เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[Udomkd]

            นี่ถ้าน้าเข้ม กะน้าแพะตื่นมาไม่รู้ว่าแกอิมีคำแนะนำไรบ้างเปล่า ..... รวมถึงหมวดมะนิดด้วย

ผมไม่ชอบ ผู้หญิงมากเรื่อง จะอ้อน จะงอน ก็แต่พองาม ก็พอรับได้ หากเป็นพันงั้น  เชิญไปหาเอาเองเถอะ


ปล.แต่คำถามลุงไม่เครียร์น๊ะ ว่าเขาอยากถูกOUTบนรถ อะไรประมาณนี้หรือเปล่า คริๆ

[tum610]

            นี่ถ้าน้าเข้ม กะน้าแพะตื่นมาไม่รู้ว่าแกอิมีคำแนะนำไรบ้างเปล่า ..... รวมถึงหมวดมะนิดด้วย

           ไม่น่าเอ่ยถึง.....          โผล่มาเลย......

[PU45™]

ผมไม่ชอบผู้หญิง  มากเรื่อง 

              คำตอบชัดเจน ....... เปลี่ยน     

[tum610]

ผมไม่ชอบผู้หญิง  

              คำตอบชัดเจน ....... เปลี่ยน     

             แล้วชอบผู้ชายด้วยหรือปล่าวหว่า.....เฉียวเว๊ย.....

[lex]

 

[lugkrod]

ไปทำงานก่อนครับ ขัดรากไม้ไว้นอนสักตัวดีกว่า::014::

[ชายเจษฎ์]

ผมไม่ชอบผู้หญิง  

              คำตอบชัดเจน ....... เปลี่ยน     

             แล้วชอบผู้ชายด้วยหรือปล่าวหว่า.....เฉียวเว๊ย.....

  เคยเห็นรำพึงรำพันมาให้ได้ยินแว่วๆว่าเริ่มมาชอบผู้ชายก็ตอนเจอลุงตุ้มนี่ละครับ ยิ่งคบก็ยิ่งชอบ ยิ่งนานยิ่งลึกซึ้ง  ประมาณนี้ละครับ

[oooOilooo]

สวัสดีค่ะพี่ๆ ทุกท่านค่ะ  

[Sig228-kolok]

สะบายดี

[submachine -รักในหลวง-]

ระหว่างที่ทุกคนนั่งจิบกาแฟสนทนากัน ภายหลังจากอาหารค่ำได้ผ่านไปแล้ว บุญคำพรานพื้นเมืองอาวุโส มือขวาสนิทของรพินทร์ อันเป็นคนหนึ่งในจำนวนสี่คนที่จะเดินทางร่วมเป็นร่วมตายไปด้วย ก็ขึ้นมารายงานว่ามีกะเหรี่ยงต่างถิ่นแปลกหน้าคนหนึ่งจะเข้ามาขอพบเขา

"ใคร ?"

รพินทร์ขมวดคิ้วถามต่ำ ๆ

"ไม่ทราบครับ พวกเราไม่เคยมีใครเห็นมันมาก่อน เป็นคนหนุ่ม"

"มาคนเดียว ?"

"ครับ คนเดียว"

"บอกหรือเปล่าวว่ามีธุระอะไร ?"

"ผมถามมันแล้วครับ มันบอกแต่เพียงมันจะมาขอพบเจ้านาย อ้อ! มันเรียกเจ้านายว่า 'ผู้กอง'"

รพินทร์ยิ่งงงจัด ใครก็ตามที่เรียกเขาว่า "ผู้กอง" อันเป็นตำแหน่งเดิมของเขา ในขณะที่ยังรับราชการเป็นนายตำรวจตระเวนชายแดน ก็ย่อมแสดงว่าบุคคลผู้นั้นรู้จักอดีตเขามาอย่างดี โดยปกติแล้วพรานพื้นบ้านทั่วไปไม่เคยเรียกเขาเช่นนี้เลย

"เขาอาจมีธุระสำคัญอะไรกับคุณก็ได้"

ม.ร.ว. เชษฐาพูดขึ้นเบา ๆ

จอมพรานพยักหน้ากับคนของเขา บอกว่า

"ให้เขาขึ้นมาบนนี้ซิ บุญคำ"

บุญคำรับคำแล้วผละลงไป เพียงอึดใจเดียวก็นำร่างของใครคนหนึ่งก้าวเข้าประตูห้องมา สายตาของรพินทร์และทุกคนมองไปยังร่างนั้นเป็นเป้าหมายเดียวกัน สูงตระหง่านขนาดเกือบหกฟุต ผิวเป็นสีทองแดง ตาใหญ่คมกริบในกรอบลึกเป็นประกายสดใส ผมหยิกหยักศกยาวปกท้ายทอย รพินทร์ ไพรวัลย์จ้องที่ร่างนั้นอย่างพินิจ เขาบอกกับตนเองว่า เขาไม่เคยเห็นชาวบ้านป่า หรือกะเหรี่ยงคนไหน มีรูปร่างและใบหน้าคมสัน เท่าเจ้าหนุ่มร่างยักษ์ผู้นี้มาก่อนเลย อายุของชายผู้นั้นประมาณ ๒๘ ถึง ๓๐ ปีเป็นอย่างสูง แต่งกายแบบพวกพรานกะเหรี่ยง อย่างที่เห็น ๆ อยู่ทั่วไป ในมือถือปืนวินแช้สเต้อร์ ขนาด .๔๔-๔๐ แบบโบราณกระบอกเก่าคร่ำคร่า อันเป็นปืนบนหลังม้าสมัยที่ใช้กันในต้นศตวรรษที่ ๑๙

ใบหน้านั้นคลับคล้ายคลับคลาต่อสายตาของรพินทร์อย่างไรชอบกล ว่าจะเคยเห็นมาก่อน แต่ขณะนั้นเขานึกไม่ออก

หนุ่มกะเหรี่ยงผู้นั้น เมื่อก้าวเข้ามาแล้วก็ทรุดกายลงนั่นขัดสมาธิกับพื้น วางปืนไว้ข้าง ๆ ตัว ยกมือไหว้เคารพมายังจอมพราน แล้วก็นั่งนิ่งอยู่ด้วยอาการสงบสำรวม

"แกชื่ออะไร ?"


"หลวงกาหลง"

ผิดแหล่ว  หลวงกาหลงนี่ บุคลิกต้องผอมเกร็น ตาโปน แต่งกายแบบนักบวช หัวล้านโหน๋

[Sig228-kolok]

ลุงปู
อย่าลืมแจก
ของรางวัล
ตามสัญญา
 

[babor]

อรุณสวัสดิ์ครับ

[Sig228-kolok]

อรุณสวัสดิ์ครับทุกท่าน

สวัสดีครับ .. เห็นคุณ ซิลวา เข้ามาทักทายพวกเราเรื่อย ๆ แนะนำตัวอย่างเป็นทางการดีไหมครับ

จะได้ทักกันแบบหนิดหนมหน่อยครับ ... ผม แพะ อยู่โก-ลก ฉายาสมัยเรียน พงษ์แพะ  ตอนหลังเป็น แบรทแพะ

ปัจจุบัน แพะพ่อลูกอ่อน ครับ  ไม่อยากเอาฉายาพี่เล็กมาใช้ "แพะพอแล้ว" กลัวจะตามมาเป็นพรวนนะครับ

[lex]

อรุณสวัสดิ์ครับทุกท่าน

สวัสดีครับ .. เห็นคุณ ซิลวา เข้ามาทักทายพวกเราเรื่อย ๆ แนะนำตัวอย่างเป็นทางการดีไหมครับ

จะได้ทักกันแบบหนิดหนมหน่อยครับ ... ผม แพะ อยู่โก-ลก ฉายาสมัยเรียน พงษ์แพะ  ตอนหลังเป็น แบรทแพะ

ปัจจุบัน แพะพ่อลูกอ่อน ครับ  ไม่อยากเอาฉายาพี่เล็กมาใช้ "แพะพอแล้ว" กลัวจะตามมาเป็นพรวนนะครับ

ok ครับ..พอแล้ว..สำหรับลูกสาว  ทีนี้ก็ลูกผู้ชาย

[Udomkd]

รพินทร์(แพะ)ไม่ได้กล่าวอะไรอีกแม้แต่คำเดียว คว้าไรเฟิลที่เพิ่งจะวางลงหยก ๆ ขึ้นมา แล้วสาวเท้าพรวด ๆ ตัดทางเดินลงไปสู่ลำธารเบื้องล่างโดยเร็ว...

เมื่อก้าวลงมาถึงริมธารอันอุดมไปด้วยกรวดและโขดหินที่งอกอยู่ระเกะ ระกะ จอมพรานกราดสายตาอย่างรวดเร็ว ในบริเวณนั้นเขามองไม่เห็นอะไรในอาการกวาดตาผ่านอย่างคร่าว ๆ นั้น เพราะตำแหน่งนั้นสลับซับซ้อนไปด้วยก้อนหินใหญ่และกอไม้น้ำ สงัดเงียบวังเวง ได้ยินแต่เสียงนกร้องและน้ำที่ไหลเซาะแก่งหินอยู่ริน หันมาตรวจบริเวณริมฝั่งทางด้านขวามือ ก็มาสะดุดชะงักอยู่ที่โขดหินเกลี้ยงก้อนหนึ่ง ใต้ร่มพญาไทรใหญ่ เสื้อผ้ากองหนึ่งวางอยู่ที่นั่น

รพินทร์(แพะ)กระโดดสองสามครั้ง ก็ถึงหินก้อนนั้น เสื้อเชิ๊ต กางเกง เข็มขัดปืนสั้น บู๊ท วางกองรวมกันอยู่ที่นั่น ร้ายกาจที่สุดก็คือ ซับในทั้งสองชิ้นวางซ้อนอยู่เบื้องบน แสดงว่าปลดออกไปเป็นครั้งสุดท้าย ไม่มีปัญหา เจ้าของลงไปในธารน้ำโดยไม่มีอะไรติดตัวแม้แต่สักชิ้นเดียว ...................


แพะน่าจะเริ่มชอบตอนนี้

ตอนนั่งห้าง จะถัดไป คริๆ