พายไปได้ซักพัก...
เจอแก่งขวางหน้าแล้ว....วู้....
ยกกล้องถ่ายภาพซักหน่อย...
ถ่ายเสร็จ จับพายขึ้นมาได้...
ตูมมมม.....คว่ำ...เรือถึงแก่งพอดี ทำไรไม่ทัน....
ลอยกันหมุนคว่ำคะมำหงาย...
เสีย สต๊าฟ ตะโกนบอก เรือไม่ต้องเกาะไว้ ให้ปล่อยลอยไปเลย...
กะว่าพอตั้งหลักได้จะหยุดถ่ายภาพ ณ แก่งตรงนั้น ...
แต่ไม่ไหว น้ำแรงเกิน ยืนไม่ได้...อีกทั้งห่วงเรือที่ลอยไป...
เลยต้องรีบไปตามน้ำเพื่อไปหาเรือ...
นี่ก็คว่ำมาเหมือนกัน...
ได้ถ่ายแต่แบบนี้...เพราะยืนถ่ายที่ริมน้ำตรงจุดพักยก...
ตอนจอดพักใหม่ ๆ แต่ละคนพูดออกมาเสียงไม่เป็นภาษา...
ฮ่าก ฮ่าก แฮ่ก แฮ่ก....
ดูหน้าน้าแคว๊ดเป็นตัวอย่าง ...
จุดพัก จะเป็นหาดตื้น ๆ จะได้ยืน ได้เดินกันสะดวก...
เพราะหากตรงระดับน้ำเกินหัวเข่าจะยืนไม่ค่อยติดแล้ว...น้ำไหลแรงมาก...
อ่ะไปกันต่อ...
จุดที่เป็นแก่งสำหรับคว่ำเรือ มีอยู่ประมาณ เจ็ด แปดแก่ง...
สำหรับผม เก็บสไตร๊ท์....หมดเลย....
อ้อ...มีรอดมาได้สองแก่งหลัง....
โ๊ย๊วว์ว์...
ที่สำคัญทำให้เรือคว่ำง่าย....เพราะมีน้ำเข้าไปในเรือ...
พอเรือเอียงนิดเดียว...มันจะเอียงจนคว่ำไปเลย...ไม่สามารถทรงตัวคืนได้
ผมได้เปลี่ยนมาสองลำ...เพราะน้ำเข้าขังเพ...และได้สนุกกะการเรือคว่ำ
มาเกือบตลอดทาง...
จนสุดท้ายเปลี่ยนเรือใหม่อีกลำ...ที่น้ำไม่รั่ว...คราวนี้สบายฉิว...
แต่พายได้แป๊บเดียวรอดมาสองแก่ง ถึงจุดปลายทางซะแล้ว.....
ถึงจุดหมายแล้ว...
สะบักสะบอมกันถ้วนทั่ว...
ยกเว้นลำที่มีสต๊าฟคอยพายให้...(ส่วนใหญ่จะให้ประจำสำหรับเด็ก ๆ และเหล่า ผบ.)
หินแม่น้ำที่มากองอยู่ เกิดจากที่ช่วงหน้าน้ำหลาก พัดหินบนเขามา
ซึ่งก่อนหน้านี้จะไม่มี..
