ใครอยากอ่านหนังสือดีๆ สักเล่ม ผมแนะนำเล่มนี้ครับ
เพื่อนยาก : of mice and men : จอห์น สไตน์เบ็ก
โชคดีร่ำรวย
จอห์น สไตน์เบ็ก : เขียน
ประชา อัตตธร : แปล สำนักพิมพ์ สร้างสรรค์บุ๊คส์ พิมพ์ครั้งที่ แปด
แก่นแท้แห่งมิตรภาพ ความไฝ่ฝันร่วมกันถึงที่ดินทำกินและชีวิตวันพรุ่งที่ดีกว่า
เสียงโยนเกือกม้าดังอยู่ข้างนอกนั่น กันได้ยินมันแทบทุกวัน มันเป็นอะไรบางอย่างที่พวกเขามักชอบทำกันเสมอเวลาเว้นว่างจากการทำงาน ซึ่งกันเองไม่เข้าใจหรอกว่ามันเป็นเกมแบบไหน แต่เท่าที่เห็น ดูเหมือนว่าเมื่อใครบางคนโยนมันให้เขาไปคล้องที่หมุด เขาจะมีสิทธิ์ในการแย้มยิ้ม หัวร่อ หรือยิ่งไปกว่านั้นคือกระโดดโลดเต้น
มันน่าสงสัยอยู่เหมือนกันสำหรับอาการเหล่านั้น แต่-กันก็แก่มากเหลือเกินกว่าที่จะเอาเวลาที่เหลือน้อยนิดของกันไปครุ่นคิดใส่ใจเรื่องแบบนั้น มันไม่มีเรี่ยวแรงด้วยละ ส่วนหนึ่ง
คงมีเพียงแคนดี้คนเดียวเท่านั้นกระมังที่ไม่เล่นเกมแบบนี้ วันทั้งวันเขาจะต้องทำความสะอาดโรงนาแห่งนี้ ส่วนกันก็คอยเดินตามเขาหรือนำเขาบ้างในบางครั้ง เงาของกันและแคนดี้แทบจะไม่เคยพรากจากกัน
มันเป็นเวลายาวนานเท่าไรนั้น กันก็จดจำเวลาไม่ได้ถนัด ก็ควรจะเริ่มนับตั้งแต่ที่กันจำความได้นั่นละ ตอนนั้นกันยังเล็กอยู่เลย พอรู้ตัวอีกที กันก็แก่กว่าแคนดี้มาก ส่วนเขาก็ดูอ่อนแอลง ที่เคยวิ่งเล่นด้วยกันสมัยก่อนเป็นต้องลืม ๆ กันไปเสียบ้าง
วันนี้มีคนแปลกหน้าสองคน คนหนึ่งตัวเล็กแต่ท่าทางเอาเรื่องเหมือนกัน เห็นว่าชื่อ จอห์น จอห์น มิลตัน หมอรู้ระวังตัวอยู่ตลอดเวลา และสิ่งที่หมอกระทำต่อคนอื่นดูเหมือนไม่ค่อยเป็นมิตรกับใครเท่าไรนัก จะมีก็แต่กับเจ้าคนตัวโตอีกคนนั่นละ ถ้ากันจำไม่ผิดหมอชื่อ เลนนี่
เลนนี่ สมอลล์ ชื่อหมอเหมือนจะเล็ก แต่หมอนั่นนะตัวโต ตัวโตเสียเปล่า แต่กันมองออกว่าหมอนะไม่เต็มเหมือนคนทั่วไป หมอออกจะพิเศษ แต่ก็ดูเป็นคนดีนะ แคนดี้ก็ยังว่าแบบนั้น
หมอมากันสองคน แน่นอน ไม่ค่อยมีใครเดินทางกันสองคนในยุคสมัยนี้หรอก ยุคนี้ไม่มีใครไว้ใจใครได้สักคน ทุกคนอยู่ในที่เดียวกัน แต่ก็ไม่ค่อยได้พูดคุยกันมากนักนอกเสียจากเรื่องงาน หรือถ้าจะสุมหัวกันทีก็ต้องเชื่อมโยงกันด้วยเกมการแข่งขัน และตรงนั้นละ มันก็มักจะจบลงด้วยการก่อเกิดคนแพ้และชนะ
ไม่มีใครอยากพ่ายแพ้ตลอดเวลา แต่ชัยชนะมันก็ไม่ได้มาโดยง่าย การมีชีวิตอยู่ก็เหมือนกัน เห็นว่าเมื่อไม่นานนี้หมาของสลิมหัวหน้าคนคุมล่อออกลูกมาหลายตัว ถ้ากันจำไม่ผิดน่าจะเก้าตัว แต่นายสลิมหมอจับกดน้ำเน่าไปสี่ตัว เหลือเพียงห้าตัว
มันจำเป็น-นายสลิมว่าอย่างนั้น คนอื่น ๆ ก็เห็นด้วย เก้าตัวสำหรับหมาตัวเมียมันมากเกินกว่าจะดูแล พวกเขาเลยตัดสินว่าพวกมันไม่สมควรมีชีวิตอยู่เพื่อสร้างความลำบากให้กับแม่ของมัน นั้นอาจเป็นสิ่งถูกต้องที่มนุษย์เป็นผู้กำหนด ผู้ที่แข็งแรงกว่า ผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่าย่อมสามารถชี้นำหรือกำจัดอะไรก็ตามที่หมดประโยชน์ หรือเห็นว่าสิ่งนั้น ๆ เป็นปัญหา
กันเองที่อายุมากขนาดนี้ก็คงไม่พ้นว่าสักวันจะต้องถูกจัดการอะไรบางอย่าง แต่แคนดี้ไม่เคยแสดงอาการแบบนั้นให้เห็นเลย เราผูกพันกันมากเสียจนเกินกว่าจะเอาเรื่องราวของผลประโยชน์มาตัดสินในการมีอยู่หรือดับสูญ
ให้เจ้าคอหักสิ อ้ายหมาบ้านี้มันเหม็นฉิบหายเลย
นั่นก็เสียงเจ้าคาร์ลสัน ตะหมอเข้ามาในห้องนี้ทีไรเป็นต้องส่งเสียงดังเสมอ และแคนดี้ก็ดูท่าทางไม่ค่อยชอบใจเจ้าหมอนี้เสียด้วยสิ กันเองก็เช่นกัน หมอชอบพูดเสียงเสมอเรื่องกลิ่นเหม็นๆ กันกับแคนดี้ต่างหากที่ต้องบ่นเรื่องนี้กับหมอ เพราะปากเหม็นๆของหมอนี่ละที่ทำให้กันต้องตื่นขึ้นมาดูเสมอ แล้วแคนดี้ก็พูดตอบหมอไปว่า
กันอยู่กับมันมาเสียจนชิน จนไม่ได้กลิ่นว่ามันเหม็น
แคนดี้พูดถูก กันเห็นพ้องด้วย เพราะในห้องขณะนั้นมีทั้งจอห์น ทั้ง สลิม พวกเขาไม่เห็นมีใครบ่นโวยวายเลยว่ามีอะไรที่มันเหม็นได้ขนาดนั้น แต่เจ้าคาร์ลสันมันก็ยังไม่ยอมลดละ มันยังคงตะแบงเสียงมายังกัน ให้ห่ากินตะหมอนี่มันจะอะไรกับกันนักหนา เหมือนว่าหมอกำลังพูดอะไรอีกมากมายกับแคนดี้
สลิมเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเท่าไร แต่หมอก็ออกความเห็น และเมื่อแคนดี้รับฟังสิ่งที่สลิมพูด ดูเหมือนว่าแคนดี้จะหันหลังให้กับทุกคนในห้อง กันเห็นเจ้าคาร์ลสันไปที่เตียงนอนของมัน หยิบอะไรบางอย่างออกมา ไอ้สิ่งหมอหยิบออกมานะกันเคยเห็นเหมือนกัน แม้กันจะมีหน้าที่ดูแลแกะ แต่ว่าไอ้สิ่งนั้นมันก็เคยแผดเสียงคำรามจนกันต้องวิ่งเตลิดไปหาที่ซุกหัว
หมอเดินมาทางกันแล้วแต่กันแล้ว จากนั้นหมอก็ล้วงเอาสายหนังออกมาจากกระเป๋า จากนั้นนำมันมาคล้องคอกัน
มา ไปกันเถอะ เสียงของหมอที่พูดกับกันฟังดูอ่อนโยนขึ้น จากนั้นกันก็ค่อยยันตัวขึ้นจากที่นอน แคนดี้นอนนิ่งไม่พูดคุยกับใครอีกเลย ส่วนสลิมก็พูดกับคาร์ลสันสองสามประโยค ก่อนที่กันกับหมอจะเดินออกจากห้อง กันเดินไปกับหมอผ่าเข้าไปในความมืดมิด และเมื่อหมอหยุด กันก็หยุดด้วยเช่นกัน
ขณะนั้นเอง ที่กันรู้สึกถึงความเยียบเย็นเหน็บหนาวที่ประทับลงตรงต้นคอของกัน
วินาทีนั้น กันคิดถึงแคนดี้
บทประทับใจในเรื่อง
หมอเป็นคนดี สลิมว่า คนดีไม่จำเป็นต้องมีความคิดมากนักดอก กันเห็นว่า ที่เป็นๆอยู่น่ะ ดูมันจะตรงกันข้ามเสียด้วย ลองนึกถึงอ้ายคนที่มันแคล่วคล่องว่องไวดูซี โดยมากก็มักไม่ใช่คนดีอะไร
