น้าหลวงเป็นคนรักครอบครัวและพ่อที่ดีจริงๆครับ ไม่ใช่พ่อดีเด่นะ
แต่จะใกลแค่ไหนเพื่อวิสัยทัศน์ของลูกๆและความสุขในครอบครัวไปได้เสมอ
+ ให้ นี่แหละพ่อที่ดี
ไม่คู่ควรกับคำเยินยอครับพี่ดุลย์....
ครอบครัวอื่นๆ คู่อื่นๆ เค้าหยดย้อย เอาใจ พะนอกัน เหมือนมาฮันนีมูน .............
ภรรเมียผมเห็นแล้วบ่นน้อยใจมาหลายครั้ง ว่ารู้สึกเหมือนมีปมด้อยมากๆ เมื่ออยู่กับครอบครัวอื่นๆ ....
ยกตัวอย่าง ลุงเบี้ยว+ป้าวลี / ลุงตุ้ม+ป้าหนิง / น้าสิงห์+น้องลูกเกตุ
สามีคนอื่นๆ เค้า กลัวเมียกันทั้งนั้น แต่ มีผมคนเดียวไม่กลัวเมีย......... คิดแล้วสงสารเมียผมเหมือนกัน
กรรม พวกเราอุตส่าห์นั่งรอถึงตีหนึ่ง.....
เพราะไม่กลัวเมียนี่เอง..เลยต้อง(จำใจ)นอนเฝ้าโรงแรม....
ผมจะเข้าไปรับออกมา ก็บอกไม่ต้อง.....จะออกไปเอง....
แล้วไง...
แหลงตรง ๆ แบบพี่เข้มก็ไม่บอก.... ว่าเมียไม่ให้มา...
เอ๋า พี่สามเกลียมัวเหรอเนี่ย
พี่รอง พี่รอง มาเ้ร้ว มาเร็ว
ว้า........ความลับถูกเปิดเผยซะล่ะ ไม่เป็นไรนะครับน้องสาม ความจริงก็คือความจริง
อันที่จริงพี่รองสัญญาไว้กับน้องสามว่าเรื่องนี้จะเก็บเป็นความลับครับน้องสี่ แต่ในเมื่อเพื่อนรู้กันหมดแล้วพี่รองก็จะเล่าให้น้องสี่ฟังแล้วกัน
ตอนแรกพี่รองก็เข้าใจว่าน้องสามเรานี่ ชีวิตชั่งพรั่งพร้อมเหลือเกิน และถือเป็นผู้ชายโชคดีคนนึงที่สามารถคอนโทรลภรรเมียให้อยู่ในโอวาสได้ตลอดเวลา แต่ที่ใหนได้ หลังจากไปเจอกันที่ยะลาบ่อยเข้าถึงรู้ว่าน้องสาวเท่านั้นที่เป็นตัวจริงในครอบครัว สังเกตได้จากเวลาพี่สามเสนออะไรออกมา สายตาจะต้องมองไปที่น้องสาวก่อน หากไม่มีคำพูดใดออกจากปากน้องสาวเป็นอันว่าจบ แต่ถ้าไอเดียดีน้องสาวเห็นด้วยจะออกปากต่อยอดให้ ทีนี้เข้าทีน้องสามเรา ว่าเอาต่อยหอยเลย แต่พอโม้มากเข้า น้องสาวเห็นชักเลยเถิดก็แว็ดให้ซีกที น้องสามก็หยุดแล้วยิ้มๆ
นี่ที่เห็นกะตานะครับน้องสี่ ที่เห็นยังมียิ่งกว่านี้เยอะครับ แต่เอาไว้ค่อยๆเล่าก็แล้วกัน
