คนมากดกริ่งหน้าบ้าน รอให้เราเปิดตูให้ เห็นหน้าแล้ว เด็กกว่าเรา อายุสัก ยี่สิบได้มั๊ง เขายกมือไหว้
แต่งตัวเรียบร้อย ผูกเน็คไทร์ ใส่เสื้อขาว หิ้วกระเป๋าเอกสาร เราก็เชิญเข้ามานั่งศาลา กินน้ำ แล้วคุยธุระ
อยากจะเสนออะไร ก็พูดไป ติดขัดตรงไหน เราก็ช่วยแนะนำ จังหวะปิดการขายไม่ดี เราก็บอกเขา
เราจบการสนทนา ว่า เราไม่ซื้อ เราไม่ใช้เครื่องกรองน้ำราคาเฉียดหมื่นหรอก เราทำเองไม่กี่ร้อยเอง ก็น้ำที่เธอกินเข้าไปนั่นแหละ
เขาหน้าเสีย เห็นว่าเราสนใจฟัง นึกว่าเราจะซื้อ เขาบอกว่า เขาตกงานมา เพิ่งมาสมัครเป็นเซลล์ ขายเครื่องกรองน้ำ
ยังขายไม่ได้เลย เงินเดือนประจำเลยยังไม่ได้ ได้แต่เบี้ยเลี้ยงวันละร้อย ค่าน้ำมันรถก็หกสิบแล้ว เหลือไว้กินข้าวสี่สิบ
เราบอกว่า การขายนั้น อย่าโฟกัสตรงสินค้าและการปิดการขาย........ จงโฟกัสที่การพูดคุย นำเสนอตัวเอง อย่านำเสนอสินค้า
ขายตนเองให้ได้ ให้ลูกค้าศรัทธาเรา แล้วลูกค้า จะจงรักภักดีกับเรา วันนี้เขาไม่ซื้อ แต่เมื่อเขาพร้อมจะซื้อ เขาจะเรียกเรา .....
เด็กมันก็ไหว้ แล้วออกไป......
ไม่รู้เขาจะเข้าใจที่เราพูดหรือเปล่า........
แต่เรา ไม่เข้าใจที่ตัวเองพูดเลย
