พยายามปัด ๆ สิ่งที่มันทำหมองใจออกไป อย่างการเมือง การบ้าการบอนี่ พยายามไม่สนใจเลย
แต่กับข่าว จากแดนยาวีนี่ มันเหลือฝืน......
เพื่อนเราก็อยู่แถวนั้นเยอะ
ก่อนนี้ ยิ่งกว่าเพื่อน ก็อยู่ที่นั่น....
ตั้งแต่ครูมานะ แซ่ภู่ ตาย เมื่อปี 48 จนถึงทุกวันนี้ คนที่ผมรู้จักเป็นการส่วนตัว ล่วงลับไปในภาวะที่ไม่ควรเลย.....
เขาเป็นครู สอนลูกหลานมึง ให้พ้นสภาพงัว ๆ ควาย ๆ ไม่ได้เอาขี้ไปขว้างใส่อะไรของมึง แล้วมึงมายิงเขาทำไม.....ไอ้เลว...
ตำรวจ ทหาร ชรบ. อส. เสือพราน และอีกหลาย ๆ หน่วย ที่ผมรู้จักส่วนตัว ล้มหายตายจาก จัดงานศพกันแถว ๆ บ้าน เท่าที่จำได้ ก็ 4 หนแล้ว
เด็กหนุ่มทั้งนั้น......