ยินดีด้วยครับน้าสิงห์
แล้วว่าง ๆ จะไปเก็บค่าคุ้มครอง
คืนนั้น ได้ไฟฉายที่อภินันทนาการจากพี่ตุ้ม ช่วยให้ความสว่าง ทำให้สะดวกในการปฏิบัติงาน
กราบขอบคุณพี่ตุ้มอีกคราวครับ
โดยเฉพาะ.........
ตอนไฟฉาย ติดๆดับๆ แจ้งลู่ลี๊ๆ คิดถึงพี่ตุ้มตลอดครับ...
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ต่อให้ไฟฉายราคาเรือนพันเรือนหมื่น จักกี่แสนกี่ล้านแรงเทียน ถ้าอยู่ท้ายรถก็ควัดด้งเปลา
คืนนั้นลืมของจำเป็นอยู่ท้ายรถหมดเลยจริงๆ...
ตี 3 กลางถนนที่รายล้อมด้วยป่ารกครึ้ม 2 ข้างทาง ระหว่างโกลก-ปาดี
ไปถึงที่ ไฟฉายที่ติดตัว ดันหมดถ่านหลังจากใช้งานราว 10 นาที........
ไฟ+ถ่านสำรองหลายก้อน อยู่ในรถ ที่จอดอยู่โรงแรม...ทั้งๆที่มาจากโรงแรม
ตะเกียงก็อยู่
กล้องก็อยู่
วิทยุก็อยู่
โทรศัพย์ผมพกไปด้วย แต่แบ็ตหมดตั้งแต่เที่ยงคืน
โชคดีที่เอาปืนออกมาเหน็บเอว ก่อนหน้านั้นพักใหญ่ๆ
แต่มีดวิคตอริน็อค ได้ใช้งานตัดเชือกได้จริงๆ
น้าปื๊ดน่าจะทำปืนลั่นสักนัด ตอนที่คนอยู่กันที่นั่นเยอะ ๆ รับรองไฟฉายหลายหนวยช่วยกันส่องแสงโดยพร้อมเพรียง
