เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[babor]

ขอบคุณน้องรอง สำหรับการเลี้ยงส่ง เอาวันตามสะดวกของทุกคนเลยครับ  ส่วนการเดินทางคงต้นเดือน พ.ค.  จากนี้คงไม่ได้เมาโม้กัน
เหมือนแต่่ก่อน แต่ถ้าใครเข้ากรุงเทพ ค่อย ว.13 หานะครับใช้เบอร์เดิมครับ  ส่วนจะได้เอามาท่องราตรีเมืองกรุงด้วยไหมก็แล้วแต่จังหวะ
นะครับ ถ้าไม่มีภาระกิจก็ยาวได้ตลอดครับ  ... ทำให้นึกถึง พ.ค. ปีที่แล้ว พี่ใหญ่อย่างเฮียอ๋าก็มาจากไปอย่างมิมีวันกลับ แต่แกก็ยังอยู่ใน
หัวใจน้องๆอย่างเราๆเสมอ  มาถึง พ.ค. นี้ พี่ใหญ่(อุปโหลก)คนนี้ ก็ต้องมาจำพราก ลาจากจร แต่ก็ห่างกันเพียงสถานที่และระยะทาง ลม
หายใจยังอยู่ พร้อมหายใจรดต้นคอน้องๆ เสมอที่เจอกัน ต่างถิ่นฐาน แต่ความสัมพันธ์นั้นมิได้แตกต่างเลยแม้แต่น้อย  จากไปแล้วดังลม
รำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง ดั่งทางที่ร้างสัญจร จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน ...  โชคดี  

ชั่วเหยี่ยวกระหยับปีกกลางเปลวแดด
 ร้อนที่แผดก็ผ่อน เพลาพระเวหา
 พอใบไม้ไหวพลิกริกริกมา
 ก็รู้ว่าวันนี้มีลมวก
  
 เพียง กระเพื่อมเลื่อมรับวับวับไหว
 ก็รู้ว่าน้ำใสใช่กระจก
 เพียงแววตาคู่ นั้นสั่นสะทก
 ก็รู้ว่าในหัวอกมีหัวใจ
  
 โซ่ประตูตรึงผูก ถูกกระชาก
 เสียงแห่งความทุกข์ยากก็ยิ่งใหญ่
 สว่างแวบแปลบพร่ามาไรไร
 ก็ รู้ได้ว่าทางยังพอมี
 
 มือที่กำหมัดชื้นจนชุ่มเหงื่อ
 ก็ร้อน เลือดเดือดเนื้อถนัดถนี่
 กระหืดหอบฮวบล้มแต่ละที
 ก็ยังดีที่ได้สู้ ได้รู้รส
  
 นิ้วกระดิกกระเดี้ยได้พอให้เห็น
 เรี่ยวแรงที่แฝง เร้นก็ปรากฏ
 ยอดหญ้าแยงหินแยกหยัดระชด
 เกียรติยศแห่งหญ้าก็ระยับ
  
 สี่สิบปีเปล่าโล่งตลอดย่าน
 สี่สิบล้านไม่เคยเขยื้อนขยับ
 ดิน เป็นทรายไม้เป็นหินจนหักพับ
 ดับและหลับตลอดถ้วนทั้งตาใจ
  
 นก อยู่ฟ้านกหากไม่เห็นฟ้า
 ปลาอยู่น้ำย่อมปลาเห็นน้ำไม่
 ไส้เดือนไม่ เห็นดินว่าฉันใด
 หนอนย่อมไร้ดวงตารู้อาจม

 ฉันนั้นความเปื่อย เน่าเป็นของแน่
 ย่อมเกิดแก่ความนิ่งทุกสิ่งสม
 แต่วันหนึ่งความเน่า ในเปือกตม
 ก็ผุดพรายให้ชมซึ่งดอกบัว
 
 และแล้วความเคลื่อนไหวก็ ปรากฏ
 เป็นความงดความงามใช่ความชั่ว
 มันอาจขุ่นอาจข้นอาจหม่นมัว
 แต่ ก็เริ่มจะเป็นตัวจะเป็นตน
 
 พอเสียงร่ำรัวกลองประกาศกล้า
 ก็รู้ ว่าวันพระมาอีกหน
 พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล
 ก็รู้ว่าประชาชนจะชิง ชัย

กลอน อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เรื่อง เพียงความเคลื่อนไหว

ด้วยรักและผูกพัน สัญญาว่าจะไปหา กอดคอหอมแก้ม เสวนาคลายความคิดถึง คงไม่มีสิ่งใดไปมอบให้ มีเพียงรอยยิ้มและกำลังใจ ที่มีให้กันด้วยดีเสมอมา และจะยังคงมีให้กันและกันเสมอไป  

[Sig228-kolok]

]

อ้อออออออออ.....เกือบลืม จะมีไกล้เคียงที่สุดก็เฮียปังอ่ะ แต่ก็ยังไม่เข้าขั้นล้านนิ แค่ฉอกเฉยๆ  




ปล. พี่น้องครับ ค่ำคืนนั้น(เลี้ยงส่งพี่ใหญ่) เราจะมีพิธีการสถาปนาลูกพี่ใหญ่แห่งทีมโกลกคนใหม่ด้วยเลย และผมคิดแล้วว่าคนที่เข้าแกปที่สุดคงหนีไม่พ้นลุงเฮียปังของเรานี่เอง ด้วยเหตุผลง่ายๆแต่นุ่มลึกว่าสามารถไปยันกะหัวหน้าทีมหาดใหญ่ได้อย่างไม่เคอะเขินทั้งคุณวุฒิและวัยวุฒิรวมถึงองค์ประกอบทางร่างกาย ถึงแม้ตอนนี้จะเสียเปรียบนิดหน่อย แต่ผมในถานะพี่รองรับรองได้ว่าว่าที่พี่ใหญ่คนใหม่แห่งทีมโกลกนั้นสามารถตามหัวหน้าทีมหาดใหญ่ได้อย่างสูสี ชนิดหายใจรดต้นคอกันเลยทีเดียว  

พี่ใหญ่ยังไม่ตายซะหน่อย จะเปลี่ยนทำไม อยู่ใหนก็ใหญ่ได้ 

ตำแหน่งพี่ใหญ่ยังคงติดตัวพี่ใหญ่ไปตลอดครับ แต่ถิ่นโก-ลกจำเป็นต้องมีคนคุมและรับหน้าเสื่อแทนครับ และอีกประการนึง เพื่อเป็นการกันเหนียวไว้ด้วยครับน้องสาม เพื่อว่าพี่ใหญ่ไปตายต่างถิ่น คนอยู่ทางนี้จะได้ไม่เกิดการโกลลาหลครับ  

[Sig228-kolok]

]

อ้อออออออออ.....เกือบลืม จะมีไกล้เคียงที่สุดก็เฮียปังอ่ะ แต่ก็ยังไม่เข้าขั้นล้านนิ แค่ฉอกเฉยๆ  




ปล. พี่น้องครับ ค่ำคืนนั้น(เลี้ยงส่งพี่ใหญ่) เราจะมีพิธีการสถาปนาลูกพี่ใหญ่แห่งทีมโกลกคนใหม่ด้วยเลย และผมคิดแล้วว่าคนที่เข้าแกปที่สุดคงหนีไม่พ้นลุงเฮียปังของเรานี่เอง ด้วยเหตุผลง่ายๆแต่นุ่มลึกว่าสามารถไปยันกะหัวหน้าทีมหาดใหญ่ได้อย่างไม่เคอะเขินทั้งคุณวุฒิและวัยวุฒิรวมถึงองค์ประกอบทางร่างกาย ถึงแม้ตอนนี้จะเสียเปรียบนิดหน่อย แต่ผมในถานะพี่รองรับรองได้ว่าว่าที่พี่ใหญ่คนใหม่แห่งทีมโกลกนั้นสามารถตามหัวหน้าทีมหาดใหญ่ได้อย่างสูสี ชนิดหายใจรดต้นคอกันเลยทีเดียว  

พี่ใหญ่ยังไม่ตายซะหน่อย จะเปลี่ยนทำไม อยู่ใหนก็ใหญ่ได้ 

ตำแหน่งพี่ใหญ่ยังคงติดตัวพี่ใหญ่ไปตลอดครับ แต่ถิ่นโก-ลกจำเป็นต้องมีคนคุมและรับหน้าเสื่อแทนครับ และอีกประการนึง เพื่อเป็นการกันเหนียวไว้ด้วยครับน้องสาม เพื่อว่าพี่ใหญ่ไปตายต่างถิ่น คนอยู่ทางนี้จะได้ไม่เกิดการโกลลาหลครับ  

วันเลี้ยงส่งพี่ใหญ่ อย่าลืมชวนพี่พจน์นะครับ ...........

มีเรื่องขอแรงแกหน่อยครับ

ไม่ใช่แค่ชวน พี่จะหารองเท้าแบบพิเศษให้พจน์ใส่ด้วยครับ ...  โชคดี 

[เบิ้ม]

 เดินทางราบรื่น พบความสำเร็จครับพี่แพะ   

ฝากไปจัดการปราบเด็กสก๊อยด้วยครับ แถวหนามหลวง 

[Sig228-kolok]

ขอบคุณน้องรอง สำหรับการเลี้ยงส่ง เอาวันตามสะดวกของทุกคนเลยครับ  ส่วนการเดินทางคงต้นเดือน พ.ค.  จากนี้คงไม่ได้เมาโม้กัน
เหมือนแต่่ก่อน แต่ถ้าใครเข้ากรุงเทพ ค่อย ว.13 หานะครับใช้เบอร์เดิมครับ  ส่วนจะได้เอามาท่องราตรีเมืองกรุงด้วยไหมก็แล้วแต่จังหวะ
นะครับ ถ้าไม่มีภาระกิจก็ยาวได้ตลอดครับ  ... ทำให้นึกถึง พ.ค. ปีที่แล้ว พี่ใหญ่อย่างเฮียอ๋าก็มาจากไปอย่างมิมีวันกลับ แต่แกก็ยังอยู่ใน
หัวใจน้องๆอย่างเราๆเสมอ  มาถึง พ.ค. นี้ พี่ใหญ่(อุปโหลก)คนนี้ ก็ต้องมาจำพราก ลาจากจร แต่ก็ห่างกันเพียงสถานที่และระยะทาง ลม
หายใจยังอยู่ พร้อมหายใจรดต้นคอน้องๆ เสมอที่เจอกัน ต่างถิ่นฐาน แต่ความสัมพันธ์นั้นมิได้แตกต่างเลยแม้แต่น้อย  จากไปแล้วดังลม
รำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง ดั่งทางที่ร้างสัญจร จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน ...  โชคดี  

ชั่วเหยี่ยวกระหยับปีกกลางเปลวแดด
 ร้อนที่แผดก็ผ่อน เพลาพระเวหา
 พอใบไม้ไหวพลิกริกริกมา
 ก็รู้ว่าวันนี้มีลมวก
  
 เพียง กระเพื่อมเลื่อมรับวับวับไหว
 ก็รู้ว่าน้ำใสใช่กระจก
 เพียงแววตาคู่ นั้นสั่นสะทก
 ก็รู้ว่าในหัวอกมีหัวใจ
  
 โซ่ประตูตรึงผูก ถูกกระชาก
 เสียงแห่งความทุกข์ยากก็ยิ่งใหญ่
 สว่างแวบแปลบพร่ามาไรไร
 ก็ รู้ได้ว่าทางยังพอมี
 
 มือที่กำหมัดชื้นจนชุ่มเหงื่อ
 ก็ร้อน เลือดเดือดเนื้อถนัดถนี่
 กระหืดหอบฮวบล้มแต่ละที
 ก็ยังดีที่ได้สู้ ได้รู้รส
  
 นิ้วกระดิกกระเดี้ยได้พอให้เห็น
 เรี่ยวแรงที่แฝง เร้นก็ปรากฏ
 ยอดหญ้าแยงหินแยกหยัดระชด
 เกียรติยศแห่งหญ้าก็ระยับ
  
 สี่สิบปีเปล่าโล่งตลอดย่าน
 สี่สิบล้านไม่เคยเขยื้อนขยับ
 ดิน เป็นทรายไม้เป็นหินจนหักพับ
 ดับและหลับตลอดถ้วนทั้งตาใจ
  
 นก อยู่ฟ้านกหากไม่เห็นฟ้า
 ปลาอยู่น้ำย่อมปลาเห็นน้ำไม่
 ไส้เดือนไม่ เห็นดินว่าฉันใด
 หนอนย่อมไร้ดวงตารู้อาจม

 ฉันนั้นความเปื่อย เน่าเป็นของแน่
 ย่อมเกิดแก่ความนิ่งทุกสิ่งสม
 แต่วันหนึ่งความเน่า ในเปือกตม
 ก็ผุดพรายให้ชมซึ่งดอกบัว
 
 และแล้วความเคลื่อนไหวก็ ปรากฏ
 เป็นความงดความงามใช่ความชั่ว
 มันอาจขุ่นอาจข้นอาจหม่นมัว
 แต่ ก็เริ่มจะเป็นตัวจะเป็นตน
 
 พอเสียงร่ำรัวกลองประกาศกล้า
 ก็รู้ ว่าวันพระมาอีกหน
 พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล
 ก็รู้ว่าประชาชนจะชิง ชัย

กลอน อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เรื่อง เพียงความเคลื่อนไหว

ด้วยรักและผูกพัน สัญญาว่าจะไปหา กอดคอหอมแก้ม เสวนาคลายความคิดถึง คงไม่มีสิ่งใดไปมอบให้ มีเพียงรอยยิ้มและกำลังใจ ที่มีให้กันด้วยดีเสมอมา และจะยังคงมีให้กันและกันเสมอไป   :'(

[Sig228-kolok]

เดินทางราบรื่น พบความสำเร็จครับพี่แพะ  

ฝากไปจัดการปราบเด็กสก๊อยด้วยครับ แถวหนามหลวง 

ขอบคุณครับเบิ้ม

[babor]

ขอบคุณน้องรอง สำหรับการเลี้ยงส่ง เอาวันตามสะดวกของทุกคนเลยครับ  ส่วนการเดินทางคงต้นเดือน พ.ค.  จากนี้คงไม่ได้เมาโม้กัน
เหมือนแต่่ก่อน แต่ถ้าใครเข้ากรุงเทพ ค่อย ว.13 หานะครับใช้เบอร์เดิมครับ  ส่วนจะได้เอามาท่องราตรีเมืองกรุงด้วยไหมก็แล้วแต่จังหวะ
นะครับ ถ้าไม่มีภาระกิจก็ยาวได้ตลอดครับ  ... ทำให้นึกถึง พ.ค. ปีที่แล้ว พี่ใหญ่อย่างเฮียอ๋าก็มาจากไปอย่างมิมีวันกลับ แต่แกก็ยังอยู่ใน
หัวใจน้องๆอย่างเราๆเสมอ  มาถึง พ.ค. นี้ พี่ใหญ่(อุปโหลก)คนนี้ ก็ต้องมาจำพราก ลาจากจร แต่ก็ห่างกันเพียงสถานที่และระยะทาง ลม
หายใจยังอยู่ พร้อมหายใจรดต้นคอน้องๆ เสมอที่เจอกัน ต่างถิ่นฐาน แต่ความสัมพันธ์นั้นมิได้แตกต่างเลยแม้แต่น้อย  จากไปแล้วดังลม
รำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง ดั่งทางที่ร้างสัญจร จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน ...  โชคดี 

ขอเวลาทำใจก่อน 

ไม่ต้องทำใจ  ไปพบทั้งน้ำตานี่แหละ  รักกันจริงไม่อิงนิยาย   


ไม่รู้พี่ใหญ่ต้องไปกี่ปีกี่เดือนกี่วัน แต่เราก็ต้องได้เจอกันอีกแน่นอน  แม้ตอนนั้นจะเกษียณแล้วก็ตาม  จากลา ใช่ ลาลับ คอยวันกลับ มาพบเจอ

[babor]

]

อ้อออออออออ.....เกือบลืม จะมีไกล้เคียงที่สุดก็เฮียปังอ่ะ แต่ก็ยังไม่เข้าขั้นล้านนิ แค่ฉอกเฉยๆ 




ปล. พี่น้องครับ ค่ำคืนนั้น(เลี้ยงส่งพี่ใหญ่) เราจะมีพิธีการสถาปนาลูกพี่ใหญ่แห่งทีมโกลกคนใหม่ด้วยเลย และผมคิดแล้วว่าคนที่เข้าแกปที่สุดคงหนีไม่พ้นลุงเฮียปังของเรานี่เอง ด้วยเหตุผลง่ายๆแต่นุ่มลึกว่าสามารถไปยันกะหัวหน้าทีมหาดใหญ่ได้อย่างไม่เคอะเขินทั้งคุณวุฒิและวัยวุฒิรวมถึงองค์ประกอบทางร่างกาย ถึงแม้ตอนนี้จะเสียเปรียบนิดหน่อย แต่ผมในถานะพี่รองรับรองได้ว่าว่าที่พี่ใหญ่คนใหม่แห่งทีมโกลกนั้นสามารถตามหัวหน้าทีมหาดใหญ่ได้อย่างสูสี ชนิดหายใจรดต้นคอกันเลยทีเดียว 

พี่ใหญ่ยังไม่ตายซะหน่อย จะเปลี่ยนทำไม อยู่ใหนก็ใหญ่ได้ 

ถูกต้องพี่สาม

เดี๋ยววันนั้น เราช่วยกันฉัดปากพี่รองกันหว๋านิ ชาด ปล้ำแต่อีโค่นเก้าอี้พี่ใหญ่จริง ๆ 

[babor]

]

อ้อออออออออ.....เกือบลืม จะมีไกล้เคียงที่สุดก็เฮียปังอ่ะ แต่ก็ยังไม่เข้าขั้นล้านนิ แค่ฉอกเฉยๆ  




ปล. พี่น้องครับ ค่ำคืนนั้น(เลี้ยงส่งพี่ใหญ่) เราจะมีพิธีการสถาปนาลูกพี่ใหญ่แห่งทีมโกลกคนใหม่ด้วยเลย และผมคิดแล้วว่าคนที่เข้าแกปที่สุดคงหนีไม่พ้นลุงเฮียปังของเรานี่เอง ด้วยเหตุผลง่ายๆแต่นุ่มลึกว่าสามารถไปยันกะหัวหน้าทีมหาดใหญ่ได้อย่างไม่เคอะเขินทั้งคุณวุฒิและวัยวุฒิรวมถึงองค์ประกอบทางร่างกาย ถึงแม้ตอนนี้จะเสียเปรียบนิดหน่อย แต่ผมในถานะพี่รองรับรองได้ว่าว่าที่พี่ใหญ่คนใหม่แห่งทีมโกลกนั้นสามารถตามหัวหน้าทีมหาดใหญ่ได้อย่างสูสี ชนิดหายใจรดต้นคอกันเลยทีเดียว  

พี่ใหญ่ยังไม่ตายซะหน่อย จะเปลี่ยนทำไม อยู่ใหนก็ใหญ่ได้ 

ตำแหน่งพี่ใหญ่ยังคงติดตัวพี่ใหญ่ไปตลอดครับ แต่ถิ่นโก-ลกจำเป็นต้องมีคนคุมและรับหน้าเสื่อแทนครับ และอีกประการนึง เพื่อเป็นการกันเหนียวไว้ด้วยครับน้องสาม เพื่อว่าพี่ใหญ่ไปตายต่างถิ่น คนอยู่ทางนี้จะได้ไม่เกิดการโกลลาหลครับ  

วันเลี้ยงส่งพี่ใหญ่ อย่าลืมชวนพี่พจน์นะครับ ...........

มีเรื่องขอแรงแกหน่อยครับ

ผมใส่ซองให้พี่พจน์สองร้อยเลยงานนี้

[babor]

เดี๋ยวไอ้เคมารับ จะวางแผนกันแล ว่ามันว่างวันไหน ว่างพันพรือมั้ง จะได้ไปพร้อมมันซะเลย  เพราะมันบอกว่าถ้าไม่ลงเลหรือติดภารกิจจำเป็นแบบกะทันหันจริง ๆ มันจะไปเลี้ยงส่งพี่แพะเมืองด้วย

[Sig228-kolok]

ขอบคุณน้องรอง สำหรับการเลี้ยงส่ง เอาวันตามสะดวกของทุกคนเลยครับ  ส่วนการเดินทางคงต้นเดือน พ.ค.  จากนี้คงไม่ได้เมาโม้กัน
เหมือนแต่่ก่อน แต่ถ้าใครเข้ากรุงเทพ ค่อย ว.13 หานะครับใช้เบอร์เดิมครับ  ส่วนจะได้เอามาท่องราตรีเมืองกรุงด้วยไหมก็แล้วแต่จังหวะ
นะครับ ถ้าไม่มีภาระกิจก็ยาวได้ตลอดครับ  ... ทำให้นึกถึง พ.ค. ปีที่แล้ว พี่ใหญ่อย่างเฮียอ๋าก็มาจากไปอย่างมิมีวันกลับ แต่แกก็ยังอยู่ใน
หัวใจน้องๆอย่างเราๆเสมอ  มาถึง พ.ค. นี้ พี่ใหญ่(อุปโหลก)คนนี้ ก็ต้องมาจำพราก ลาจากจร แต่ก็ห่างกันเพียงสถานที่และระยะทาง ลม
หายใจยังอยู่ พร้อมหายใจรดต้นคอน้องๆ เสมอที่เจอกัน ต่างถิ่นฐาน แต่ความสัมพันธ์นั้นมิได้แตกต่างเลยแม้แต่น้อย  จากไปแล้วดังลม
รำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง ดั่งทางที่ร้างสัญจร จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน ...  โชคดี 

ขอเวลาทำใจก่อน 

ไม่ต้องทำใจ  ไปพบทั้งน้ำตานี่แหละ  รักกันจริงไม่อิงนิยาย   


ไม่รู้พี่ใหญ่ต้องไปกี่ปีกี่เดือนกี่วัน แต่เราก็ต้องได้เจอกันอีกแน่นอน  แม้ตอนนั้นจะเกษียณแล้วก็ตาม  จากลา ใช่ ลาลับ คอยวันกลับ มาพบเจอ

ยังอยู่ในประเทศไทย และอยู่ติดพื้นดิน .. ใช่จะลี้ภัย หรืออาศัยบนเครื่องบินซะที่ไหน ... เมื่อไหร่ขึ้น กทม. ก็ได้อ้อร้อกัน หรือ ยามพี่ใหญ่ว่าง อาจนั่งรถไฟไปเมาด้วย ยันพระบิณฯ ...  โชคดี  

[tum610]

เกลียด
การ
จาก
ลา



 

[lugkrod]

ขอบคุณน้องรอง สำหรับการเลี้ยงส่ง เอาวันตามสะดวกของทุกคนเลยครับ  ส่วนการเดินทางคงต้นเดือน พ.ค.  จากนี้คงไม่ได้เมาโม้กัน
เหมือนแต่่ก่อน แต่ถ้าใครเข้ากรุงเทพ ค่อย ว.13 หานะครับใช้เบอร์เดิมครับ  ส่วนจะได้เอามาท่องราตรีเมืองกรุงด้วยไหมก็แล้วแต่จังหวะ
นะครับ ถ้าไม่มีภาระกิจก็ยาวได้ตลอดครับ  ... ทำให้นึกถึง พ.ค. ปีที่แล้ว พี่ใหญ่อย่างเฮียอ๋าก็มาจากไปอย่างมิมีวันกลับ แต่แกก็ยังอยู่ใน
หัวใจน้องๆอย่างเราๆเสมอ  มาถึง พ.ค. นี้ พี่ใหญ่(อุปโหลก)คนนี้ ก็ต้องมาจำพราก ลาจากจร แต่ก็ห่างกันเพียงสถานที่และระยะทาง ลม
หายใจยังอยู่ พร้อมหายใจรดต้นคอน้องๆ เสมอที่เจอกัน ต่างถิ่นฐาน แต่ความสัมพันธ์นั้นมิได้แตกต่างเลยแม้แต่น้อย  จากไปแล้วดังลม
รำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง ดั่งทางที่ร้างสัญจร จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีกสักหน ...  โชคดี 

ขอเวลาทำใจก่อน 

ไม่ต้องทำใจ  ไปพบทั้งน้ำตานี่แหละ  รักกันจริงไม่อิงนิยาย   


ไม่รู้พี่ใหญ่ต้องไปกี่ปีกี่เดือนกี่วัน แต่เราก็ต้องได้เจอกันอีกแน่นอน  แม้ตอนนั้นจะเกษียณแล้วก็ตาม  จากลา ใช่ ลาลับ คอยวันกลับ มาพบเจอ

ยังอยู่ในประเทศไทย และอยู่ติดพื้นดิน .. ใช่จะลี้ภัย หรืออาศัยบนเครื่องบินซะที่ไหน ... เมื่อไหร่ขึ้น กทม. ก็ได้อ้อร้อกัน หรือ ยามพี่ใหญ่ว่าง อาจนั่งรถไฟไปเมาด้วย ยันพระบิณฯ ...  โชคดี  

ขอให้โชคดีอย่างที่หวังครับ...คิดถึงพี่แพะเสมอครับ..

[PU45™]

                        ขึ้นการแล้ว    .........    กินข้าว

[tum610]