมัยก่อนแม่ผมขายข้าวแกง ไอ้เรื่อง หุงข้าว เด็ดผัก สับหมู สับไก่ ล้างผักจนมือเหี่ยว พอเจ็ดโมงรีบวิ่งกลับบ้าน อาบน้่ำวิ่งไปเรียน เลยชินครับ ชินกับปัญหาต่างๆ ความเหน็ดเหนื่อย ปัญหา อุปสรรค มันเหมือนเพื่อน ที่แวะเวียนมาเยี่ยมบ่อยๆ กว่าจะถึงวันนี้ อาศัยว่าชินกะมัน ปล่อยมันไปครับ เราทำเต็มที่แล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ..
ผมเชื่อว่าจานปราชแข็งแรงไม่น้อยกว่าใครครับ แล้วมันจะผ่านไปครับ คนเราเจอไรมามาก มันแกร่งซึมเข้าเส้นเลือดทุกอณูขุมขน คนแกร่งๆแบบพวกเรา ไม่ยอมแค่นี้หรอก แกแค่บ่นๆ
