ผมเคยได้ยินแต่ว่า คนอยู่ด้วยกันเหมือนอยู่กับไฟ ห่างไปก็หนาว ใกล้ไปก็ร้อน
เพิ่งได้ยินเรื่องเม่น
นานมาแล้ว.... โน่นแน่ะ สมัยก่อนที่สิ่งมีชีวิตจะรู้จักใช้ไฟ..... สมัยนู่น....ลุงปูเด็ก ๆ โน่นแน่ะ..
อากาศมันหนาว เม่นฝูงหนึ่ง อาศัยอยู่ด้วยกัน ตั้งชื่อกลุ่มว่า เพื่อนคอเม่น.... มีขนแหลม ๆ ชื่อว่า "อัตตา"
พอหนาวมาก ๆ เม่นก็เข้ามาเบียดกัน และรู้ว่า การเบียดกัน มันอบอุ่น... (ใครเถียงยกมือค้างไว้ครับ)
ก็เลยได้ใจ เบียดหนักเข้าไปอีก ขนหนามมันก็จิ้มกัน จื้กกก.......... อ๊อยยย...... ถอยห่าง
พอห่างไปได้ซักพัก หนาวอีกละ...... เบียดเข้ามาอีก คราวนี้ยั้ง ๆ ไว้หน่อย.... แต่ยั้งยังไงก็....จื้ก....
ถอยห่าง..ชิดเข้า...ถอยห่าง..ชิดเข้า...จนได้ระยะหนึ่ง ที่ขนแหลม"อัตตา" ไม่มาจิ้มทิ่มแทงกัน และอุ่นพอประมาณ
เม่นกลุ่มนั้น เรียกระยะห่างที่พอดีนี้ ว่า "มารยาท"
