โหล โหล อ่านไปอ่านมารำคาญจังเสีย นู่นก็จะทำ นี่ก็จะเอา เรื่องมากฉิ..........
ปล. ขายน้ำยังเจ้ง.......อย่าได้ริขายหนมจีบ แค่คิดก็ผิดแล้ว ยิ่งคิดว่าขายเป็นอาชีพเสริมยิ่งไปใหญ่ การยืมหมูกคนอื่นหายใจ ยังไงก็ไม่มีทางได้โต ถึงโตได้ก็ช่วงสั้นๆ พร้อมกับการที่ต้องเอาใจจมูกคนอื่นสารพัด สุดท้ายก็แพ้เพราะจมูกมันงอแง อีเอานู่นเอานี่ และถ้าคิดจะลุยเองบอกได้คำเดียวว่ายาก นึ่งหนมจีบ ซาเปาขายไม่ใช่งานหมูๆที่จะทำเล่นๆแบบงานอดิเรกหรืออาชีพที่สองได้ แค่คิดว่าน้องไข่จะเปิดร้านแบบนี้ พรรคพวกกะเริ่มเสียวสันหลังแล้ว เดือดร้อนหล่าวตรู
ปล2. อย่างที่ลุงปูบอก ถ้าทำเลดี อยู่หน้าโรงเรียน การรับถ่ายเอกสาร งานเข้าเล่ม ขายอุปกรณ์การเรียนเพิ่มนิดหน่อย กำไรงามเห็นๆ แต่ต้นทุนหนักในช่วงแรก
ปล3. ถ้าคิดว่ามีฝีมือพอ ลองหันกลับมาเปิดร้านขายน้ำใหม่ครับ ชงดี ถึงชา มาทั้งผู้ใหญ่และเด็ก แต่ถ้าฝีมือไม่ถึง แต่ทำเลดี เปิดแบบเน้นวัยรุ่น สร้างบรรยากาศของการเสวนามากกว่ารสชาด เน้นการมาจับกลุ่มคุยโม้ของวัยรุ่นเป็นหลักก็ไม่เลว ขอบอกว่าขายน้ำกำไรเห็นๆ ลงทุนน้อย หลุดทุนเร็ว ทุกวันนี้ชาเย็นแก้วละ 13-15 บาท แต่ทุนน่าจะที่แก้วละไม่เกิน 5 บาท หลังบ้านผมขายน้ำชา กาแฟตอนกลางคืน ขายๆ หยุดๆ เดือนนึงขายประมาณไม่เกิน 20 วัน แต่มีแคมรี่ขับและเงินส่งลูกเรียนจบ ป.ตรี ที่เมืองหลวงทุกคน
สุดท้าย....การลงทุนมีความเสี่ยง ค้าขายกะคือการลงทุน มันมีความเสี่ยง ต้องคิดทั้งสองทาง ถ้าคิดในงที่แย่ได้แล้วและรับมันได้กะลุยเลย เพราะยิ่งคิดนาน กำไรก็ยิ่งหาย ยิ่งเริ่มช้า อุปสรรคก็ยิ่งมาก ไฟก็จะมอดตามไปด้วย
ฟังไว้ๆคนบรรลุสัจธรรมทางธุระกิจแล้ว
ผมเคยคิดทำนะธุระกิจอาหารเนี่ยแต่จะไม่ดุ่มๆทำ ต้องเอาจริงเอาจัง แบบไปดูว่าอาหารอะไรร้านไหนอร่อย ดี ดัง มีคนติด
แล้วเราไปซื้อสูตรเขาเรียนจนเป็น ไม่เพี้ยนสูตร แล้วค่อยทำจากเล็กๆก่อนดีแล้วค่อยๆขยาย
แต่ตอนนี้ยังไม่เอาเพราะเราทำงานอยู่และไม่ถนัดทำอะไรให้ดีหลายๆอย่างพร้อมกันไม่ได้
