พีตุ้มท่างมีฝีมือทางด้านพ่อครัวไม่ย่อยเลยนะ...น่าไปหาดใหญ่จัง
แค่พอเอาตัวรอดได้.....เพื่อนฝูงไม่อด กินได้ไม่ได้ห้ามว่ากันครับน้าดุลย์....
ไม่ใช่ไร....เกลียดแล ไปซื้อเขาตามร้าน.....
บางร้านแพงไม่ว่า...ดันไม่อร่อยอีก....
ยกเว้นจวนตัวจริง ๆ หรือขี้คร้าน ค่อยไปซื้อเขากิน...
ทำเอง ไม่หรอย ก็ไม่รู้โทษใคร....
วัตถุดิบซื้อ ๆ มาตุน ๆ ไว้ในตู้เย็น....
นึกหิวเมื่อไหร่ค่อยแงะออกมาทำกิน...ไม่ต้องเสียเวลาออกไปหากินนอกบ้าน...
....อิจฉาตาแพะ ถึงเวลาเมื่อไหร่ มีคนมาส่งห่อให้กินถึงที่....
ใช่ครับร้านข้าวแกงสมัยนี้เอาเปรียบจัง
ข้าวที่แข็งยังกะข้าวสาร เวลาขายตวงถ้วยเท่าฝ่ามือเด็กไม่พอยาใส้
อยู่บ้านเรากินข้าวหอมมะลิดีกว่าอีก...ออกมากินข้างนอกถ้าไม่ดีกว่าที่บ้านก็ไม่รู้จะมากินทำไม
แกงก็หนักไปทางมะเขือ ผักไร้สาระ เราไม่ใช่แพะจะได้กินแต่มะเขือ
ปลากระพงนึ่มะนาวตัวละ350...พระเจ้าปลาตัวเดียวแพงกว่าสเต็กเกือบสองจาน
ร้านอาหารบ้านเราแปลกสั่งจานเดียวไม่อิ่มแถมแพง
ผมเคยสั่งอาหารจานเดียวในต่างประเทศของเขาจะให้มาเยอะมากๆอิ่มเหลือๆครับ
ทั้งๆที่วัตถุดิบบ้านเราต้นทุนไม่แพงแต่พอเข้าร้าน...กลับโคตรแพง
