อะไรมันจะอลวน วังเวง โดดเดี่ยวเดียวดายขนาดนั้น
เช้าวันศุกร์พานักเรียนไปแข่งโครงงาน ขณะเดินทาง ว. หาคนเสื้อแดงว่าใครว่างบ้างมานั่งโม้กันหน่อยดีไหม ปรากฎว่าติดงานกันจังหูไม่ว่างงานเหมือนเรา
ถึงหาดใหญ่ 09.10 น. ไปถึงทางผู้จัดไม่ให้ครูเข้าไป อนุญาตนักเรียนอย่างเดียว ก็เลย ว. หาพี่แป้วให้มารับไปนั่งโม้กัน พี่แป้วมารับ 09.20 น. ระหว่างทางจ่าทินเพื่อนซี้ ว. มาถามว่าอยู่ไหน พอบอกว่าอยู่หาดใหญ่ เพื่อนซี้ก็บอกว่าดีเลยอยู่ใกล้กัน งั้นไปเมากันดีกว่า คุยกันไปคุยกันมา พี่แป้วเสนอให้ไปเมาที่บ้าน ก็เลยนัดเจอแล้วยกโขยงไปซ้อมยกแก้วก่อนถึงวันมิตติ้ง
โม้กันไปโม้กันมา พี่แป้ว บอกว่าจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก ก็เลย ว. หาพี่มนศรี สักครู่ต่อมาพี่ท่านก็มาถึง หลังจากแนะนำตัวและนั่งโม้กันสักพักพี่ท่านชัก 686 6 นิ้ว มาให้ดู ผมนึกในใจว่าแกพกไปได้ยังไง 555 คุยกันไปคุยกันมาพี่แป้วบอกว่ายังมีเพื่อนอีกคน เดี๋ยว ว. ให้คุยกัน ชื่อพี่อะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว คุยผ่าน ว. ได้ระยะหนึ่งพี่มนศรีเอานามบัตรของพี่ท่านนั้นมาให้ดู ถึงกับจ๊ากซ์เหมือนชาวแมงกะไซค์ช็อบเปอร์เลยนิ ยิ่งพอได้รู้ความอาวุโสแล้วล่ะก็จ๊ากซ์ยิ่งกว่าเดิม จะไม่ให้จ๊ากซ์ได้ยังไงก็พี่ท่านอายุปาเข้าไปเกือบ 60 ปีแล้วนะ
แต่ลักษณะการคุยกับพี่ท่านเหมือนรู้จักกันมานานทั้ง ๆ ที่เพิ่งได้คุยแต่ไม่เคยพบเจอ สรุปพี่ท่านชวนชาวเสื้อแดงให้ไปเที่ยวที่สวน ซึ่งอยู่ใกล้กับสวนของพี่แป้ว ... และแล้วเราก็ได้ที่ยิงปืนส่วนตัวอีกที่หนึ่ง
16.00 น. ทีมงานจากโรงเรียนโทรมาว่าจะให้ไปรับที่ไหน แข่งโครงงานเสร็จแล้ว เราก็กำลังได้ที่ก็เลยบอกไปว่า ไม่เป็นไรกลับไปก่อนเดี๋ยวค่อยกลับเอง
ตอนนั้นสุราหมดไป 3 ขวด ก็เลยขอตัวพี่แป้วและพี่มนศรีว่าจะไปตะลอน ตะลอนกับจ่าทินที่สงขลากันต่อ ช่วงระหว่างเดินทาง พี่แป้วและพี่มนศรีโทรมาโม้ และลุงเอก ว. เข้ามาพอดี แต่รับไม่ทัน หลังจากโม้กับพี่แป้วและพี่มนศรีเสร็จเรียบร้อยก็ ว. หาพี่เอกแต่ไม่สามารถติดต่อได้ ช่วงที่อยู่บ้านพี่แป้วลุงชัช โทรมาบอกว่าเงินค่าเสื้อโอนไปแล้ว คุยกันไปคุยกันมาสรุปได้ว่าโอนผิดบัญชี 555 พี่ท่านเพิ่งจะถึงบางอ้อว่าพี่เอกสำรองไปก่อน
ไปถึงสงขลา 16.30 น. เพื่อนซี้อีกคนชื่อจ่าเค มารับแล้วพาไปตะลอน ตะลอน จิบสุรา ดูสาว ๆ
จนถึง 19.30 น. ก็แยกย้ายกลับพัทลุง แต่ตอนนี้รถที่จ่าทินพามาได้คืนเจ้าของซะแล้ว เพื่อความรวดเร็วก็เหมาแท็กซี่กลับหาดใหญ่ ไม่อย่างนั้นไม่ทันรถตู้หาดใหญ่ - พัทลุง เที่ยวสุดท้ายเวลา 20.00 น. และแล้วก็เป็นจริง มาถึงรถตู้ไปซะแล้ว ไม่รอเราเลย
ชะเง้อชะแง้อยู่พักใหญ่ ว.หาพี่เอก พี่หนึ่ง พี่ชัช พี่แป้ว พี่โสภณ พี่มนศรี และอีก ฯลฯ เหมือนผีซ้ำด้ำพลอยไม่ติดสักเบอร์
อิ๋บอ๋ายแล้วทีนี้ตูจะนอนที่ไหนดีว่ะ พรุ่งนี้ก็มีสอบแต่เช้า หากนอนที่นี่ไปสอบไม่ทันแน่ เดินไปเดินมากับจ่าทินอยู่พักใหญ่ ก็ไปจ๊ะเอ๋กับรถยนต์ป้ายพัทลุงคันหนึ่งก็เลยให้จ่าทินไปเลียบ ๆ เคียง ๆ ดู และแล้วเจ้าของรถก็บอกว่าจะกลับพัทลุงพอดีแต่ไม่ได้เข้าในตัวเมือง ( ผมเด็กในเมือง ไม่ใช่เด็กนอกบ้าน
) เอาก็เอาว่ะครึ่งทางก็ยังดี ก็เลยนั่งคุ้มกันที่กะบะหลังให้พี่ผู้ใจดีท่านนั้น
ระหว่างที่เดินทางก็ ว. ให้น้อง ๆ นักซิ่งแมงกะไซค์ทีพัทลุงมารับที่จุดนัดเจอ แต่เวรกรรมลืมบอกว่าให้พารถอะไรมารับ พวกมันเล่นพาแมงกะไซค์แห่กันมาประมาณ 10 คัน (ไม่รู้ว่ามันจะแห่กันมาทำไม) เอาก็เอาว่ะไหนไหนก็ไหนแล้ว ซิ่งกับพวกมันกลับพัทลุงดูสักที อิ อิ อิ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ ผมต่อให้พวกมัน 10 กม. พอพวกมันแจ้นล่วงหน้ากันไปแล้ว ผมกับจ่าทินก็เอื่อย ๆ มาตลอดทาง เผื่อว่ามีสาว ๆ ตกรถจะเข้าในตัวเมืองเราจะได้ให้เค้าติดรถมาด้วย แต่สุดท้ายแห้ว และแล้วก็ถึงพัทลุงโดยสวัสดิภาพ
ป.ล. เห็นไหมโบราณท่านว่า คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ไปไหนมาไหนก็มีคนคอยหนุนดูแล
