มากินข้าวกันไหม....
ทริปนี้ออกเดินทางแบบตัวใครตัวมันครับ....ไม่มีการรวมตัวเพื่อเดินทางพร้อมกันแบบคราวที่แล้ว...
ผมเดินทางออกประมาณเก้าโมงครึ่ง....ล้อหมุนออกจากหน้าบ้าน พร้อมกับสัมภาระสมบัติบ้าเต็มท้ายกระบะ....
มาเรื่อย ๆ ใช้ความเร็วประมาณ ร้อยสิบ- ร้อยยี่...กับระยะทางสองร้อยยี่สิบกว่ากิโล
วิ่งมาตามทางที่เครื่องจีพีเอสระบุนำทาง....ปลายทางที่ถนนหน้าบ้านน้าฉ็องเลย
มาถึงประมาณเที่ยงเป็นคันแรก...
ส่วนพี่เข้มตามมาติด ๆ ระยะห่างประมาณยี่สิบนาที....
มาถึงเจ้าตัวกลมเตยหอมมายืนรอหน้าบ้านพร้อมกับเพื่อนบ้าน และเจ้าแพนด้า(หมา)
ป้าหนิงเลยให้รางวัล เป็นตุ๊กตาหมี..และช็อกโกแลต...
วิ่งดีใจยิ้มแป้นไปเลย....
ไม่ช้า ไ่ม่นาน.....
ฟอร์ดเทพ รถดีที่สุดในโลก ก็กระย่องกระแย่งตามเข้ามา...
โดยมีการสอบถามเส้นทางกันนิดหน่อย เนื่องจาก ซอยปากคล้าเข้าบ้านน้าฉ็อง เป็นหนนลูกรังเล็ก ๆ ...
มองหายาก.... (แต่จีพีเอส iGO สามารถระบุได้ไม่ผิดพลาด...)
ระหว่างรอ น้าหลวงตามมาสมทบ ก็เดินตระเวณรอบ ๆ บ้านหลังเล็ก ๆ อันแสนสบายหลังนั้น
เจออาวุธประจำกายของน้าฉ็อง...
และย่องไปที่บริเวณหลังบ้าน....
มีพืชพรรณต่าง ๆ อุดมสมบูรณ์..
ซึ่งน้าฉ็องต้องพามาหยบไว้บริเวณหลังบ้าน...ไม่งั้นคนมาฉวยไปหมด....
ล้วน เป็นของโปรดของน้าสิงห์ทั้งเพ...โชคดีที่น้าฉ็องนัดน้าสิงห์ไปพบกันที่อื่น ไม่ให้มาพบกันที่บ้าน...
อันนี้เขากวางอ่อน...
แต่ต้นสวยงามที่แขวนโชว์ไว้ที่หน้าบ้าน....น้าสิงห์ได้รับไปแล้ว...ยิงลีล่วยเน่อ...
เตยหอม...สัญญลักษณ์็น้าฉ็องก็มี...
แงะ....เสียดายที่พึ่งแตกช่อ...ยังไม่มีต้นไหนสุกพอกินได้...
