เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

บอกตรง ๆ ผมลำบากมาเยอะ ผบ. ก็ลำบากมาเยอะ เมื่อเธอตัดสินใจมาเป็นคู่ชีวิตด้วยกันกับผม ผมอยากให้เธอได้อยู่สบาย ๆ ครับ เพราะพวกเราลำบากมาเยอะเหลือเกินกว่าจะมีวันนี้ ไหว้

หากที่พักมีห้องน้ำในตัวนั้นไปได้ครับ ไม่มีปัญหา Cheesy

เอ๋า ไม่เชื่อหล่าว บู่

เมื่อก่อนผมนอกลู่นอกทางเยอะเมื่อครั้งวัยรุ่น เมื่อครั้งปอตรีจึงคิดได้หลังจากที่ไปเรียนรามแล้วไม่จบเพราะไม่เคยเข้าห้องเรียน เลยโดนป๊ะป๋าให้บทเรียนพร้อมทั้งโอกาสในการกลับตัว ก็เลยมาสมัครเรียนที่วอคอนาคอน ช่วงเรียนผมต้องไปทำงานหาเงินเพื่อส่งเสียตัวเองเรียน เนื่องจากพระบิดาท่านไม่ให้เงินทุนในการเล่าเรียน

ตอนนั้นผมไปทำงานอยู่ที่สุราษฯ ด้วยวุฒิปอวอสอ ไปทำงานเดือนละสี่พันกว่า กินอยู่กับนายจ้างที่มีศักดิ์เป็นน้าชายซึ่งเป็นน้องของพระมารดา สำนักงานอยู่ที่บอขอสอใหม่ (ตอนนี้เจ๊งแล้ว) ผมทำงานทั้งสองตำแหน่งด้วยการเป็นเสมียนและพนักงานยึดรถเพื่อต้องการเงินมาไว้ใช้เดินทางไปเรียน ตอนไปเรียนไปกับรถโดยสาร ซึ่งระหว่างนั้นอาจจะไม่ได้เรียนจบหากตัดสินใจไปทำงานที่โรงเหล้าที่กระบี่ ฯลฯ

เล่าเท่านี้พอ ก่อนหน้านั้น กับ หลังจากนั้นไ่ม่เล่า..... ด้วยเหตุแห่งวีรเวรในอดีตจึงส่งผลให้ผมต้องมาชดใช้กรรมด้วยการเป็นครู

ขออำไพก๊าบบบบบบบ............~~เพราะเท่ห์ผ่านมาหนะ ลอกอลิดแล้วลิดอีก นะขอรับท่านปลัดบิ๊กทิชเชอร์~~ โหยมาเป็นชุด............ เศร้า

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน (อ่าน 25628109 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 464 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้