เห็นบรรยากาศแล้ว.....เสียดาย ไม่ได้อยู่ด้วย
เมื่อวาน ผมตื่นตีสี่ จัดข้าวของ พาญาติ ๆ ทั้งเด็กทั้งคนแก่ ขึ้นรถมางานรับปริญญาของน้องเมีย..
ออกจากบ้านตีห้า มาถึงน้ำจายเกือบแปดโมง.... และฝ่าบรรยากาศเหมือนถนนสาธรตอนเช้าวันจันทร์ ไปหน้า ว.ค. สงขลา
ถึงหน้า ว.ค. เกือบสิบโมง..
หลุดจราจรมาได้ ถ่ายคนลง ผมขึ้นแพขนานยนต์เลย มาบ้านพี่ไผ่
ก่อนถึงบ้านพี่ไผ่สักสิบเมตรได้ เมียโทร.มา บอกว่า แม่ยายเป็นลม . . . . . .
ผมตาลีตาเหลือกรีบกลับ แล้วก็มาเจอรถติดตามปรกติ.........
เกือบเที่ยง เมียโทร. มาบอก ว่า แม่ยายเดินปร๋อ ได้แล้ว....
ก็เลยมารับคุณเมีย พาไปส่งยะลา.... แล้วกลับมาถึงสงขลาตั้งแต่สี่โมงครึ่ง แต่กว่าจะเข้าถึงที่ตั้ง ปาเข้าไป หกโมง สิบนาที....
พอบัณฑิตรับเสร็จ เขาปล่อยออกมาตอนทุ่มกว่า ๆ ก็รีบออกรถมาบ้านเลย ออกสองทุ่ม ถึงบ้านเที่ยงคืน...
โฮย..... เกือบหลาบ.
ทั้งหมดนั้น คือสาเหตุที่ผมไม่ได้อยู่ด้วยครับ
คุณแพนด้า แหม เข้าใจเล่นนะครับ...
มาถึงบ้านน้องไผ่แล้วยังมีการอำอีกด้วย....
ความจริงน้องไผ่บอกแวะในบ้านซักแป๊บกินน้ำกินหนมจีนก่อนก็ได้..
....แต่เข้าใจภาระกิจครับ....
