สวัสดีครับพี่น้อง ช่วงนี้อาจจะไม่ได้ทักทายหรือโต้ตอบใคร ขอโปรดเข้าใจด้วยนะครับพี่น้อง ไม่ได้หยิ่งหรือจองหองมาแต่ใหนครับ เพียงแต่ช่วงนี้เจ้าตัวเล้กเริ่มจะหัดเล่นคอมกะเค้าเป็นแล้วครับ มานั่งทีไรตามมาด้วยทุกที พอเราเริ่มพิมพ์เค้าก็จะเริ่มตาม พอเราห้าม แม่เจ้าพระคุณยกคีบอร์ดโยนซะงั้น ช่วงนี้เลยได้แต่แอบอ่านครับ แบบว่าอาจจะห่างหายไปบ้างแต่ไม่ห่างเหินครับ
ปล. ยินดีกะน้องเบิ้มด้วยครับ ที่จะมีสมาชิกเพิ่มเข้ามาในครอบครัวอีกหนึ่งคน แต่จะให้ดีกว่านี้ก็ต้องหาของตัวเองด้วยอีกคนนะครับ
มีวันว่าง หาที่เมาโม้กันซักคืนมั๊ยครับพี่
พาเตา-เกียง ไปค้างแรมที่ค่ายก็ได้ มีสนามเด็กเล่น มีสระด้วย อาหารก็ไปหุงหากันเอง
จะตั้งเต็นท์ก็เหมาะเหม็ง ความปลอดภัยก็หายห่วง
ยอมรับว่าตอนนี้ อาดดิกๆครับ
คริๆ
พ่อหม้ายอารมณ์เปลี่ยว
คิดถึงกันน่ะครับพี่ดุลย์ ห่างหายกันนานๆ มันหงี่มากๆครับ
ครั้นจะเมาเหล้าเคล้ากะหร.. ก็ไม่ใช่แนวแล้วครับ วัยอยู่ในช่วงแข็งแต่ไม่โขกกันทั้งนั้น
ยิ่งรูปร่างหน้าตาโดยรวม กวักเคยไม่ได้กันทั้งเพแล้ว
เมาโม้จ้องแสงเกียง ดูว่าจะตอบตัณหาได้ดีกว่า หัวเราะได้ดังกว่า สุขกว่า อิ่มเอมกว่า
ที่สำคัญทำให้รักกันกว่าด้วยครับ
ปล. ความลำบากที่สมสู่ร่วมกัน มันส่งต่อความรักความผูกพัน ผ่านข้ามวัน-เวลาได้นานกว่าด้วยครับ
น่าว่าระหว่างเราคงจบกันเพียงแค่นี้แล้วน้าหลวง เราแตกต่างกันมากเหลือเกิน ดั่งเส้นขนานที่ไม่สามารถจะมาบรรจบพบเจอกันได้เลย แนวเส้นที่น้าหลวงขีดไว้มันเป็นคนละเส้นกะที่เราเป็นอยู่
แต่ถึงเราจะเข้ากันไม่ได้และแตกต่างกันสักเพีงใหน ขอให้เรามีใจให้กันเท่านั้นก็พอ
