อยู่สวนแบบน้าฉ็องดีจัง ได้ทำงานออกแรง ได้สุขภาพ อาหารปลอดสารพิษ ชีวิตเรียบง่าย ไม่ต้องปากกัดตีบถีบแบบในเมืองวุ่นวาย
มันหรอยคนละเรื่องกันแล น้าเบิ้ม
ผมมันชาวสวนผิดสปีชีส์ เพราะผมทำงานคอมพิวเเตอร์ เอามาประยุกต์ในสวนไม่ได้
เคยออกแบบไมโครคอนโทรลเลอร์ ระบบรดน้ำต้นไม้แบบอัตโนมัตมาครั้งหนึ่ง พวกหัวเราะยักหงาย
มันบอก ไม่ต้องใช้ระบบแบบนี้หรอก มันทำกาลักน้ำมาจากห้วยบนเขาเอาก็ได้ บ้านเราน้ำรดต้นไม่ไม่ใช่ต้องซื้อ เปิดทิ้งทั้งวันทั้งคืนไปเลย
ส่่วนงานออกแรง หนักไปทางงานออกปากของเพื่อน ส่วนเรื่องปากกัดตีนถีบ น่าจะเท่าเพื่อน เพียงแต่หนทางของผม แคบก็จริง แต่หลากหลาย
เงินมีทั่วไปทั้งป่า แต่เป็นเงินที่น้อยนิด หาผัก หาหญ้า หาสมุนไพรเครื่องยาขายก็พออยู่ได้ แต่อย่าหวังสูง มันพลัดเจ็บ
เห็นผึ้งสักรังก็ดีใจแถกไปแล้ว ทั้งที่ผึ้งรังนั้น อาจได้น้ำแค่ สองสามขวด ตีเป็นเงินสักพัน แต่ปล้ำกันพักใหญ่
