สวัสดีครับ
ไปเบิกยางบนควนมา น่าสงสารชะตาชีวิตจริง ๆ
ยาง 750 ต้น เบิกไปได้ 2 ชั่วโมง 80 ต้น เหิดขึ้นไปเห็นลูกเนียง ดกคลัก ๆ ....
แล้วไม่ใช่ต้นเดียว ห้าต้น ...... ดกคลัก ๆ ทุกต้น ขนาดทรามกินเพ....
ก็เลยชั่งความสำคัญ ยางค่อยเบิกก่อนกะได้ ไม่ปรือ..... แต่ลูกเนียง ต้องขึ้นเลย กะเดี๋ยวมันติบิน.....
ตั้งมีดตัดยาง คาดไม้ขอย แล้วหมีแพนด้า ก็แปลงกายเป็นลิง......
จนพลบค่ำ สองคนผัวเมีย พาลูกเนียงลงจากเขา สี่สอบปุ๋ย ...... เย็บปากสอบเลย รวบผูกไม่ติด......
วันนี้ ไหรไม่ไหร.... ลูกเนียงสี่สอบนี้ก็ ฟาดเอาหลายแหละ....
โทร.หาแม่ค้า "มาเอาลูกเนียงกัน เสสอบ "(เสียงหยิ่ง ๆ )
เอามาส่งต่ะ คันติขาย....... ('ไรวะ..... )
แล้วโลกี่ตังค์.......
วันนี้โล
แปดบาทยังไม่ค่อยสู้ซื้อ.....
เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร เวร........
ปล้ำเกือบตาย เสี่ยงอยู่บนยอดเนียง มดแดงขบอับสับ......หรูดขึ้นหรูดลง........
ร้อยสามสิบแปดโล.....คูณแปด..... หนึ่งพันหนึ่งร้อย......... แม่ค้าขอค่ามันรถเอาไปขายให้อีกร้อย........
ลูกเนียงร้อยสามสิบหวาโล...... ได้พันเดียว......
ยางก็เบิกไม่เสร็จ
