ไปเก็บขี้ยางก่อนครับ
เรามันโหม๋มือหมิ๋น แต่เราก็ไม่กินข....
.....อย่าหวา เช้า ๆ
เพิ่งกินข้าวกับผัดเผ็ดหมูเถือนมาเต็มแหนบ พรรคพวกโทร.เรียกให้เข้าไปรับแรกวา สัก สองโลได้
ตัวไม่โตมาก ชั้นเนื้อขาว ชั้นมันเหลือง ไม่มีเลย หนังกำลังกรุบ ฮาย
หรอยหวาขี้คะลุยน้าแคว๊สสสเห้อ
อยากแปลบ
ได้หมูเถือน เนื้อแดงๆ หนังกรุบๆกรอบ แล้วแกงคั่วทิ น้ำทิคั้นไม่ใช้น้ำทิถุงแล้วใส่ข่าอ่อนๆ หั่นแว่นบางๆ ก้านมันลอกเอาแต่อ่อนๆหั่นยาวๆใส่ลงไปกัน
แกงให้สุกได้ที่ตั้งไว้ให้เย็น
แต่มื้องั้นเราไม่กินงั้นหม้อนี้ ยังไหรกินงั้นไปก่อน เราค่อยกินต่อเช้าโด๋เพราะมันจะหรอยมื้อที่สองอุ่นพอเครื่องเข้าเนื้อหมู มันทั้งหอมเครื่อง หอมเนื้อนุ่มๆ
หนังกรอบๆ ตักข้าวสวยใหม่ๆหอมมะลิร้อนๆ ค่อยๆบรรจงตักแกงหมูป่าให้ติดน้ำติดเนื้อกัน แถมข่าอ่อนสักแว่นสองแว่น
บรรจงวางในปากค่อยๆเคี้ยวอย่าแขบกลืนดื่มด่ำกะน้ำแกง ความหอมหวานของเนื้อหมูป่าที่คลุกเคล้ากับเครื่องแกงมันช่างบรรยายไม่ถูกจริงๆ
