ถึงเป็นเพียงแค่ใบไม้ ที่ไร้ค่า
ไร้ราคา ค่าด้อยน้อยความหมาย
ไร้คุณค่า ความสำคัญอันใดใด
แต่ไม่ไร้ ซึ่งความดีที่ถือครอง
มองคุณค่า ของสิ่งใดหาใช่ที่
ราคามี หรือเงินตรามาสนอง
ใบไม้ร่วงหล่น ลงทับกันเป็นกอง
เพื่อสนอง ประคองไว้ซึ่งธรรมา
ธรรมชาติ คือเป็นไปในกระแส
ชีวีแล ความเรียบง่ายให้ค้นหา
เสาะแสวง เพียรเพ่งเร่งปัญญา
มานำหน้า กิเลสหนาในใจเรา
ดังคำสอน ที่ทรงตรัสบัญญัติไว้
พุทธพจน์ ทรงบรรยายไม่ให้เขลา
ห่างสิ่งชั่ว หลบหลีกเร้นเป็นบรรเทา
สิ่งมัวเมา ทั้งยั่วยุและอุบาย
กิเลสหนา พาใจให้หมองหม่น
สุดแต่คน ที่หยั่งถึงซึ่งสิ่งหมาย
ละสิ่งชั่ว เสาะแสวงความสบาย
สะอาดกาย สงบจิตพิชิตกรรม
เพ่งพินิจ ใบไม้ร่วงล่วงเลยผ่าน
ไปตามกาล เกิดและดับไม่กลับซ้ำ
ชีวิตเรา รุ่งเรืองโรจน์โรยราพลัน
แปรเปลี่ยนผัน ตามกระแสแห่งธรรมา
ถึงวันนี้ ชีวีดับลับสลาย
ดังใบไม้ ที่ร่วงกองมองดูหนา
ใบไม้ร่วงหล่น ลงบนพสุธา
ฝังกายา เป็นปุ๋ยส่งต้นเติบโต
หวนคำนึงถึงตัวเรา ณ คราวนี้
ในวันที่ ยังสนุกและสุขโข
ชีวิตนี้เรา ส่งใครให้เติบโต
ผลิยอดโผล่ เลยผิวน้ำรับแสงธรรม
ใบไม้ร่วงโรยราไป ให้คุณค่า
ให้ชีวา ให้ชีวิตพิชิตฝัน
ให้คุณค่า ให้ความคิดอันอนันต์
ให้ชีวัน ให้ต้นใหญ่ให้ร่มเงา
พุทธองค์ทรงตรัส บัญญัติว่า
อันธรรมา คือตัวเราเป็นเป้าหมาย
หลบหลีกพ้น ซึ่งวัฏฏะการเกิดตาย
และเวียนว่ายวน เจ็บแย่แก่ชรา
ให้ธรรมา ธรรมชาตินำทุกสิ่ง
นำใจนิ่ง นำพามุ่งสู่เป้าหมาย
การนิพพาน หลบหลีกพ้นเกิดแก่ตาย
นำบรรดา สัตว์ทั้งหลายหลุดพ้นกรรม
