บายใจหนอย ๆ .... พี่เข้มว่าเราไ่ม่ได้แล้ว....
เมื่อค่ำหลบถึงบ้าน....เมียมีข้าวกล่องเหลือจากตอนเที่ยงที่เค้าให้มากล่องครึ่ง..(เมียชิมไปครึ่งกล่อง...)
จัดการเีรียบร้อย....
ชะเง้อแลบ้านติดกัน.. ภรรยากะเพื่อนบ้าน...นั่งล้างข้าวของอยู่ โดยมีสามีคอยช่วยเหลืออยู่ใกล้ ๆ...
ทำงานกันตั้งแต่เช้า ผมให้ยืมไม้กวาดไปชุดนึง...และของช่วยเหลือชุดนึงผมได้เก็บไว้ให้ด้วย
ก่อนที่ผมและผบ.จะออกไปที่ทำงาน
(ของช่วยเหลือเมื่อวานเค้ามาแจก...แต่ ภรรยากะสามีนี้ไม่อยู่...
)
ผมตะโกนถาม กินข้าว(เย็น)แล้วหรือยัง....เค้าตอบอ้อมแอ้มว่ายัง...
ก็เลยอาสาว่าจะหุงข้าวให้....แต่เค้าบอกไม่ต้อง....เดี๋ยวออกไปหาซื้อกินก็ได้...
(ในใจผม...คิดว่า....ได้...หากเป็นเหตุการณ์ปกติ....แต่ตอนนี้ใครเค้าจะมีทำขาย
ร้านอาหารหาได้เกือบเป็นศูนย์
)
เสร็จโจร....
ผมเลยหุงข้าวให้ ด้วยชุดเตาแก๊สและหม้อแค้มป์ (เพราะเตาปกติในครัวยังไม่ได้ล้าง)
พร้อมเปิดปลาป๋องใส่จานสองป๋อง โรยพริกไว้บน....พร้อมมะนาวฝานซีกไว้บีบใส่เอง
ต้มไข่เค็มสองหนวย....(ที่พี่เล็กพี่พามาให้สด ๆ ร้อน ๆ เมื่อตอนเย็นนี้)..
แกงพุงปลา(ขวด)อันลือชื่อ สุดยอดโอทอปของ จ.นครศรี...ใส่ถ้วยเล็ก ๆ ....
เรียบร้อยแล้วพายกลงไปให้...แอบแลเห็นเค้ากินกัน....มีความสุขนิด ๆ
ที่ได้แบ่งปันกันบ้าง...
ตามอัตภาพ...
