เห็นอุปกรณ์เดี๋ยวนี้ถูกๆ ปลาไม่เหลือแน่ครับ แม่น้ำ เขื่อน ทะเล
ปลาทะเลที่ตกได้ เยอะ ๆ น่ะครับ....ได้ไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซนต์ ของการทำประมงเรืออวนลากครับ...
เดี๋ยวนี้ทางแถบสตูล เรืออวนลากกันไม่เว้นแม้แต่ตารางกิโลเมตรเดียว....แถมยังเข้าใกล้ชายฝั่ง
น้อยกว่าแปดกิโลเมตรอีก.....อะไรมันจะเหลือ... เก็บหมดไม่เว้นลูกปลาขนาดปลาชิ๊งฉ้าง...
แต่ทางใต้ท้องทะเลฝั่งอื่น พวกตรัง กระบี่ พังงา นี้ค่อยยังชั่วหน่อย
ปลาบึกข้างร้านออย ตัวสองถึงสามโล เฝ้าครึ่งวัน ไม่เคยได้เเอ้มเลย
ไฟช๊อตเลยครับ.......
ได้ตัวแน่นอน.....
แต่อย่าเลย ให้ได้สักเกินห้าโลดีกว่า ปลาน้ำจืด ยิ่งแก่ยิ่งหรอย.....
แต่ไม่เคยเ็ห็นปลาแก่ซักที.....แฮ่....
ลองอ่อยก่อนสิครับ....ใช้รำข้าวนวดกับน้ำผสมเกล็ดขนมปัง ปั้นเป็นก้อน...ขนาดซักลูกบอลเล็ก ๆ
ให้ดีห่อด้วยตาข่าย ให้อาหารหลุดลอดออกมาได้ แต่ให้ปลากินลำบาก...เพื่อให้หมดช้า...
โยนลงบ่อ ให้เรื่อย ๆ วันละครั้ง ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ให้ปลาชินกับอาหารสูตรที่เราให้.....
แล้วพอได้ที่ได้เวลา....ก็นำอาหารสูตรนั้นแหละมาปั้นเป็นก้อน หุ้มตาเบ็ด ลองไปตกดู....
ถ้าสูตรที่เราให้ได้ผล.....รับรองน่าจะได้เย่อ.....
สูตรนี้ไม่ตายตัว ต้องลองค้นคว้า หาไปเรื่อย ๆ จนได้ดีที่สุด...
บางทีก็เกล็ดขนมปังผสมกลิ่นต่าง ๆ ...เช่นกลิ่นกล้วย บางคนก็ใช้รำ (โดยไม่ต้องมีเครื่องดนตรี...
)
บางคนก็ใช้เส้นก๋วยเตี๋ยว..... สูตรพิศดารเยอะแยะครับ.....
