เห็นเงียบ ๆ กัน สงสัยแอบไปกินข้าวกัน
ต่อ ๆ
ตื่นเช้าที่แม่ฮ่องสอน...
ไปเดินตลาดกัน..
หาของกิน...ซึ่งเค้ารับประกันว่าเยี่ยมที่สุดในแม่ฮ่องสอน
นั่นคือ โจ๊กเสวย...
คราวก่อนที่มา ไม่ค่อยมีร้านขายโจ๊กกันซักเท่าไหร่...
แต่เที่ยวนี้ ตามข้างถนน มีร้านขายโจ๊กผุดขึ้นหลายร้าน...
อ่ะ...มาเข้าตลาดกัน หาของกินใส่ท้องก่อนเป็นอันดับแรก..
นี่ครับ....
มือเจ๊จัดการหยิบเนื้อเข้าถ้วยมือเป็นระวิง ว่องไวมากครับ...
สามคนเค้าสั่งโจ๊กมากินกัน ใ่ส่ไข่บ้าง ไม่ใส่บ้างแล้วแต่ชอบ
ซึ่งรสชาดเท่าที่กินกันบอกว่าธรรมดา ๆ ไม่โดดเด่นอะไรนัก
แต่เนื้อและเครื่องปรุงที่ใส่(ไม่ันับข้าว)ปริมาณเยอะกว่าที่หาดใหญ่ขายเป็นสองเท่า
ส่วนผมสั่ง เกาเหลาเครื่องใน ข้าวสวยมากิน
พี่เล็กกินโจ๊กเสร็จก็ได้สั่งมากินตามหลังอีกเช่นกัน...
อืม...อันนี้เข้าท่าหน่อย...อร่อยดีครับ....เช่นกัน ปริมาณของเนื้อ
มากกว่าที่ขายในหาดใหญ่เป็นสองเท่าเช่นกัน เมื่อเทียบราคาที่เท่ากัน...
มาดเค้า....
เมื่อกินกันเสร็จ หนังท้องตึง ก็พากันเดินชมตลาดเพื่อย่อยอาหาร
เตรียมพุงไว้ใส่ของกินอย่างอื่นกันอีก..
นี่ครับร้านขายน้ำพริกหนุ่ม และเครื่องเคียง....
มีทั้งผักต้ม ข้าวเหนียวขาว-ดำนึ่งและของทอดต่าง ๆ
ร้านนี้ลิ้นของพวกเรา รับประกันว่าอร่อยสุด ๆ ครับ....
และก็ได้ซื้อไปจำนวนหนึ่งติดกลับไปด้วย...
เพื่อเป็นเสบียงสำหรับมื้อค่ำนี้ที่ปางอุ๋ง....
ขาหมูต้มแล้ว...เค้าพาไปทำอะไรกินกัน...
ตาแพะขอแปลงร่างเป็นไก่ตัวผู้ เพื่อเรียกไก่หลง...
มันคือตัวเรียกไก่ครับ...คล้าย ๆ นกหวีด เป่าออกมาเป็นเสียงคล้ายไก่
ต๊อกกก ต๊อกกก....
อันนี้ตาแพะบอกว่าถ่ายเก็บไว้ให้ครูท่าแค....ที่ชอบพาไปโยน
ฝร๊าง ฟะหรั่ง ก็มาช๊อปด้วย....
