เอาพันนี้นะ ผมจะเลิกแหลงหมาสักเดียวใจ .....
เริ่มแรก ผมขอวางคอนเซปต์ก่อน ว่า ขอย้อนยุคไปสมัยหลามข้าวกระบอก สมัยที่ต้องการปล่อยของกัน ใครมีวิชาอะไร เอามาแผ่แบ่งกัน
เพราะฉะนั้น อย่าหวัง ว่าข้าวจ่ะอิ่มเมล็ด หัวจะรอดน้ำค้างน้ำฝน ขาจะพ้นโคลนปลัก หรือมีดซีโร่ โทลอว์เร้นท์ จะแวววับเหมือนขามา...
....เพราะฉะนั้น เราจะซื้อความสะดวกเท่าที่จำเป็นเท่านั้น เช่น ห้องน้ำห้องท่าสำหรับผู้หญิง ที่ขรี้สำหรับพี่แพะ หลังคากรณีฝนหลงฤดู(แถวนี้ขึ้นชื่อ..)
เมื่อวางคอนเซปต์คร่าว ๆ แล้ว ก็คิดกิจกรรม .... อะไร ..ที่ทุกคนมีส่วนร่วม อะไร.. ที่เอาจริงก็ได้ เอาฮาก็ได้ และอะไร ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะทำกันได้...
น้าหลวงจำข้างบ่อปลาได้ม้าย ที่เติ้นว่า ลูกบ่าวเติ้น ไม่เคยได้ถือคันเบ็ดเดินรอบบ่อพันนี้..นั่นแหละ เราจะให้เด็กเรียนรู้พันนั้น....
เด็กเคยเห็นแต่หม้อไฟฟ้า เปิดคดใส่จาน เขาต้องงงและทึ่งแน่ ๆ ถ้าไปเห็นการหุงด้วยก้อนเส้า 3 ก้อนกับฟืนหอบนึง หรืออะไรลักษณะนี้
....นี่คือคอนเซปต์....
น้าฉ็อง ต้องการพรรค์ ผมก่าขอเพิ่มเติมนะครับ
อันดับแรก ต้องมีสต๊าฟครับ วางตัวไว้ก่อน
ไม่นั้น พอนั่งตั้งวงเปิดโซดาแล้ว พอโม้ได้ที่
ทุกอย่างที่น้าฉ็องวางไว้ อาจต้องทำคนเดียว แล้วจะไม่ทัน
เพราะมันหลายปากหลายท้อง
จริงๆ ถ้าทำกันคนหิดคนหุ้ยแป๊บเดียวได้กิน ใช่ถึงชั่วโมง
หุงข้าวคน ทำกับอีกสามคน ทำลานนั่งกินอีกคน
เท่เหลือเท่าแต่เก็บงานเล็กงานน้อยไป
อันนี้สมัยอยู่ป่าไม้นะ แบ่งงาน แบ่งหน้าที่กันเอง
หุ...หุ.... โดนกันหลายคน...
เห็นด้วยกับพี่ซับอย่างยิ่งครับ...
อ้ะ...คราวนี้คะแนนได้มาเพราะไม่ใช่รูปโป๊....
