เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

พี่น้องครับ ...

ผมมีประกับงาช้างอยู่ 1 คู่ และเห็นฝีมือการ SCRIMSHAW ของพี่ชัชวาลย์ ... เลยได้รบกวนให้พี่เอ็มติดต่อ SCRIMSHAW
บนประกับปืนให้ผม ... และด้วยความช่วยเหลือจากพี่เอ็ม และพี่ชัชวาลย์ ทำให้ประกับงาช้างธรรมดาๆ ของผม ทรงคุณค่า
ขึ้นมาทันที ขอบพระคุณพี่ทั้งสองท่านเป็นอย่างสูงครับ ... มาชมกันครับ ถ่ายไม่ค่อยสวยเท่าของจริงครับต้องขออภัยฝีมือ
ไม่ค่อยดีและรีบถ่ายมาให้ชมครับ มีโอกาสจะหาเวลาบรรจงถ่ายให้ดีกว่านี้มาฝากครับ ...

ลองใส่น้องคิมดูครับ ... Cheesy

หากท่านใดสนใจเกี่ยวกับ SCRIMSHAW ลองอ่านบทความที่พี่ชัชวาลย์เขียนไว้ครับ ขออนุญาตคัดลอกมาให้อ่านครับ .. Cheesy

มันเป็นนามเรียกขานของงานศิลปะชั้นสูงแขนงหนึ่ง ซึ่งขั้นตอนและวิธีการทำงานนั้น ต้องใช้สมาธิและความเพียรสูงมาก
งาน SCRIMSHAW ไม่ได้ใช้พู่กันป้ายสีบนกระดาษ แต่ภาพที่ได้เกิดจากเข็มแหลม กดลงบนเนื้อวัสดุ เช่น เขี้ยว ,
งา , กระดูก , เขา กระทั่งเปลือกหอย และฝังสีดำแทนที่จุดเล็กๆเหล่านั้น

กำเนิดของงาน SCRIMSHAW นั้นมีมานานนับร้อยปีจากหมู่ชาวเรือ การที่พวกเขารอนแรมอยู่กลางทะเลลึก
เป็นเวลานาน ทำให้มีเวลามากเหลือเฟือ พอที่จะรันทดเพราะไกลบ้านเมื่อห่างจากอกอุ่นคนรักเป็นเวลานาน ชาย
หนุ่มเหล่านั้นจึงว้าเหว่…เศร้าหมอง และเกิดจินตนาการไปไกล

ความรู้สึกเช่นนี้เกิดขึ้นวันแล้ว วันเล่า รอบๆตัวไม่มีอะไร นอกจากทะเลและหมู่เมฆช้าๆนานก็มีนางนวลหลงฝูงโฉบ
ให้เห็นบ้าง เป็นครั้งคราว คนเหล่านั้นอยากได้บางอย่าง..เพื่อยืนยันความรู้สึกนี้ ในตำนานไม่ได้กล่าวไว้ว่าใครเป็น
คนแรกที่หยิบเอาเขี้ยวปลาวาฬ ขนาดข้อมือขึ้นมาจากใต้ท้องเรือมาขัดล้างทำความสะอาด

จากนั้นก็เอาความเหงาเปล่าเปลี่ยวที่มีอยู่เต็มตัว เช็ดถูจนเขี้ยวขาว เงาปลาบ ความคิดถึงคนทางบ้านเอ่อท่วมท้น เขา
ใช้เหล็กแหลมที่พอจะหาได้ ขูดขีดเขี้ยวปลาเป็นร่องลึก ตามใจปรารถนา ภาษารักส่งจากใจผ่านมือ เป็นภาพคนรัก เท่า
ที่มือหยาบกร้านของผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ เมื่อเขาใช้หมึกดำลูบไล้ และเช็ดมันออก

ก็ปรากฏเป็นภาพเด่นชัดขึ้นมาทันที ความเพียรนั้นไม่สูญเปล่า เมื่อเรือกลับสู่แผ่นดินเกิด งานศิลปะเรียบง่ายเหล่านั้น
ก็ถึงคนทางบ้าน และปรากฏต่อสายตาสาธารณะชน จนเกิดความนิยมแพร่หลายในเวลาต่อมา ในหมู่ชาวเรือและชาวดิน
พร้อมกับเทคนิควิธีเฉพาะตัวใหม่ๆ งานถูกพัฒนาให้ละเอียดดูสมจริงมากยิ่งขึ้น

--------------------------------------------------------------------------------

จากสุดยอดฝีมือผู้หลงไหลงานศิลปะแขนงนี้ เสน่ห์ของงาน SCRIMSHAW อยู่ที่จุดเล็กๆจากปลายเข็มมันท้าทาย
ความอยากรู้ อยากเห็น ของคนที่ได้มีโอกาสทำงานไม่มีที่สิ้นสุด งานบางชิ้นถูกเวลากว่าค่อนวัน ละลายความคร้านในตัว
ไปจนหมด

ผมจะขยายความ การทำงาน SCRIMSHAW ใหคนอ่าน Thailand Outdoor ได้รับรู้เริ่มกันที่วัสดุอุปกรณ์
งาน SCRIMSHAW ไม่มีอุปกรณ์อะไรมากมาย หากดูภาพเปรียบเทียบจะเห็นว่าภาพที่ได้จากหนังสือ ซึ่งแสดง
ให้เห็นถึงวัสดุอุปกรณ์ในยุคก่อนกับยุคนี้ ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย วัสดุหลักนั้น คือ เข็มแหลม และ หมึกดำ
(อินเดียนอิงค์)

สำหรับมีดที่จะเป็นเนื้องาน ต้องทำจากเขาสัตว์ , เขาควาย , เขากวาง , เขี้ยวหมูป่า หรือ งาช้าง สุดแล้วแต่ความรัก
ความชอบ งานที่ดูเหมือนง่าย เริ่มต้นกันอย่างนี้ ทำความสะอาดด้ามมีดให้เรียบ ร่างแบบด้วยดินสอจะเป็นภาพสัตว์
ต้นไม้ ทิวทัศน์อะไร ก็แล้วแต่จินตนาการ ใช้เข็มแหลมจุ่มสีดำ สักลงตามแบบที่ร่างไว้

ถึงตรงนี้เริ่มจะรู้สึกแล้ว .."ว่ายากกับง่าย" ต่างกันตรงไหน ค่อยๆสักลงทีละจุด น้ำหนักมือต้องเท่ากัน สม่ำเสมอมิฉะนั้น
จุดเล็กๆจะมีขนาดต่างกัน สักไปเรื่อยๆ หมั่นเช็ดหมึกดำออก จะเน้นเป็นแนวตามรอยลึกๆ เมื่อได้ภาพตามเค้าโครงแล้ว
ก็เก็บรายละเอียดตามสัดส่วน งานตรงนี้ "หิน" มากขึ้นตามลำดับ

โดยเฉพาะส่วนสำคัญที่แสดงออกถึงอารมณ์ของภาพ ถ้าเป็นเสือ หรือ สัตว์อื่นๆ ที่ต้องการให้ดูมีชีวิตชีวา ผมว่า นัยน์ตา
เป็นส่วนยากที่สุด ของการทำงาน SCRIMSHAW ใครที่บอกว่า ดวงตา เป็นหน้าต่างหัวใจ คนนั้นบอกได้ชัดเจน
ที่สุด ผมเคยทำภาพเสือผ่านมือมาแล้วนับร้อยชิ้นและหลายสิบชิ้นที่เสีย จนต้องขึ้นงานใหม่

เพราะนัยน์ตาของเสือเหมือนตาแมวเชื่องๆ ไม่ดุดันเหมือนเสือที่อยากให้เป็น เมื่อเก็บรายละเอียดส่วนต่างๆของภาพ
แล้วก็เริ่มเก็บเงาเน้นน้ำหนัก ให้ภาพมีมิติ มีความลึก กล้ามเนื้อและรายละเอียดต่างๆจะทำงานดูสมจริง ขยายความได้
เท่านี้ ส่วนที่เหลือ คงต้องค้นคว้า ฝึกฝนด้วยตนเอง จึงจะเกิดความชำนาญ เกิดทักษะ ไม่ต้องกลัวว่ามีดเล่มโปรดของคุณ
จะเละเทะ ลองดูแล้วจะรู้ว่า งาน SCRIMSHAW ช่วยฝึกตัวเองให้มีสมาธิมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม งานจะสอนให้คุณรู้จัก
ตั้งมั่น อดทน รู้จักการต่อสู้กับตัวเอง และเมื่อเวลาผ่านไป มีดเก่าคร่ำคร่าเล่มนั้น กลับกลายเป็นมีดอีกเล่ม ที่มีตำนาน
ส่วนตัว มีเนื้อหา มีชีวิตรวมอยู่เป็นเรื่องปรากฏบนด้ามมีดที่คุณรัก เมื่อนั้นเรารู้สึกได้ถึงมิติ แผ่ซ่านในกาย ฝูงสัตว์ใหญ่
น้อย ยืนเด่นเรียงราย โขดเขา หินผา ต้นไม้และใบหญ้า ที่ปลูกขึ้นจากเข็มแหลมจากมือเรา มิได้งดงาม ดุจชีวิตที่เป็น
นิรันดร์ เพียงอย่างเดียว หากแต่จะงดงามในใจของเพื่อนที่เรารัก ยามเมื่อเขาได้รับของกำนัลล้ำค่า

......ที่เรียกกันว่า มีด

บันทึกเรื่องโดย... คุณชัชวาลย์ ทองวัฒนา

สนใจงานศิลปะแขนงนี้โทร.มาสอบถาม

คุณ ชัชวาลย์ ทองวัฒนา....โทร. 09-703-7321

ตามลิงค์นี้เข้าไปชมเต็มๆ ครับ ...http://www.thailandoutdoor.com/ArtOfWeapons/Scrimshaw/scrimshaw.html

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน (อ่าน 25678811 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 470 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้