ถึงบ้านแล้วก๊าบ
สวัสดีครับ....แหรกคืนก็เจอแบบลุงชัชนั้นแหละ....ทั้งทางแคบ ....หลงทาง.....ป่าช้า....มืดมิดสนิทใจ....
แต่เพราะความอยากจุดเกียง และนัดซู๊ดที่รักเอาไว้....เลยลุยลูกเดียว......สมใจ...บานตะเกียง...อิ อิ
ตอนที่พี่หรอยโทรมา รถผมกำลังติดอยู่ในป่าและเป็นทางตัน ถนนเป็นโคลนและแคบแบบที่ต้องแทรกเข้าไปในพงหญ้า
ไปหน้าไม่ได้ ก็เลยต้องถอย ตอนถอยก็ติดโคลนจนล้อฟรีเหม็นกลิ่นยางคลุ้งครับ
ออกมาได้ก็วนหาอีกครึ่งชั่วโมง จนกลับมาเจอทางเดิมที่ข้างวัด ถามเด็กๆและ ผบทบ. ก็บอกว่าง่วงกันแล้ว เลยตกลงกลับกันครับ
พอพี่หรอยมาถึง ก็ถามกันว่ายังเหลือใครอีกมั่ง พี่หรอยบอกว่าลุงชัช ขับนำมาก่อนแต่ไม่เห็น
ก็ว่าอีกเดี๋ยวก็คงถึง เพิ่งมานึกออกก็ตอนนี้แหละว่ายังไม่ได้เจอกับลุงชัชที
เรียบร้อยแล้วครับป๋า พี่เข้มโทรถามพี่มานิต บอกว่ายังอยู่ที่บ้านหัวหน้า(ลุงหนวดแกเก็บไว้ให้)
ประสานไปทางพี่ธเนศแกบอกว่าอยู่แถวนั้นพอดีจะได้แวะเข้าไปรับตะเกียงเลย
